Έγιναν πολύ ωραίες κινήσεις από όλους μα αυτή που θα ήθελα καταθέσω είναι του Ηλία. Έφυγε ο τελευταίος κάποια στιγμή, ενώ ακόμα βρισκόμασταν εκεί, γιατί είχε κάποιες υποχρεώσεις και έπειτα επέστρεψε φέρνοντας μαζί του μια σακούλα ποπ κορν. Η κίνηση αυτή έδειξε πραγματικά τη χαρά του να μοιραστεί μαζί μας. Μια κίνηση τόσο απλή που έδωσε τόση χαρά σε όλους. Μπράβο Ηλία! Μπράβο παιδιά!

Γιαννης Σκλάβος

Χάρηκα ιδιαίτερα γιατί έκανα καινούργιους φίλους και νέες γνωριμίες.

Αγνή Σκλάβου

Σήμερα, έζησα μια ξεχωριστή εμπειρία.

Επισκεφτήκαμε, αλλά και βοηθήσαμε τις Αδελφές της Καλκούτας. Με το που φτάσαμε, μας υποδέχτηκαν εγκάρδια. Στην αρχή, μαζί με την Αγνή και την Άννα αρχίσαμε να καθαρίσουμε το εξωτερικό χώρο. Οι άνθρωποι που είχαν έλθει εκεί μας κοίταζαν παράξενα, αλλά όταν τους εξηγήσαμε ότι ήρθαμε να βοηθήσουμε άρχισαν να συνομιλούν μαζί μας. Αργότερα, ετοιμάστηκε το μεσημεριανό και κάθισαν όλοι να φάνε από τους πρόσφυγες και φτωχούς. Ορισμένοι ήταν πολύ καλοί μαζί μας.

Αισθάνθηκα χαρά γιατί βοήθησα τις αδελφές της Μητέρας Τερέζας που έχουν αναλάβει αυτό το δύσκολο έργο. Σ' αυτή την αποστολή τις βοηθούν και πολλοί άλλοι. Στο τέλος, πήγαμε μέσα στην εκκλησία του Αγίου Ιωσήφ, όπου και μας μίλησε για το έργο της Μητέρας Τερέζας και για την Μακαριονυμία της που θα γίνει αύριο. Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία που εύχομαι να ξαναζήσω.

Ιωσήφ Βαρθαλίτης

Σήμερα ήταν μία διαφορετική μέρα απ’ τις υπόλοιπες! Αποφασίσαμε να πάμε σινεμά. Έτσι μέσα στην βδομάδα που προηγήθηκε δηλώσαμε στον Λάκη ποιοι θα πάμε και εκείνος πήγε και πήρε τα εισιτήρια, για την ταινία «Θεός για μια Εβδομάδα»! 5:00μ.μ. ήταν το ραντεβού μας! Όλοι ήμασταν συνεπείς και έτσι μαζευτήκαμε 12 άτομα! Ξεκινήσαμε γύρω στις 5:30, γιατί η παράσταση άρχιζε στις 6:45! Γρήγορα βρεθήκαμε στο περίπτερο, οπού το αδειάσαμε από εισιτήρια! Το Α8 δεν άργησε να έρθει και έτσι πολύ σύντομα ήμασταν στο Μαρούσι! Επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα αποφασίσαμε να μπούμε στο δισκοπωλείο που βρίσκετε στο Village Centre! Εκεί χαζέψαμε για λίγη ώρα και μετά πήγαμε στην καντίνα του σινεμά! Αυτή πιστεύω πως ήταν η χαρακτηριστικότερη στιγμή μας! Όλοι φύγαμε αγκαλιά με έναν...κουβά ποπ κορν και μ΄ ενα αναψυκτικό! Αφού αδειάσαμε και την καντίνα, ανεβήκαμε στον πάνω όροφο, που βρίσκονται οι αίθουσες! Γρήγορα μπήκαμε μέσα και καθίσαμε στις θέσεις μας! Η ταινία δεν άργησε να ξεκινήσει! Ήταν μία διασκεδαστική ταινία, δείχνοντας όμως την καθημερινή ζωή των ανθρώπων! Πέρα του γέλιου που προκαλεί αυτή η ταινία πρέπει να σκεφτούμε καλύτερα μερικά λόγια για να καταλάβουμε κάποια σημαντικά πράγματα! Όταν τέλειωσε η ταινία πήγαμε στα Goody’s! Όπως ήταν φυσικό μετά απ’ τους κουβάδες ποπ κορν που φάγαμε δεν πεινούσαμε! Έτσι οι περισσότεροι ήπιαμε ένα αναψυκτικό και όσοι πεινούσαν έφαγαν! Παράλληλα, σχολιάζαμε το έργο που μόλις είχαμε παρακολουθήσει. Αργότερα πήγαμε στην στάση και πήραμε το λεωφορείο! Έτσι γύρω στις 10:00 ήμασταν πίσω! Ένα ακόμα Σάββατο πέρασε όμορφα! Πρέπει όμως να περάσει άλλη μία εβδομάδα για να ξανάρθει το επόμενο!

Γιάννα Ρούσσου

Η εμπειρία αυτή που μοιραστήκαμε με τα υπόλοιπα παιδιά και οι σκέψεις που ανταλλάξαμε με τους πατέρες και την αδελφή μας έδωσε την ευκαιρία να αναλογισθούμε πάνω σε διάφορα θέματα (σε ποιες βάσεις θεμελιώνω τη ζωή μου και ερωτήματα παρμένα από την επιστολή του Αποστόλου Πέτρου) που θα έπρεπε να απασχολούν τους σύγχρονους ανθρώπους, και για τα οποία οι περισσότεροι παραμελούν.

Ελένη Λουκέρη

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2003

Ελπίζουμε ακόμα πως και τα άλλα παιδιά της ενορίας μας ευχαριστήθηκαν όπως κ’ εμείς και περιμένουμε να γίνουν κ’ άλλες τέτοιες επισκέψεις επειδή όλοι ξέρουμε πως τα παιδιά χρειάζονται τη διασκέδαση.

 Ρομίνα & Μαρτίνα

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2003

Κι άρχισε το κουβάρι της σκέψης να ξετυλίγεται...ελάτε ας δώσουμε στην αγάπη έναν ορισμό...αγάπη είναι τούτο, αγάπη είναι τ' άλλο και τα παιδιά έλεγαν κι έλεγαν...και ξαφνικά όρμησαν τα λόγια του Αποστόλου Παύλου από την Α' επιστολή προς Κορινθίους..."Εάν μιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έγινα χαλκός που δίνει ήχους ή κύμβαλο που βγάζει κρότους..."  Όλοι σώπασαν κι άκουγαν τούτα τα σοφά λόγια με μαγεία..."Και εάν μοιράσω σε ελεημοσύνες όλη μου την περιουσία, κι αν παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά δεν έχω αγάπη, καμιά ωφέλεια δεν έχω..." Τα λόγια γέμισαν τις καρδιές των εφήβων μας, γαλήνεψαν τις ψυχές τους, άνοιγαν καινούργια μονοπάτια στη σκέψη... "Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι γεμάτη από ευμένεια, η αγάπη δεν κάνει ασχήμιες, δεν ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε λογαριάζει το κακό, δεν χαίρεται για το κακό, αλλά χαίρεται για την αλήθεια, όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, ελπίζει για το καθετί, υπομένει το καθετί. Η αγάπη ποτέ δεν θα πάψει να υπάρχει" Έπεσε σιωπή...η αγάπη είναι τούτο, η αγάπη είναι τ' άλλο...πόσα όμορφα ακούγονται όλα τούτα τα λόγια του Παύλου, βάλσαμο στις απογοητεύσεις μας, κουράγιο για το μέλλον, χαμόγελο στα χείλη, φτερά στους ώμους...

Ο μεγάλος Πατέρας μας, ο Δημιουργός, ο μεγάλος Φίλος μας, χαμογέλασε ευτυχισμένος. Τα λόγια του αποστόλου είχαν κάνει το θαύμα τους σε τούτη την συντροφιά των εφήβων...τα παιδιά είχαν καταλάβει...

"Τώρα γνωρίζω μερικώς, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως είναι και η γνώση του Θεού για μένα. Ώστε αυτά τα τρία μένουν: η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη. Μεγαλύτερη όμως από αυτά είναι η αγάπη."

Ερρίκος

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2003

Ημέρα χαράς για την ενορία μας. Οι πνευματικοί πατέρες μας έχουν την επέτειο της χειροτονίας τους. Ο π. Γιώργος κλείνει τα 44 χρόνια ιεροσύνης και ο π. Νίκος τα 39. Μέσα στο οικογενειακό πνεύμα της ενορίας οργανώθηκε μια γιορτή-έκπληξη!

Η ώρα 6 παρά πέντε το απόγευμα και οι δύο ιερείς εμφανίζονται στη Σακρεστία για να ετοιμαστούν για τη Θεία Λειτουργία που εκείνη την ημέρα είχαν κανονίσει να τελέσουν μαζί. Η ομάδα των εφήβων τους είχε ετοιμάσει μια πρώτη έκπληξη στην πόρτα της Σακρεστίας, λουλούδια και ευχές. Και οι δύο ιερείς δεν περίμεναν κάτι τέτοιο. Η χαρά τους ήταν μεγάλη! Στη συνέχεια με όλους τους ενορίτες συμμετείχαμε στη Θεία Ευχαριστία που εμψύχωσαν οι νέοι και οι έφηβοι μας και αφού δοξάσαμε και ευχαριστήσαμε το Θεό κατευθυνθήκαμε στο χώρο της μεγάλης αίθουσας των εκδηλώσεων για ένα μικρό κέρασμα οργανωμένο από τις διάφορες ενοριακές ομάδες. (Λεγεώνα, Κάριτας, Σύνδεσμο, Χορωδία κ.α)...

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2003

"Απόψε την κιθάρα μου τη στόλισα κορδέλες...και στα καντούνια περπατώ για τσ' όμορφες κοπέλες..." Η μεγάλη αίθουσα, το καθιστικό ήταν γιομάτη κόσμο...Ο "Καλός Σαμαρείτης" είχε φορέσει τα "καλά" του και μας περίμενε. Καθισμένοι κυκλικά, οι ηλικιωμένοι περίμεναν με υπομονή να υποδεχθούν τα νιάτα της ενορίας μας και να ακούσουν από τα χείλη τους τα δικά τους αγαπημένα τραγούδια. Στις 5 το απόγευμα οι έφηβοί μας μαζί με την χορωδία της ενορίας μας έμπαιναν στη μεγάλη αίθουσα με μια κιθάρα, με πολλά κεράσματα και με μεγάλη διάθεση προσφοράς και αγάπης...

Χειροκροτήματα, χειροκροτήματα, χειροκροτήματα. Τα νιάτα υποκλίνονταν στα άσπρα μαλλιά, στις μεγάλες εγκυκλοπαίδειες της ζωής...Οι ηλικιωμένοι χειροκροτούσαν τη συνέχειά τους, τα νιάτα της ενορίας μας, χειροκροτούσαν και δάκρυζαν...

Δώσανε τα χέρια, οι μικροί φιλούσαν τα χέρια τους κι οι μεγάλοι τα δικά τους...Όταν όλοι γίνηκαν μια μεγάλη συντροφιά, άρχισε η κιθάρα να γιομίζει νότες τη μεγάλη αίθουσα...χείλη άρχισαν να σιγοτραγουδούν "άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα, άστα ν' ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά..." κι ο αέρας των αναμνήσεων γέμισε την αίθουσα...

"Αχ, Βαλεντίνα, αχ, βρε τσαχπίνα..." κι ύστερα μπήκαμε σε "Βάρκα" και πηγαίναμε "Γιαλό-γιαλό", "μίλησέ μου"..."Μπάρμπα Γιάννη Κανατά"...Χειροκροτήματα, χορός, δάκρυα, αναμνήσεις και "Ξεκίνησε μια ψαροπούλα...κι έφτασε μέχρι του "Γιαλού τα καβουράκια" κι ύστερα το τραγούδι έπιασε "Τζαμάϊκα" κι έφτασε μέχρι "πέρα στους πέρα κάμπους", κι έφτασε στο "μινόρε της αυγής" και "το τραμ το τελευταίο". Μπράβο! Μπράβο, παιδιά! φώναξαν και ξαναφώναξαν κι ύστερα όλοι τραγούδησαν με χαμόγελα την αγαπημένη "Φραγκοσυριανή" του Βαμβακάρη...

Κι όλοι μέθυσαν από χαρά κι ευτυχία, δώσανε τα χέρια, είπαν και τα Κάλαντα για το καλό και τελείωσαν με το "Πάτερ ημών". Ευλογημένη ώρα...ευλογημένος κι Εκείνος στο Όνομα του οποίου γίνονται όλα αυτά τα χαρούμενα...

Ερρίκος

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2003

Μαρτίνα

Δεν πέρασε πολύ ώρα και ξεκινήσαμε την άνοδο μας προς το Μοναστήρι των Αδελφών της Παμμακάριστου στην Κηφισιά. Χρειαστήκαμε γύρω στα 80 λεπτά για να φτάσουμε. Χωρίς καμιά ιδιαίτερη δυσκολία, αν εξαιρέσουμε το κρύο αεράκι της περιοχής που ξύλιαζε τα χέρια μας, φτάσαμε σώοι κι αβλαβείς. Εκεί, για ακόμα μια φορά οι αδελφές μας υποδέχτηκαν με θέρμη και μας παραχώρησαν το μικρό παρεκκλήσιο τους για την προετοιμασία μας. Ο π. Θεόδωρος Κοντίδης τ.Ι δεν είχε φτάσει ακόμα. Έτσι, λοιπόν, επωφεληθήκαμε να διαμορφώσουμε λίγο το χώρο για την προσευχή και το μυστήριο της εξομολόγησης που θα ακολουθούσε. Ήμασταν ακόμα στα μισά όταν κατέφτασε ο πατέρας. Σύντομα, βρεθήκαμε όλοι μέσα στη γαλήνη του παρεκκλησίου για να κοιτάξουμε λίγο μέσα μας, να σκεφτούμε πως ζήσαμε αυτή την περίοδο της Παρουσίας, να σηκώσουμε το βλέμμα μας ακόμα πιο ψηλά να ατενίσουμε το αστέρι που ακούραστο μας έδείχνε το δρόμο προς τη μικρή φάτνη. Στο τέλος, έφτασε η ώρα της συνάντησης μας με τον Ιησού (στο πρόσωπο του ιερέα) για να τον ευχαριστήσουμε, να του ζητήσουμε συγγνώμη για ό,τι κάναμε και δεν ήταν σύμφωνο με το Λόγο του, αλλά και για ό,τι αμελήσαμε να κάνουμε και τον παρακαλέσαμε να μας χαρίσει ακόμα μια φορά τη φιλία Του.

Αφού τελειώσαμε, επαναφέραμε το χώρο στην αρχική του κατάσταση και αναχωρήσαμε ευτυχισμένοι για τα σπίτια μας...(βλ. διπλανή φωτογραφία)

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2004

Αγνή & Ειρήνη

Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2004

Πιο ωραίο ακόμα ήταν που βρεθήκαμε ξανά όλοι μαζί, οι ομάδες εφήβων των ενοριών της Αθήνας!

Ευχαριστούμε πολύ την ενορία του Ψυχικού για την όμορφη αυτή βραδιά!

Σάββατο 27 Μαρτίου 2004

Σάββατο 3 Απριλίου 2004

Σάββατο 16 Απριλίου 2004

Σάββατο 8 Μαΐου 2004

Αρχική σελίδα/Ποιοι είμαστε;/Ενοριακή ζωή/Θεία Λειτουργία/Γραφείο ενορίας

Κοιμητήριο/Ανακοινώσεις/Βιβλίο επισκεπτών/Χάρτης/E-mail/Links