Parmaklari bogumsuz bir çocuk.

Otuz ikilik desteden beser kagit dagitiyor hepimize.

Borsada oynamis bir adam.

Kazanmis ve sapkali.

Sanssiz bir kadin.

Herseyini yitirecek.

Ben sakalliyim.

Ellerimi yuzumde dolastirdigimda kendimi tanimakta guçluk çekiyorum.

El çirpildiginda yanip el çirpildiginda sonen bir lamba.

Gecenin içinde ve tam basucumda.

Boyle basliyor dus.

Kimse el çirpmadan bitiyor.

Karanlikta ne oldugunu anlamak olanaksiz.

Uyumak gerekmiyor artik.

Gozlerimi açiyorum o zaman.

Açmami soyluyor.

Giyinmesini izliyorum.

Gece gibi giyiniyor.

Siyah ve açik.

Pabuçlarini ben giydiriyorum.

Çantasini uzatiyorum.

Koltugunun altina sikistiriyor.

Aramizda yatan ince uzun kopek disariya çikilacagini anliyor, yataktan iniyor, tasmasini asildigi yerden alip getiriyor.

Kirmizi gagali bir kus çarpiyor pencereye.

Boynunu kiriyor.

Kapida dikilen kopek irkiliyor.

Kusun camda biraktigi ize takiyor gozunu.

Bir sus kopeginin simarikligiyla bakiyor kusun vurdugu yere.

Tasmayi agzindan birakmaya kalmadan.

Pencereyi açiyorum.

Kopek bir siçrayista yok oluyor.

Ardindan kosmam gerekmiyor.

Nereye dustugunu biliyorum.

Lambayi sondurmeden terkediyorum odayi.

Gidecegimiz yere tek basima gitmek istiyorum.

Onu banyoda birakiyorum.

Bir çirpida ustune geçirdigi giysisini çikarip yeniden giymeye girdigi yerde.

Birakildigini bilmiyor henuz.

Kopekle kusun sonunu bilmiyor.

Bir dusteymis gibi yasiyor.

Gerçeklerden habersiz.

Tanidigi olmadigindan kimsesiz.

Benimle yalnizca yatiyor.

Uykusunu paylasiyor.

Basladigim dusleri bitiriyor.

Cinsini bilmedigim bir kus daha gorunuyor, yurudugum yonde kayboluyor.

Bir bisikletli, bir taksi, bir kamyon, belediyenin bir otobusu.

Taksiye biniyorum.

Durdurmus bulundugumdan binmek zorunda kaliyorum.

Içilmemis bir sigara uzatiyor surucu.

Dudaklarindakini uzatiyor sonra.

Ilk uzatilani yakip ikincisini geri veriyorum.

Ikimiz de nereye gittigimizi bilmiyoruz.

Ardimizda olu sesli bir kopek havliyor.

Surucu dikiz aynasindan bana bakip guluyor.

Taksiyi durdurmus olduguma seviniyorum.

Beni aldigi yerde olanlari anlatiyorum ona.

Yarida biraktigim dusu.

Çocugu, adami, kadini.

Kadinla ilgileniyor surucu.

Herseyini yitirecek olmasina uzuluyor.

Sanki biraz daha hizli suruyor taksiyi.

Nereye gidilecegini biliyormus gibi davraniyor.

Kadina uzuldukçe sislenen gozlerini aynadan kaçiriyor.

Otekinden soz etmiyorum.

Banyodakinden.

Kusu anlatiyorum.

Tasmasi agzinda yok olan kopegi.

Surucu bana bakmiyor artik.

Yumdugu gozlerini karanliga dikiyor.

Gittigimizi bilmedigimiz yere varamayacagimizdan kuskulaniyorum.

Taksiyi durduramiyorum.

Surucuden durmasini isteyemiyorum.

Baslattigim dusu yerime bitiren surucuyu uyandirmaya çekiniyorum.

Paylasmanin tehlikesini yeni anliyorum.

Beni yaninda yatiranin dusunceleri gelip beni buldukça onun yerine uzuluyorum.

Duygulaniyorum, kendime kiziyorum.

Aramizdaki uzaklik arttikça herseye uyaniyorum.

Ondan uzaklastikça anladigim herseyi yitiriyorum.

Anlamayi olanakli kilan bir karanliga bosaltiyorum içimi.

Kendimi de anliyorum bu arada.

Bitmeyen dusun sonunda.