HILELISTO 22

Dum la 1-a Jarkunveno de HEK estos decidite, per persona, paperpoŝta, faksila aŭ retpoŝta voĉdonado de anoj de HEK, pri la Aliĝilo al HEK, Statuto de HEK, Hilelista Regularo (inkluzive la emblemon kaj flagon), Hilelista Principaro, Hilelista Sentencaro, Hilelista Preĝaro, Hilelista Kantaro, Hilelista Kalendaro kaj pri la kunordiganto de HEK ĝis la 2-a Jarkunveno.

Ĝis nun ekzistas po unu propono de ĉiu el menciitaj dokumentoj, preparita de la provizora kunordiganto, sed ĉiu komunumano rajtas fari proprajn (kompletajn aŭ partajn) proponojn. La limdato por alsendi ilin al la provizora kunordiganto estas 28.10.2001. Surbaze de disponeblaj proponoj la provizora kunordiganto kunmetos voĉdonilojn, kaj forsendos ilin al ĉiu komunumano 4.11.2001. Dum la Jarkunveno estos kalkulataj voĉdoniloj kiujn la provizora kunordiganto ricevos ĝis 9.12.2001, aŭ kiujn, persone ĉeestontaj la kunvenon komunumanoj, enmanigos al la provizora kunordiganto dum la Jarkunveno.

Krom la voĉdonado estas antaŭvidita enkonduka prelego de la provizora kunordiganto pri Hilelismo 1901, pridiskuto de la agado de HEK ĝis la 2-a Jarkunveno, komuna vespermanĝo, konatiĝo kun la urbo Poreĉ (unu el la plej eminentaj turismaj centroj sur Adriatiko).

Kelkaj ĉeestontoj de la Kunveno povas kalkuli kun senpaga tutsemajfina (14-16.12.2001) restado en la marborda apartamenteto (de la provizora kunordiganto), kuŝanta 8 km norden de Poreĉ, en la turisma apartamentaro Červar-Porat. Kiu preferas dum la Kunveno loĝi en iu el hoteloj en Poreč, sciigu ĝustatempe la provizoran kunordiganton pri la deziro, por ke la provizora kunordiganto povu perei ĉe la rezervado de laŭdezira hotela ĉambro. Pri kunvenejo estos decidite depende de la nombro de ĉeestontoj.

Leono Nikolaido Tolstoj (1828-1910) estis rusa grafo, verkisto, pensulo. Li estas aŭtoro de kelkaj mondkonataj literaturaj verkoj (romanoj "Milito kaj paco", "Anna Karenina", "Reviviĝo").

Li sincere kaj profunde kompatis senrajtulojn, malriĉulojn, mizerulojn... kaj diversmaniere ilin helpadis, akuzante en siaj verkoj la suprajn sociajn tavolojn, eklezion kaj ŝtataparaton pro ilia socia nesentemo, nesincero kaj perforto. Disreviĝinta pri la monduma socio, li ĝin forlasis, kaj la duan duonon de sia vivo li pasigis en trankvileco de sia grafa bieno.

Tolstoj sekvis altegajn religietikajn idealojn kaj penis konforme kun ili mem vivi. Tamen, liaj idealoj okazis nerealigeble altaj. Interalie, li malakceptadis iun ajn perfortan kontraŭstaron al la malbono, li kredis en ĉiupotenca forto de la amo. Li kredis ke homoj pli bone vivus sen ŝtataparatoj.

Tolstoj publike apogis Esperanton kaj helpis ĝian disvastigadon. Malfruaj religietikaj traktatoj de Tolstoj havas nemalmultajn similecojn kun iuj trajtoj en la esperantismo.

La 28-an de oktobro 1910 Tolstoj kaŝe forlasis sian bienon, survoje frostiĝis kaj - mortis.

Leono Tolstoj bonege rekonis ĉefajn problemojn de la homa socio kaj de ĉiu unuopa homo, li mem estis profundege noblema homo, kaj kiel pensulo kaj en praktiko, sed - li ne trovis realigeblan solvon por malfermitaj de li problemoj. Tio restis tasko por posteuloj de la elstara humanisto el Jasnaja Poljana. (M� )

Fragmentojn el ruslingvaj verkoj de L. N. Tolstoj "ЗАКОН НАСИЛИЯ И ЗАКОН ЛЮБВИ" kaj "ПУТЬ ЖИЗНИ" http://lib.ru/LITRA/TOLSTOJ elektis kaj Esperanten tradukis Mato � pekuljak.

En ĉiuj tempoj kaj en ĉiuj popoloj estis kredo ke iu nevidebla Forto regas la mondon.
Malbone estas ke homoj ne konscias pri Dio, sed ankoraŭ pli malbone estas ke ili konsideras Dion tio, kio Dio ne estas.
Ni nomas Dio tion nekompreneblan, nevideblan, senkorpan, kio donas vivon al ĉio estanta.
Nunaj kristanaj popoloj vivas morale sur malpli alta nivelo ol la bestoj.
Ŝtatoj de la kristana mondo ne nur atingis, sed en nia tempo jam trapaŝis, tiun limon, kiun atingis la antikaj ŝtatoj antaŭ ol ili disfalis.
Savo ne estas en ritoj kaj en konfesado de la kredo.
Suferoj pro la neprudenta vivo instigas nin kompreni necesecon de la vivo prudenta.
Vera leĝo de la vivo estas tiom simpla, tiom klara, tiom komprenebla, ke oni ne povas praviigi sian malbonan vivon, per nekono de la vera vivleĝo.
Ju pli iu homo estas bona, des malpli li timas de la morto.
Kial ni preparas nin por la nokto, por la morgaŭa tago, por la vintro, kaj ne - por la morto?
Ju pli nia vivo estiĝas spirita, des pli ni kredas je la senmorteco.
Tempo pasas, sed esprimita vorto restas.

Por ke homo povu transpreni alies saĝaĵon, li antaŭe devas pensi mem.
La vero estas malutila nur al tiu, kiu faras malbonon.
Ju pli da homoj kredas je unu la samo, des pli rilate tion oni devas esti singardema.
Misopinio ne ĉesas esti misopinio pro tio, ke ĝi renkontiĝas ĉe multegaj homoj.
Malbono ne ĉesas esti malbono pro tio, ke multegaj homoj ĝin praktikas.
Malbone estas inciti aliajn homojn pro nerespekto de iliaj kutimoj, sed ankoraŭ pli malbone estas malobei postulojn de la konscienco kaj prudento.
Homoj preferas resti malbonaj, kaj samtempe ili sopiras - pli bonan vivon.
Homo facile alkutimiĝas al la plej malbona vivo, se nur ĉiuj ĉirkaŭ li vivas malbone.
Gloro de bonuloj estas en ilia konscienco, kaj ne en buŝoj de aliaj homoj.
Se unu homo havas multe da necesaĵoj, multaj aliaj ne havas la plej necesajn aĵojn.
Pro neegaleco inter homoj kulpas same tiuj, kiuj sin suprenigas super la aliaj homoj, kiel ankaŭ tiuj, kiuj sin malsupreniĝas antaŭ ili.
Ne estas vera forto venki aliajn homojn, sed - venki sin mem.


El: "La vojo de la vivo" Por ke oni bone travivu vivon, oni devas kompreni, kio estas la vivo kaj kion oni en la vivo devas kaj kion ne devas fari. Pri tio en ĉiuj tempoj instruis plej saĝaj kaj plej ĝuste pasigintaj la vivon homoj de ĉiuj popoloj. Ĉiuj instruoj de tiuj saĝuloj akordiĝas en unu la samo. Kaj ĝuste tiu unu la samo pri tio, kio estas la homa vivo kaj kiel oni devas ĝin travivi, estas vera kredo. Transprenante la instruon pri la leĝo de la vivo de iamaj saĝaj kaj virtaj homoj, oni devas per sia propra prudento ekzameni ĉion, pri kio oni estas instruataj, kaj, kio kongruas kun la prudento - akcepti, kaj kio ne kongruas kun ĝi - malakcepti. La religia konscio de la homaro ne estas senmova, sed ĝi ne ĉesas evolui, estiĝante ĉiam pli kaj pli klara kaj pura. Eĉ se la tuta mondo konfesus iun instruon kiel la veran, kaj kiel ajn malnova tiu instruo estus, homo devas ekzameni ĝin per la propra prudento. Ne tiu homo estas nekredanto, kiu ne kredas je tio, je kio kredas ĉiuj ĉirkaŭ li, sed vera nekredanto estas tiu homo, kiu pensas kaj parolas ke li kredas je tio, je kio li ne kredas. Fonto: Л. Н. Толстой ПУТЬ ЖИЗНИ http://lib.ru/LITRA/TOLSTOJ/way-of.txt (elektitajn fragmentojn adaptis kaj Esperanten tradukis: Mato � pekuljak)

Aliĝis al HEK: 1. Mato (Kroatio) 2. Raymond (Kanado) 3. Emilo (Francio) 4. Charles (Francio) 5. Hardy (Danlando) 6. Pinuccia (Italio) 7. Giuseppe (Italio)		Propono de Hilelista flago:

J. G. (Israelo)
Mi esperas ke la gazeto "Hilelisto" daurigos sian nombradon ne dekomence, sed de la jam aperinta "Hilelisto".

R. C. (Italio)
Bondezirojn por via plano.

H. G. (Koreio)
Dian feliĉon!

Abonis HILELISTOn:

1. A. R. (Rusio)
2. G. M. (Germanio)
3. H. J. (Germanio)
4. L. F. M. (Kolombio)
5. M. N. (Irano)
6. N. M. (Usono)
7. R. S. (Argentino)
8. T. T. (Japanio)
9. V. G. (Makedonio)