Ah su kizlarini gozleri gibi koruyan babalar yok mu? Degilse ne bu mektup yazilir, ne de ben O ile yanyana gelebilirdim. Zavalli delikanli kizin babasinin eline gecer diye korkmus, harfleri altust edip boyle bir mektup dosenmisti. caresizlikleri beni cok mutlu etmisti. Birilerinin mutlulugu baska birilerinin mutsuzluguna bagli degil midir zaten?

Isin felsefesi bir yana, bu ask metubu yazilana kadar O ile hic yan yana gelmemistim. Sadece okuma yazmayi yeni ogrenen cocuklarin defterlerinde yanyana gelirdik. Bir gece filan surerdi bu birlikteligimiz. Ertesi gun ya ogretmen kirmizi bir kalemle birimizin uzerini cizer ya da gidip gelmekten asinmis kokulu bir ninja birimizden birini yok ederdi. Tabii boylesi cok feci. Yanlis yerde olmayi tercih ederim, silinip yok edilmek yerine...

Okur-yazarlar ise, cogu kez ikiyanaayrikkollu Y ya da uzunayak L'yi aramiza sokarlardi. Iyot, tenturdiyot gibi kimyevi ya da polis, pilot, kilot gibi kostume ortamlari da, takdir edersiniz ki anmaya bile degmez.

Artik yanyanayiz. ustelik zavalli oglanin elyazisiyla sarmas dolasiz. O'nun gercekte kim oldugu ise umurumda degil. Hem ben de, ben degilim. Hinzir oglan beni de tek basamaklimerdiven H'ye cevirdi... "Yalan bir ask, yanlis bir masuk!" mu, dediniz? Siz kendi sevdiklerinize bakin, ne kadar gercekler? Elinizin ya da sizin altinizda --ya da ustunuzde-- olmalari, onlari ne kadar dogru kiliyor? Hem benim derdim yan-ya-na-ge-le-me-mek, iste o kadar!

Simdi O ile yanyanayim. Mektubun tam alti yerinde "OH", iki yerinde de "HO" olmusuz... Paragraflardan biri benimle basliyor, biri de onunla bitiyor. Mektup enikonu yarim sayfa.

Ah zavalli oglan! Ne alemi vardi pembe kagit kullanmanin? Kizin babasi olan X'in mektuba killanmasi hep bu yuzden oldu. Sinirimden soylemiyorum ama, bu mendebur herif bizden degil. Onunla birakin yanyana gelmeyi, ayni sozcukte, ayni cumlede bile bulunmamistim. Gerci son zamanlarda taxiden inmeyen, faxsiz edemeyen, relax adamlar sayesinde X Bey'in aramizda arz-i endam etmesini de gozardi edemem.

Mektubu eline geciren X adeta cikartmak istercesine mektubu kizin gozune dogru sallayarak, "Bu utanc vesikasini aslinda sana yedirmek lazim, SESKU!" demedi mi, icim eridi. Son sozcugu soylemeye dilim varmiyor, bir adam ustelik kendi kizina! Yok yok! Iyisi mi, mektuptaki harflerle ifade edeyim. Hem bu isler hep bu pembe mektupla baslamadi mi?

O ile saadetim sadece alti gun surdu. Ne bir kirmizi kalem dolasti uzerimizde, ne de bir silgi... Sadece X Efendi kendi kafasina gore bizi hecelere ayirdi. Bir de liste yapti. Mektupta ceman 26 harf oldugumuz icin cok sinirlendi. oncelikle aramizda olmayan uc arkadasimizi saptamaya calisti. Niyeyse ilk once J'yi eledi, c ve u'den de suphelendi. Sonra basladi ter dokmeye. Hangimiz sesli, hangimiz sessiz? Ilk etapta 17 tanemizi "sesli" diye nitelendirdi; sonra, kendi de guldu kendisine. "Sesliler:" diye attigi basligin uzerini cizip, "Sesli Olmasi Kuvvetle Muhtemel Olanlar:" diye degistirdi. Sessizleri de listeledi tabii ki...

X Bey kendince gelistirdigi acayip isaretleri habire altimiza ustumuze ciziktirip duruyor, yaziyor, siliyordu. Alti gun boyunca yerlerimizi degistirip durdu. omrum boyunca hep bir arada oldugum ne kadar harf varsa getirip getirip dibime soktu. Hic haz almadigim sisgobek D, cipil goz o, ayrikagiz U, kiriktarak F, kalkikkol Y... Hangi birini sayayim? Hele birimizi yamru yumru bir yuvarlagin icine hapsettikten sonra bir okla goturup de en olmadik yere sokmuyor muydu, cinim tepeme cikiyordu. Daha da beteri, her seferinde O'dan ayrilmakti. Her ayrilisimda icimden birseyler kopuyor, kivranmaktan S olasim geliyordu.

Zavalli oglana ne kadar kizsam az. Ne alemi vardi ki, dilbilgisi kurallarina bu kadar uymanin? ozneyle baslayip, tumlecle tumleyip, yuklemle yuklemenin! Noktalama isaretlerini yerli yerinde kullanmasan, sinifta mi kalacaktin? De'leri da'lari bilesik yazsan olur muydun? Ve, ki, ile olmasa anlatamaz miydin sevgini? Bizi ele veren baglaclar oldu, sonrasi corap sokugu gibi geldi. Hem adam, uzerine basmak istedigi sozcuklerde harfleri gostere gostere tekrar etmez mi; "Seni seviyorum" yerine, "Seniii seviiyoruuum" demez mi? Bu islerde sozcuk tekrarina da dusmemek lazim. Ya da dustun mu adamakilli dusecektin ki, X Bey felegini sasirsin... X Bey'in kendini adadigi bu is sirasinda birkac kez zavalli kizi da gordum. Butun derdi babasinin elinden bizi kurtarmakti. Hatta cok yorulan babasina kendini affettirmek icin elleriyle demleyip getirdigi cayi uzatirken, elleri titriyormus gibi fincani salladi bir keresinde. Akli sira uzerimize dokup isi kokten cozecekti. Ama nafile. Beceremedi.

Altinci gunun sonunda beklenen an geldi. cozulmustuk. Bay X dislerinin arasinda sikisan yavsak bir gulumsemeyle uzerimize dogru egildi:

"Zavalli harfler! Alistiginiz yerde olmamak ne demektir, herhalde anlamissinizdir. Haydi bakalim, yaylanin yerlerinize. Mars mars!"

Tekrar altust olduk. O uzaklasip gitti yanimdan. Artik cok cok uzakti benden. S'ler, Y'ler, L'ler, R'ler cirit atiyordu aramizda. X Bey'in sayesinde O artik kendisi olmustu.

Zavalli oglanin akibetini tahmin edersiniz. Onun yerinde olsam, yeni bir sifre yaratirim. Boylesi epeyce eglenceli olur. Hem ask dedigin heyecan ister. X Efendi ugrassin dursun. Hem bakarsin, O ile beni yine yanyana getirebilir; belli mi olur?

Sagimiz solumuz cizilmis, cozulmus de olsak, tek tesellim zavalli oglanin musveddelerinde hl O ile birlikte olmam...

Aslinda zavalli oglan sifre yaratmak yerine, dusundugunu soylese, kendisine en buyuk iyiligi yapmis olurdu. Evet evet bagirmaliydi, hem de avazi ciktigi kadar: "Seniiiii Seviyoruuuuummmmm!!!" Yeri gogu inletmeli, "I" ile "O" rastlantiyla yan yana gelmemeliydi...