Labour in Balance

Islam aims at creating a society in which peace and prosperity prevail among the citizens. This includes material progress, and for this purpose God has provided mankind with the natural resources of the earth [31:20, 2:30].

Asceticism

An ideal society includes a flourishing economy and for this reason Islam encourages labour. However, it is possible that people get so involved in labour that they lose sight of the spiritual side of life. As a result, many unlawful and irresponsible means (corruption, gambling, etc.) might be used to earn as much money as possible, without hesitation.
To avoid this situation, some groups within various religions (including Islam) went to the extreme and established the institution of Asceticism. The thought behind this is that people who seclude themselves from the temptations of the world, such as wealth and sex, will automatically achieve a pure, spiritual life. This, however, is not the view of Islam. The Qur’an states that God has established times for working and for rest:

"We (God) made the night a covering, and the day for seeking livelihood" [78:10-11].

Man can only develop his moral self when he is exposed to the attractive and tempting things of life. He can make spiritual progress by making efforts to restrain these temptations.
Thus, Islam aims at finding a middle course and for this reason the Qur’an teaches the believers to pray for the good, both of this world and of the Hereafter [2:201]. Asceticism is not an Islamic institution, therefore, the Qur’an mentions it as being “an invention of man” [57:27].

Spending Property

Labour and the collection of wealth are not only necessary for the progress of society, but they play an important role for the individual, too. The Qur’an mentions property as being “a means to support” [4:5].
This support is not only for one's household, but, in fact, for every poor and needy fellow-man. Islam does not consider property to be the possession of an individual – even if he has earned it with his own hands – but property is considered as the possession of God, which has been entrusted to the people. For this reason, the Qur’an describes the true believer as one who “spends of what God has given him” [2:3]. By spending his property on his fellow-men, he tries to lessen their sorrow, he develops a feeling of compassion for them, and he learns that wealth is not everything in life. This last point is very important, for, as was mentioned earlier, the desire for more and more wealth can drive one to unlawful and irresponsible means to achieve it.

Always a place for God

Labour and wealth are only a means to achieve certain goals and not the ultimate goals of life. One can earn as much money as one likes, there is no restriction on this, except that extravagance should be avoided, [5:87-88, 7:31-32] for even if the roofs and stairs of his house are from silver and gold, as the Qur’an states, the Hereafter will be only for the dutiful believers [43:33-35].
The Qur’an describes these believers as:

“Men whom neither merchandise nor selling diverts from remembrance of Allah and the keeping up of prayer and the paying of the poorrate” [24:37].

So even if you are busy earning money, God desires that you always have a place for Him in your heart and that you spend part of your property on your poorer brethren. Only in this way can a flourishing, peaceful society exist, which consists of righteous and pious people who earn and spend their property in a sound way.

Arbeid in evenwicht

De Islam beoogt een maatschappij te creëren, waarin vrede en voorspoed onder de burgers heerst. Hierbij hoort ook materiële vooruitgang en hiervoor heeft God aan de mensheid de hulpbronnen van de aarde geschonken [31:20, 2:30].

Ascetisme

Bij een ideale samenleving hoort ook een bloeiende economische toestand en daarom wordt in de Islam het verrichten van arbeid sterk aanbevolen. Echter bestaat het gevaar dat de mens zodanig opgaat in het vergaren van rijkdom, dat hij/zij het geestelijk aspect van het leven uit het oog verliest. Hierdoor zou hij ertoe kunnen komen allerlei onwettige en onverantwoorde middelen aan te wenden om zoveel mogelijk geld te verdienen (corruptie, gokken, enz.). Om deze extremiteiten te vermijden, zijn volgelingen van verschillende godsdiensten (ook binnen de islam!) tot het andere uiterste gegaan en hebben diverse vormen van ascetisme, zoals het monnikendom, ingesteld. De gedachte hierachter is, dat wanneer de mens afgesloten wordt van de verleidingen van de wereld (zoals rijkdom en seks) hij vanzelf wel tot een zuiver spiritueel leven zal komen. Dit is echter niet de lering van de islam. De Koran zegt dat God werk- en rusttijden heeft geschapen:

“Wij (God) maakten de nacht een bedekking, en de dag om in levensonderhoud te voorzien” [78:10-11].

De mens kan zijn kwaliteiten slechts dan ontwikkelen, wanneer hij blootgesteld wordt aan de aantrekkelijke dingen van de wereld; door zich in te spannen om niet overmatig toe te geven aan deze verleidingen en het rechte pad te kiezen, kan hij geestelijke vooruitgang boeken. De islam staat dus voor het vinden van een middenweg; vandaar dat de Koran de gelovige leert om te bidden voor het goede in deze wereld en in het Hiernamaals [2:201]. Ascetisme is aan de islam dus onbekend en daarom wordt het door de Koran “een verzinsel van mensen” genoemd [57:27].

Uitgeven van rijkdom

Behalve dat arbeid en het vergaren van rijkdom noodzakelijk zijn voor de vooruitgang van een samenleving, hebben deze zaken voor de mens als individu ook een andere belangrijke functie. Bezit wordt in de koran “een middel ter ondersteuning” genoemd [4:5]. Deze ondersteuning is niet alleen voor de mens en zijn gezin bestemd, maar in feite voor iedere medemens die arm en behoeftig is. Rijkdom wordt in de islam namelijk niet zozeer gezien als het bezit van de mens zelf – ook al heeft hij het met zijn eigen handen verdiend – maar als het bezit van God, dat aan hem/haar is toevertrouwd. Daarom geeft de koran als een kenmerk van de gelovigen dat zij “uitgeven van wat God aan hen heeft gegeven” [2:3]. Door van zijn bezit uit te geven verzacht de mens het leed van zijn medemens, ontwikkelt hij een gevoel van mededogen voor zijn minder bedeelde broeder en onthecht hij zich van aardse bezittingen. Dit laatste is zeer belangrijk, aangezien het verlangen naar steeds meer rijkdom tot onverantwoord gedrag zou kunnen leiden, zoals eerder gesteld.

Altijd een plaats voor God

Arbeid en rijkdom zijn slechts een middel om bepaalde doelen te bereiken en niet het doel van het leven zelf. De mens mag zoveel geld verdienen als hij/zij wil; op geld verdienen staat geen beperking, behalve dan dat buitensporigheid moet worden vermeden [5:87-88, 7:31-32]. Want al zijn de daken en trappen van zijn huis van zilver en goud, zoals de Koran zegt, het Hiernamaals (het hoger / geestelijk leven) bij God is alleen voor de plichtsgetrouwe gelovigen [43:33-35]. Deze worden in de Koran beschreven als:

“Mensen, die zich niet door handel of door verkoop laten afleiden van de gedachtenis van God, het onderhouden van het gebed en het geven van liefdadigheid ” [24:37].

Ook al bent u dus bezig geld te verdienen, God wenst dat u continu een plaats voor Hem heeft in uw hart en dat u een deel van uw verdiende kapitaal als liefdadigheid geeft aan uw (arme) medemens. Alleen op deze wijze kan een bloeiende, vredelievende samenleving ontstaan met rechtschapen en vrome burgers, die op verantwoorde wijze hun geld verdienen en besteden.