Yorgun bakisli pencerelerinden, sardunyalarin sarktigi uzunclu ev goruntuleri... Gecen zaman bu evlere bir urperis gibi sinmis. Sari renk hissi veren eskilikleri, sokagin dort bir yanini sarmis. Gizlice aglar gibi nemli duvarlariyla evler, sari rengin baskin oldugu bir resim ciziyor bu sokakta...

Hayallerimin binbir gozu ay, bulutlardan dokunmus pecesini aralayip, gecenin ruhuna derinden derine fisildadiginda uykuyu bir ninni misali... Eski sokagi boydan boya gecti ayak sesleri... Sen yataginda uzanmisken, kapi onlerinden, avlulardan gecti. Ayisigiyla birlikte pencerenden usulca iceri girdi. Sen yorganini basina cekmis, gozlerini sonuna kadar karanliga acmisken, "bu cocugu sevdim" dedi. Sen bir mirilti duyar gibi oldun, yorganini basindan siyirdin, purtelas ortaliga bakindin. Sadece bir yanilsama sandin duydugun miriltiyi. Kulaklarinin, sessizligin bir oyunu sandin. Gozlerini yumdun. Sana gulumsedi. Yuzune uzandi, yuzunun butun hatlarini oksadi, gozlerinde dinlendi.

Dunyanin buyuk seyyahlarindandi. Tum sehirlerin eski buyuk kapilarinin hemen hepsini calmisti. Artik yollari bozulmus, dilleri unutulmus memleketleri, omurleri bitmis mabetleri ziyaret etmisti... Iste o yuzden bircok insan ruyalarinda sir olmus milletlerin sarkilarin ve dualarini isitir. Bir taraftan da bir labirentte, bir perili ormanda, bazen de hic bilmedigi insanlarla hic gormedigi diyarlarda gezinir. Senin gozlerinde de sokaklarla beslenen bir yol, kimbilir nerelere uzaniyor. Ruyalar sahi yasli seyyah, gozlerindeki sehrih eski kapisini caliyor...

Goz kapaklarin birbirine kenetlendi... sen bile bilmedin. Ruyalarinin gozbebegi ay, tek sahitti.