Instituut voor Islamitische
Studies en Publicaties

Deze site tot uw startpagina maken? Klik hier!

IRIS -Verklaring over HIV / AIDS

In verband met Wereldreligiedag 2005, wat werd herdacht op zondag 16 januari, gaf de Interreligieuze Raad in Suriname een verklaring uit omtrent HIV/AIDS.
De verklaring is hieronder volledig opgenomen.

Het leven is ons geschonken om gelukkig te zijn

Tegenover het stijgende aantal HIV/AIDS slachtoffers in de wereld als geheel en in de regio van het Caraïbisch Gebied en ons eigen land in het bijzonder neemt de Interreligieuze Raad in Suriname stelling:

• vóór een levenswijze waar HIV/AIDS geen deel van uitmaakt
• vóór een levenswijze waar HIV/AIDS slachtoffers warmte en liefde ontvangen

De Interreligieuze Raad in Suriname heeft met betrekking tot de gezondheidszorg een samenwerkingsverband met vele religieuze organisaties in Suriname: Baha’is, Christenen, Hindoes, Javanisten, Joden, Moslims en Rastafarians. Het werkverband is de Interreligieuze Gezondheids Commissie-I.G.C..

De IRIS-leden beschouwen het menselijk lichaam als een tempel van God en beschouwen zichzelf - leden van religies - als bewakers van waarden en normen in de gemeenschap. Zij staan voor een gezonde levenswijze en willen een weg zijn naar gezondheid, spiritueel welzijn en een rechtvaardige samenleving. Zij voelen zich individueel én gezamenlijk verantwoordelijk voor de gezondheid van de Surinaamse bevolking.

De I.G.C. zal dit jaar uitkomen met een Manifest over een gezonde levenswijze vooral tegen de achtergrond van de onderkenning dat heel wat ziekten in onze samenleving èn belangrijke doodsoorzaken een gevolg zijn van een ongezonde levenswijze. Met wat meer aandacht voor onze levenswijze en voor ons dagelijks individueel- en gezinsleven is heel wat ellende rond ziekte en dood te voorkomen.

Vooruitlopend hierop komt de IRIS hierbij met een verklaring uit omtrent HIV/AIDS in de samenleving. Enerzijds vanwege de urgentie ervan, die hieruit bestaat dat als er geen radicale omslag plaats vindt wat het gedrag en de praktijken betreft die tot infectie van HIV leiden, dat de samenleving dan geteisterd kan worden door een HIV/AIDS epidemie; anderzijds omdat de regering uit is gekomen met een Nationaal Strategisch Plan ( NSP) omtrent HIV/AIDS 2004-2008, dat de ondersteuning van de gehele samenleving behoeft, in het bijzonder van de religieuze organisaties die immers veelal het dichtst bij de mensen staan om wie het gaat, en die die ondersteuning vanuit haar normen en waarden ook graag geeft.

HIV/AIDS vormt niet slechts een medisch probleem, maar vooral een sociaal-economisch en ethisch-spiritueel probleem. Een stijging van het aantal slachtoffers ondermijnt de sociaal-economische en sociaal-maatschappelijke orde van de samenleving, en brengt individuen, gezinnen, bedrijven en hele gemeenschappen in problemen van overleven en ontwrichting.
De problemen laten zien dat de opvoeding thuis, op scholen en in de religieuze organisaties gefaald heeft in de ontwikkeling van een verantwoorde levenswijze onder individuen waarin onderlinge relaties van man en vrouw niet slechts het gevolg zijn van tijdelijke persoonlijke gevoelens, maar meer een gevolg van een bewuste keuze van personen op basis van die gevoelens voor een langere onderlinge verbondenheid.

Terwijl het leven de mens immers geschonken is om gelukkig te zijn en om in onderlinge samenwerking vrede en harmonie op te bouwen, is de ontwikkeling van de samenleving de laatste tijd een kant opgegaan die daar lijnrecht tegenover staat. Tegenover het geluk staat de misère, en tegenover vrede en harmonie zien we een samenleving die uitgehold wordt en zijn innerlijke eenheid en kracht begint te verliezen.

Uit het NSP is op te maken dat het aantal HIV-geïnfecteerden in ons land jaarlijks toeneemt (van 104 gevallen in 1996 tot 381 gevallen in 2002), en dat ook het jaarlijks aantal sterfgevallen aan AIDS stijgt. In 2002 is AIDS de tweede belangrijkste doodsoorzaak geworden in de leeftijdsgroep van 15-44 jarigen. Deze en andere cijfers markeren verder het feit dat Suriname tot de categorie landen is gaan behoren met een generale epidemie van HIV/AIDS. Dit wil zeggen dat de ziekte zich niet beperkt tot een bepaalde doelgroep, maar zich dwars door de samenleving doet gevoelen; alle maatschappelijke groepen hebben er mee te maken. Voor 2002 werd het cumulatief totaal aantal slachtoffers berekend op 2500, waarbij direct gesteld werd dat het werkelijke aantal waarschijnlijk het drie- tot viervoudige hiervan zal zijn.

Bronnen

HIV/AIDS tiert nu rond de 25 jaar op aarde. De eerste kennismaking in ons land met de ziekte was in het begin van de jaren tachtig. De eerste uitingen ervan waren met angst en schaamte omgeven. Het algemene beeld was dat de ziekte zeer besmettelijk is èn direct dodelijk. Vandaar de angst en vandaar ook vaak schaamte en vrees bij de slachtoffers voor reacties van anderen.
Intussen is veel bekend geworden omtrent de aard van de besmetting en omtrent het fatale karakter van de ziekte. Besmetting is aan duidelijke omstandigheden gebonden en niet zo bedreigend als eerst gedacht, want HIV leidt niet automatisch tot AIDS, die de dood tot gevolg heeft, waardoor er nu mensen in de samenleving zijn die met HIV leven zonder een directe bedreiging te vormen voor hun medemensen. Zij kunnen een normaal leven leiden, van school, werk en gezin

HIV-infectie heeft vier bronnen:

1. seksueel contact met HIV-geïnfecteerde personen (75% van de gevallen)
2. overdracht van een HIV-geïnfecteerde moeder op kind (10%)
3. intraneus (met injectienaalden) druggebruik (10%)
4. gebruik van besmette medische instrumenten als injectienaalden (5%)

HIV-infectie vindt in ieder geval niet plaats op de volgende wijzen:

1. gewone dagelijkse omgang van mensen met elkaar thuis, op het werk en in
   verenigingsverband
2. handen schudden, zoenen op de wang, omhelzen
3. gebruik maken van hetzelfde toilet, dezelfde borden, glazen en pannen.

Oplossing

Om HIV/AIDS te voorkomen kiezen de lidorganisaties in eerste instantie voor een preventief gedrag, dat uit de volgende onderdelen bestaat:

1. onthouding van seksuele omgang voor het huwelijk
2. trouw aan elkaar tijdens het huwelijk
3. gebruik van een beschermingsmiddel als een der partners van een duurzame relatie HIV-besmet is

De IRIS ziet graag een breed programma van morele educatie op alle niveaus van het algemeen vormend- en beroeps onderwijs, waarbij jongeren gericht gevormd worden in de aloude deugden van een mondig en maatschappelijk verantwoord leven, zoals: oprechtheid, waarheidlievendheid, betrouwbaarheid, vriendelijkheid, respect, beleefdheid, trouw, dienstbaarheid en volharding.

De IRIS zal in de eigen organisaties veel aandacht schenken aan voorlichting en bewustwording met betrekking tot het leven met mensen met HIV. Discriminatie en stigmatisering zijn op ongegronde angsten gebaseerd in plaats van op juiste kennis van zaken. Religieuze organisaties moeten als eersten in de samenleving open staan voor mensen die met HIV leven, en moeten de eigen leden volledig informeren omtrent risico’s en veilige omgang van mensen onderling. Mensen met HIV/AIDS moeten zich niet buitengesloten voelen in hun religieuze organisaties.
Aan mensen met HIV/AIDS zal de verzekering moeten worden gegeven dat zij in hun religieuze organisatie de liefde en troost vinden die in de boodschap van hun organisatie uitgedragen wordt.

Laten wij onze jongeren helpen het belang en de waarde te leren inzien van onderlinge liefde binnen een duurzame verhouding en laten we de medemensen die leven met HIV op geen enkele manier stigmatiseren en discrimineren.

Zo kunnen de IRIS-lidorganisaties het voortouw nemen in het voorkomen van een verdere spreiding van de HIV-infectie, en in het uitdragen van een levenswijze waarin gezonde seksuele verhoudingen tot verdere groei en wijsheid leiden.

* Arya Dewaker )pt I.Tilakdharie)

* Bisdom Paramaribo (drs W.A.I. M. de Bekker)

* Madjlies Moeslimien Suriname (drs I. Jamaludin)

* Sanatan Dharm Mahasabha Suriname (dr. R.M. Nannan Panday)

* Surinaamse Islamitische Vereniging (dhr M.R.Pierkhan)