|
12 มกราคม 2545 :: by จารุวรรณ ยั่งยืน
"เติมรักให้เต็มรุ้ง"
เคยรู้สึกท้อและไม่อยากที่จะตื่นขึ้นมาต่อสู้กับโลกของความจริงที่ต้องผจญอยู่ทุกๆวันบ้างมั๊ยคะ?
ความรู้สึกที่เหมือนกับตัวเองเป็นคนพ่ายแพ้ เคว้งคว้างและหาจุดหมายปลายทางของชีวิต ไม่เจอ!!
ทั้งที่เคยมีความฝันอยู่เต็มหัวใจ แต่จู่ๆๆเราก็รู้สึกหมดแรง หมดกำลังใจ และยอมที่จะปล่อยทิ้งทุกอย่างที่เคยฝัน เหมือนกับไม่มีอะไรเหลืออยู่เลยในชีวิตนี้ ถามตัวเองว่า เรากำลังทำอะไร และเราทำไปเพื่ออะไร ในเมื่อเราไม่มีใครรออยู่ที่สุดสายของปลายรุ้ง
โลกทั้งโลกมืดมิด!!
เติมรักให้เต็มรู้งค่ะ ละครเพลงที่ดิฉันมีโอกาสได้ชมเมื่อช่วงปลายปี ละครเพลงที่สร้างและเรียกกำลังใจให้กลับคืนมา นักแสดงบางคนที่มาร่วมแสดงในละครเรื่องนี้ ทำให้ดิฉันและหลายคนรู้สึกเต็มตื้นและมีแรงฮึดพร้อมที่จะต่อสู้โลก
ในเมื่อคนกลุ่มนั้นยังไม่ยอมแพ้แล้วเราที่มีมือเท้าครบ 32 จะยอมแพ้กลุ่มคนบกพร่องทางกายแต่ใจเต็มร้อยกลุ่มนั้นได้อย่างไรกัน!!
เติมรักให้เต็มรุ้งเป็นเรื่องราวของคนทำงานละคร ที่กว่าจะออกมาเป็นหน้าฉากสมบูรณืให้เราเห็น เบื้องหลังต้องพบกับอุปสรรคมากมาย หลากหลายปัญหา ไม่แตกต่างกับชีวิตของคนเราทุกคนที่ในบางเวลา
ย่อมมีความท้อแท้ ผิดหวัง เหนื่อยหน่ายหรือแม้แต่ความเจ็บไข้ได้ป่วย ความไม่พร้อมของร่างกาย รวมไปถึงอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้ได้ตลอดเวลา เพียงแต่เราประมาท!!
ครูเล็ก หรือคุณภัทราวดี มีชูธน ผู้กำกับละครเวทีเพลงเรื่องนี้ ถ่ายทอดประสบการณ์ในชีวิตจริงของตัวเองจากการสอนเด็กๆที่มีความบกพร่องจากค่าย Art for All มาถ่ายทอดเป็น"ละครเพลงไทยสไตล์ภัทราวดี"
ฉากที่มีนักแสดงจากค่อย Art for All สร้างความซาบซึ้งกินใจและเรียกทั้งเสียงหัวเราะและน้ำตาจากผู้ชม โดยเฉพาะฉากที่ครูเล็ก บอกกับเด็กๆที่มีความบกพร่องทางร่างกาย ทั้งหูหนวก ตาบอด แขนขาพิการไม่ครบ ให้แสดงละคร ถึงแม้ร่างกายจะมีจำกัดที่ความไม่ครบสมบูรณ์
"มีแค่ไหนก็ใช้แค่นั้น"กินใจจนดิฉันนั่งน้ำตาซึมเลยค่ะ ยิ่งเห็นความพยายามของเด็กกลุ่มนั้นที่พิสูจน์ให้เห็นว่า "ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้"ถ้าเราตั้งใจทำ"และทำเท่าที่เรามีให้เต็มร้อย" กำลังใจที่กำลังหดหายของตัวเองนี้ฮึดขึ้นมาทันที "เราจะยอมแพ้เด็กกลุ่มนี้หรือ ดิฉันถามตัวเองในใจ"
แต่ล่ะคนเกิดมามีทุนไม่เท่ากัน ทุนทรัพย์ ทุนทางร่างกาย สติปัญญา!!แต่หากเรามีความตั้งใจ ตั้งมั่น และทำเต็มที่ในสิ่งที่กำลังทำ เราชนะ แล้วล่ะคะ
เป็นความสามารถของทีมงานนะคะ ที่สามารถดึงเอาจุดเด่นจุดด้อยของเด็กกลุ่มนี้ มาประกอบเป็นบทละคร การแสดงที่ลงตัวและเป็นตัวยืนของเรื่อง ในฉากจบของเรื่อง เป็นเรื่องราวของความฝันของเด็กน้อยที่อยากเห็นหิมะ อยากเดินไปในโลกกว้าง
เป็นโลกของจินตนาการที่ครูเล็กพาเด็กน้อยคนหนึ่งไปเฉลิมฉลองเทศกาลคริสมาสต์ภายใต้เกล็ดสีขาวของหิมะ
!!!
แต่ตอนจบพอหนูน้อยตื่นขึ้นมา ก็พบว่าเรื่องราวการผจญภัยทั้งหมดที่ไปเจอมา เป็นเพียงความฝัน !!!
แต่มันก็ป็นความฝันอันสวยงามที่สร้างความอิ่มเอมใจให้กับเด็กน้อย โลกของความฝันและจินตนาการที่เดินคู่กันไป ให้ความหวัง ให้กำลังใจ และช่วยกันเติมเต็ม ความสุข ให้เราอยู่สู้โลก !!
"คนทุกคนต้องการเพียงใครสักคน ที่เขาอาทรห่วงใย รักแท้และคอยเข้าใจ
บางเวลาแม้เราเงียบเหงาเท่าไรขอแค่มีใครที่หันมามอง จับมือเราขึ้นมา .................
.เป็นตัวแทนของความห่วงใยที่มี
มอบให้ด้วยความหวังดี ไม่หวังอะไรกลับมา ฟ้าทั้งฟ้าที่เคยหม่นหมองมืดมน สีดำเพราะเมฆฝน อับจนสิ้นไร้หนทาง..
กลายเป็นฟ้าที่ดูงดงามพร่างพราย เหมือนมีรุ้งทาบขอบฟ้า
กำลังใจ...สิ่งสำคัญของการคงอยู่ค่ะ
>> กลับหน้าเดิมค่ะ...:) 
| 
