Abilerim, ablalarim.

Soyleyin beni hanginiz dusurdu?

Hanginiz cuzdanindan otobus bileti cikarirken yere kapaklandim?

Az once sicacik karanliginda tembel tembel uyukladigim sokuk cep hanginizin?

Hanginiz beni vapurda unuttu? Hanginiz beni vapurda unutup arkasina bile bakmadan inip gitti?

Hanginizin gozunden dustum? Hanginizin hik deyip burnundan?

Cok guvenli bir yere koydugunuz icin kaybetmis olabilir misiniz beni? Belki de gizlenmek amaciyla telasla bir yere tiktiniz, simdi de bulamiyorsunuz. Olabilir mi? Belki mi?

Soyleyin. Beni hanginiz kaybetti?

Kimin daha simdi cantasindaydim?

Kimin cekmecesinin uzak koselerinde yittim?

Duz, gur saclari hapseden bir tokaydim da usulcacik mi kayip gidiverdim? O yuzden mi ruzgar her bir teli ayri bir yana savurmadan kimse yoklugumu fark etmedi?

Siz bayim. Beni siz mi kaybettiniz? Teyzecigim?

Kavanozun kapagini hanginiz acik unuttu? Ucup kayboldum iste boyle. Renkli kuyrugumu savura savura, altigen kafami sallaya sallaya uctum gittim. Gergin ipimi cekip biraktikca, cekip biraktikca yukseldim. Herkesin gozu donunde bulutlarla birlikte suzuldum. oyle heybetliydim ki gunlerce beni izleyenlerin belleginde asili kaldim. Uyumak icin gozlerini kapadiklarinda rengarenk karsilarina dikildim. Uzanip citalarima dokundular. Bir tek incir agacinin yukseldigi cayirda sonsuza dek ucacagimdan emindiler. Ucacaktim da. O cayirda sonsuza dek ucacaktim. Icinizden biri kavanozun kapagini acik unutmasaydi. Siz miydiniz o?

Siz miydiniz o igneyi gergin, yuvarlak bedenime saplayan? Bommm! Soyleyin! Kizgin degilim, bile isteye olmamistir tabii. Kaza. Soyle yanlislikla. Aniden. Siz miydiniz? Inanin kaza oldugunu bilmiyordum. Kazaydi degil mi? Tuttugum solugun siddetiyle parlak derimin o igne darbesiyle karsi koyamayacagini, ignenin actigi delikten birdenbire, asirlarin ardindan gelen ozgurlugun coskusuyla cikip giderken parcalanmis derimi de dort bir yana dagitilacagini bile bile bana bunu yapmis olamazsiniz. Sadece bir kazaydi. Degil mi?

Hanginiz beni ac birakti? Hanginiz tasmasini gevsek bagladi?

Nasil beni ise yaramaz ivir zivirla karistiracak kadar dikkatsiz olabildiniz?

Biraz daha siki tutsaydiniz dusmeyecektim.

Biraz daha disinizi siksaydiniz kirpiklerinizden atlayip yanaginiz boyunca suzulmeyecektim.

Ah, kapiyi ustumden kilitlemeyi hanginiz unuttu?

Siz degil miydiniz 'gidiyorum' dedigimde sen bilirsin, diyen? Gozlerinizden tanidim. Hep yere bakan gozlerinizden.

oyle yaraticiliktan uzak bir edayla kaybettiniz ki beni, acemi bir sihirbazin neyi, nasil yaptigini bilen kalabaligin kucumseyici bakislari altinda dort kose mendili kaybetmesi bile benim kaybolusumun yaninda sanat eseri sayilir. Azar azar kaybettiniz beni. Hissettirmeden. Bir gun birazimi ormanda biraktiniz, bir gun birazimi kimse gormuyorken nehre attiniz. Cami avlusunda terk ettiniz. Annenizin evinde unutup bir daha almadiniz. Icin icin o evdeki kalabaliga karistigimi dusunerek biyik altindan guldunuz.

Annenizin gozunde okuma gozlugu oldum. Ormanda mese palamudu, camide fakire sadaka. Diger parcalarimin izini suruyorum. Bayim, o suratinizdaki kirmizi burun benim degil mi? Hemen verin geri! Cocuk, sen de! Geri ver!

Abilerim, ablalarim.

Soyleyin. Beni hanginiz kaybetti? Kizmayacagim soz. Biraz sitem ederim elbet ama kizmayacagim. Hanginiz kaybetti beni!