Seytanin cennetten kovulus hikayesini dinlediginizde ne dusunursunuz?
'Seytan isyankardi, zaten Tanriya bas kaldirmanin firsatini kolluyordu...'
'Seytan bilincliydi, herseyden once aklini kullanan bir akilliydi ve kendisinden sonra hem de daha eksik yaratilanin onunde sirf Tanrinin cani istiyor diye secde etmeyecek kadar kibirliydi veya gururluydu.... Bu nedenle belki tum melekler arasinda en kisiliklisi oydu ve cezasi da cennetten kovulmak ve sonsuza kadar KOTUDUR damgasi yemek oldu.'
Peki, Tanri icin ne dusunursunuz?
'Kaprisli cocuklar gibi istedigini yaptirtmaya calisan'
'Seytanin ''uretim hatasi'' oldugunu ve ileride basina daha buyuk belalar acabilecegini anlamis ve kolay yoldan kurtulmaya calismis'
Ya da soyle dusunebilirsiniz : 'Pek demokrat degilmis'

Sonucta bu laf kalabaligindan biz insanlara kalan bir gercek var o da iyilik ve kotuluk hep icimizde mucadele halindeler, bazen biri bazen digeri one cikiyor ve hangisinin agir bastigi davranislarimizi belirliyor.

'Bana yaptiginiz en buyuk kotulugu soyleyin size karakterinizi vereyim' diyemem. Hic de o kadar kolay degil insan kisiliginin olusumunu, niteliklerini, kivrimlarini aciklayabilmek. Neredeyse psikoloji profesorlerinin hepsinin bu konuyla ilgili bir teorisi vardir. Eger bir psikoloji ogrencisiyseniz bunlarin en azindan one cikanlarini ogrenmek durumundasinizdir. Yine de yasadikca...gordukce...dinledikce...duydukca... insanlarin ve insanligin akil almaz hikayelerini, cogu teori kifayetsizlesir.

Mesela Freud' un one cikan ciddi ogrencilerinden Adler ''USTUNLUK CABASI'' teorisi ile kisinin karakterini belirleyen en onemli unsurun komplekslerine karsi verdigi mucadele oldugunu soyler. Yani EKSIKLIKLERI kapatma ugrasi.

Buyuk kent yasaminin her allahin gunu kafasina balyoz vurdugu; ileri teknolojiden hem faydalanacagim hem de bana ait yasam alanimi koruyacagim diye cabalamaktan salaga donmusken; sermayenin herseyi yonettigi ve tabii ki savaslarin ve acilarin asla ve kata bitmedigi sevimli dunyamda ruhumu sanal ortamlara kaptirmisken soruyorum:
Hangi eksiklik(ler) yapti bunlari bize? Hangi eksiklik bir anneye kucuk yavrusunu dovdurtur, hangi eksiklik erkeklere kadinlara vurma emri verir, hangi eksiklik tetik cektirir insanlara, hangi eksiklik sopalar indirtir insanlarin kafalarina, hangi eksiklikler Hitler, Milesovic ve adlarini bilemedigim kucuk kopyaciklarini yaratir. Ve bu ne bicim eksikliktir ki bulasmayan bir allahin kulu kalmamistir?.

Seytan eksikligimiz mi yoksa tam tersi fazlaligimiz mi? Seytana atfederek bastirmaya calistigimiz ama pek de basarili olamadigimiz bu kotulugumuz eksiklik mi yoksa fazlalik mi?

Bence Adler teorisini olustururken insanlara cok iyi niyetli yaklasmis. Mesela cirkin bir adamin ince ruhlu bir sair olmasi (merak etmeyin en bilindik klise oldugunun gayet farkindayim) hos ve iyi niyetli bir yaklasim olabilir ama eksiklikleri kapatma yolu genelde kotulugun verdigi gucten geciyor gibi geliyor bana.

En azindan kendi adima eksikliklerimin kendimden baska kimseye zarar vermedigine inanmak istiyorum ama bu da huzurlu olmaya yetmiyor elbette.

Safca bir sey merak ediyorum, cennet ve cehennem ayni anda mi yaratildi yoksa cehennemin atesi biz insanlarin da uretim hatasi olduklari anlasildiktan sonra mi yakildi?