Ramadan and its blessings

Allah says: "O My servants, I am very near to you, whoever calls on Me I accept his prayers." Our Holy Prophet says: "When Ramadan comes, the doors of Allah’s mercy open."

This was a fact to which the lives of our Guide, his companions and his true followers bear witness. But today it is a mere story. Why? Because our hearts do not have the same fervour for God, our bodies prostrate before God but not our hearts. Real prayer means only the rising of an urge within the heart.

Let us, during this Ramadan, shed tears not on the wrongs that others have done to us but on the wrongs we have done to ourselves, saying: O God, we have failed to value You, we have failed to value Your message, we have concealed Your message. We wish not to dedicate our lives to spread Your message in the world, we wish not to spend our money to take Your message to the world. We do things for which You have plainly threatened punishment. "Those who conceal the clear proofs and the guidance that We have revealed" [2:159], the punishment for which is: "these it is whom Allah curses, and those who curse, curse them too … These it is on whom is the curse of Allah and the angels and men, of all of them" [2:159, 161].

Even then we expect that the doors of Your blessings will open for us. With our mouths we say that You are near us, but our hearts are so distant from You that nothing could be any further.

Our foreheads are placed at Your threshold where we should find paradise, but in our hearts we are like the one who "amasses wealth and counts it, he thinks that his wealth will make him abide" [104:2, 3]. With our tongues we say: O God, we are Your slaves, our wealth belongs not to us but to You. But our hearts are such that when we have to spend a few pennies to exalt Your name in the world, it feels to us like a huge hurdle, and we make false pretexts to try every possible way of avoiding parting with our wealth. O God, deliver us from this false existence. When, in the quietness of the night, we place our foreheads on the ground in prayer, we hear the ground saying in reply: "You have desecrated me with your hypocritical prostrations."

O God, enable us to prostrate truly at Your threshold. Make us Your slaves that we would have no other anxiety but to raise high Your name. Be our Lord that You may turn to exalting the Muslim Umma in the world.

[Hazrat Maulana Muhammad Ali died on 13 October 1951. Please remember this great soul in your prayers. You can read about the late Maulana here.]

Ramadan en de zegeningen ervan

Allah zegt: "O Mijn dienaren, Ik ben zeer dicht bij u. Wie ook Mij aanroept, diens gebeden verhoor Ik." Onze Heilige Profeet zei: "Wanneer de Ramadan komt, gaan de deuren van Allah's genade open."

Dit was een feit waarvan de levens van onze Gids, zijn metgezellen en zijn ware volgelingen getuigden. Maar heden is het niet meer dan een verhaal. Waarom? Omdat onze harten niet dezelfde vurigheid hebben voor God; onze lichamen buigen zich voor God, maar onze harten niet. Een echt gebed betekent het opwellen van een verlangen in het hart.

Laten wij, gedurende deze Ramadan, niet de nadruk leggen op fouten van anderen, maar op die van onszelf, zeggende: O God, wij hebben gefaald U naar behoren te respecteren, wij hebben gefaald Uw boodschap te waarderen. Wij willen ons leven niet besteden aan het uitdragen van Uw boodschap in de wereld, wij willen ons geld niet uitgeven aan het uitdragen van Uw boodschap in de wereld. Wij doen dingen waarvoor U duidelijke straffen heeft vastgesteld. "Degenen die de duidelijke bewijzen, en de leiding die Wij hebben geopenbaard, verbergen" (2:159), waarvoor de straf is: "Zij zijn het die Allah vervloekt, en degenen die vervloeken, vervloeken hen (ook) ... Dit zijn degenen op wie de vloek rust van Allah en de engelen en de
mensen, van (hen) allen" (2:159, 161).

Zelfs dan verwachten wij dat de deuren van Uw genade zich voor ons zullen openen. Met onze monden zeggen wij dat U dicht bij ons bent, maar onze harten zijn zo ver van U verwijderd, dat niets nog verder kan zijn.

Onze voorhoofden zijn geplaatst aan Uw drempel waar we het paradijs moeten vinden, maar in onze harten zijn we als degene die "rijkdom vergaart en het telt; hij denkt dat zijn rijkdom hem zal doen blijven" (104:2, 3). Met onze tongen zeggen wij: O God, wij zijn Uw dienaren, onze rijkdom behoort niet aan ons, maar aan U. Maar onze harten zijn zodanig dat, wanneer wij enkele guldens dienen uit te geven aan het uitdragen van Uw naam in de wereld, het voor ons een hoge muur lijkt, en we verzinnen valse excuses om ons geld niet uit te hoeven geven. O God, bevrijd ons van deze valse voorwendselen. Wanneer wij in de stilte van de nacht onze voorhoofden op de grond plaatsen in gebed, horen wij de grond antwoorden: "Jij hebt mij ontwijd met je hypocritische ter-aardewerpingen."

O God, stel ons in staat om ons daadwerkelijk voor Uw drempel ter aarde te werpen. Maak ons tot zulke dienaren van U, dat wij geen ander verlangen hebben dan Uw naam te doen verrijzen. Wees onze Heer, en moge u de Muslim gemeenschap verheffen in de wereld.

(Maulana Muhammad Ali overleed op 13 oktober 1951. Gedenk zijn ziel in uw gebeden. U kunt hier meer lezen over wijlen de Maulana.)