I.

Hayvan olarak varlik sorunsuzlugu demeliyiz belki de. Varlik kelimesi bile insana ait bir olgu. Hayvan boylesi bir bilincten yoksundur, o sadece varolur. Bu sekliyle yasam kendisi disinda bir anlam barindirmayi gerektirmez hayvan icin. Aslolan yasamin kendisidir; yani hayatta kalmak. Insan icin yasamayi zorlastiran olum, hayvan icin kacinilmaz bir denge unsurudur; olum yasamin devami icin gereklidir. Ve hayvan, insanin tersine, bir gun oleceginin bilincinde degildir.

II.

Belki de hepimiz yanildik. Hayvanlar konusunda. Belki yasam karsisinda edindikleri deneyim oylesine askin ki, geriye birtek o kadar yalin yasamak kaliyor. Yani en zorunu yapmak. (Cogu zaman tersi dusunulse de katiksiz olani yakalamak en guc istir.)

"Her ask, daha belirlenmis, daha ozellestirilmis ve en dar anlamiyla daha bireysellestirilmis bir cinsel ictepidir ancak... Butun ask seruvenlerinin son amaci, gelecek kusagin ortaya cikmasindan, yaratilmasindan baska birsey degildir."

Schopenhauer aski bu kadar basite indirgeyerek, hicbirimizin kolay kabul edemeyecegi bir gercegi dile getiriyor belki de. Insan bencilce bir varolma cabasi icinde her durumu kendisine donusturdugunu saniyor. Birbirine benzer sureclerden gecen her ask hikayesi nedense hep 'gelmis gecmis en firtinali ask' nitelemesini aliyor. Boyle oldugunu dusunmek disinda nedir farkliligi saglayan? Durust olmak gerekirse yok belki de. Asik olmak ile, oldugunu zannetmek arasindaki ayirimi kim yapabilir peki? Her an hersey karsisinda buyuk bir aldanis icinde olmamiz burada basliyor. Aldatmaca icinde oldugumuz konusunda bile yaniliyor olabiliriz. Bu ise baslibasina yeni bir aldanma demek.

III.

"... Turun birey uzerindeki hakki, olumlu bireyselligin hakkindan cok daha buyuk daha eski ve saglamdir kuskusuz... Doga, amaclarina, bireyi aldatmak, yani onun kafasinda gercege uymaz bir hayal yaratmak yoluyla ulasabilir ancak..."

Schopenhauer'in bahsettigi insanin icinde olusuveren 'asik oldum' yanilgisidir. Turun devami icin insan aldatilmistir. Ote yandan benzer bir durum hayvanlarda icguduler vasitasiyla saglanmaktadir. Boylece hayvan, insanin dustugu aldanistan kurtulmustur. Turun devami icin icguduler yoluyla cinsel birlesmeyi gerceklestiren hayvan, buna bireysel bir anlam yukleme cabasina girmez. O, olmasi gerektigi gibi davranarak yasamin devamina katkida bulunmustur sadece.

IV.

"Her hayvan suyun su icinde olmasi gibi dunyanin icindedir." G. Bataille.

"Hayvan dogrudanliktir veya ickinliktir". Bataille bu gorus acisindan yola cikarak her hayvanin dunyanin icinde oldugu gercegine varir. Hayvan yasamin her kademesi ile barisiktir. Bu yuzden dunyanin icindedir ve dogrudanliktir. Hayvansal yasamin icinde, guclu ile gucsuz olani iliskiye sokan ve bir taraftan ozerkligi, diger taraftan bagimliligi kuran hicbirsey yoktur. Hayvanlarin birbirlerini yemesi bile bu bagimsizligi bozmaz. Hayvanlarda yenilen hayvani nesnelestirme sureci yoktur cunku. Kendi varligini temellendirmek icin nesnelestirmeye ihtiyac duyan insandir. Her turlu guc iliskisini efendi-kole iliskisine donusturur. 'En ustun varlik' oldugu kanisindaki insan icin etrafindaki hersey, dunyanin kendisi bile nesnedir. Bu durumda insan artik kendini dunyanin icinde hissetmez; degildir de zaten. O bir yabancidir artik.

V.

"Hayvanin bir sey olarak tanimlanmasi, insansal olarak temel bir veri haline gelmistir. Hayvan insanin benzeri olma sayginligini kaybetmistir ve kendi icindeki hayvansalligi farkeden insan bu hayvansalliga kusur olarak bakmaktadir. Hic kuskusuz, hayvani bir sey olarak gormekte yalan payi vardir. HAYVAN KENDISI ICIN VAROLUR ve bir SEY olmak icin olmesi veya evcillesmesi gerekir."

Butun zavalli cirpinisina ragmen insan dunya uzerinde varolmayi beceremez. Kendine yakistirdigi 'ustun varlik' olma ozelligi engeller bunu. Bilinci onu ictenlikten ve yasamdan koparir. Cirilciplak kalan insan icinden atamadigi yabancilik duygusu ile yeryuzunde varolmaya cabalar durur. Kucumsedigi hayvan bu konuda daha basarilidir. Insanin en buyuk yanilgisi da burada baslar: Yasamin bu kadar basit oldugunu kabullenmeyisinde...

Evrimin en yanlis sapmasidir insan. Sayet bir tanri varsa, bu gunahin altinda ezilmelidir. "Yaratici bir ruh dusunulurse, yarattigi seyi gostererek ona soyle bagirmak hakkimizdir: Bunca mutsuzlugu ve boguntuyu ortaya cikarmak ugruna, hicligin sessizligini ve kipirdamazligini bozmaya nasil kalkistin?"