Bringing Light and Life
to Others

"Consider the sun and his light. And the moon when she borrows light from him. And the day when it exposes it to view. And the night when it draws a veil over it. And the heaven and its make. And the earth and its extension. And the soul and its perfection. So He intimated to it by inspiration its deviating from truth and its guarding (against evil). He will indeed be successful who purifies it. And he will fail who corrupts it" (91:1-10).

An evolved soul must bring, like the sun, life and light to others; he must bring them out of the darkness of ignorance, impiety and irreligiousness. He must energise those in lassitude, nerve them up and cleanse the world of all that is impure. Most of us, of course, do not possess this inherent light; we must borrow it (like the moon from the sun) from those more favoured - those great men, who received the light directly from God and appeared at times when the whole horizon of the world had become darkened. We should enlighten the world when those great luminaries of Divine love pass away, just as the moon does when the sun disappears.

Man, like the day, should arouse others from the drowsiness of inactivity and inertia. He should put them to work, and invigorate them against despondency, hopelessness and fear. He should infuse a new spirit into the world. When his fellowmen become tired and fatigued, he should approach them, as if with the wings of night, to give them rest and comfort. If his inspiration brings the latent faculties of others into operation, his kind words and deeds should refresh them and enable them to continue their work with a new spirit, and apply themselves to new avenues of exertion.

[Source: Khwaja Kamal-ud-Din, Message of Islam, Appendix 2, p. 8]

Het geven van licht en leven
aan anderen

"Bij de zon en zijn helderheid! En de maan wanneer zij licht van hem leent! En de dag wanneer deze haar onthult! En de nacht wanneer deze een sluier over haar heentrekt! En de hemel en zijn bouw! En de aarde en haar uitstrekking! En de ziel en haar vervolmaking! Zo openbaart Hij aan haar, haar weg van kwaad en haar weg van goed. Degene die het laat groeien, is zeker succesvol, en degene die het begraaft, faalt zeker" (91:1-10).

Een hoog ontwikkelde ziel moet, zoals de zon dat doet, leven en licht naar anderen brengen. Hij moet hen brengen uit het duister van onwetendheid, goddeloosheid en ongeloof. Hij moet degenen, die in onwetendheid verkeren, bezielen, hen kracht geven en de wereld reinigen van alles wat onzuiver is. De meesten van ons hebben uiteraard dit licht niet van onszelf; we moeten het lenen (zoals de maan het leent bij de zon) van de hoger ontwikkelde zielen - die grote mensen, die het licht direct van God hebben ontvangen en die van tijd tot tijd verschenen, als de gehele horizon van de wereld duister was. We moeten de wereld verlichten als deze verlichte personen er niet meer zijn, zoals de maan dat doet wanneer de zon ondergaat.

Zoals de dag dat doet, dient de mens anderen te wekken uit de bedwelming van inactiviteit en traagheid. Hij dient hen te motiveren, en hen te bezielen tegen vertwijfeling, hopeloosheid en angst. Hij dient de wereld te doordrenken met een nieuwe bezieling. Wanneer zijn medemensen vermoeid raken, dient hij hen zodanig te benaderen, dat hij ze rust en bemoediging geeft. Als zijn inspiratie de verborgen vermogens van anderen aanwakkert, zullen zijn vriendelijke woorden en daden hun verfrissen en hen in staat stellen met hernieuwde moed door te gaan met hun werk, en zodoende nieuwe hoogten van inspanning te bereiken.

[Bron: Khwaja Kamal-ud-Din, Message of Islam, Appendix 2, p. 8]