( خبر ؛ پروسه ی نقل تا دگردیسی ذهن! )
1
یک واقعه رخ می دهد ؛ یک واقعه رخ داده است ؛ یک واقعه امکان رخ دادن دارد !
آن چه واقعه را به دیگری انتقال می دهد ، خبرآن واقعه است که از زبان کسی شنید ه ـ
می شود . گوینده ی خبر واقعه را ممکن است به طور کامل گزارش کند .
یعنی همه ی جزئیات آن را دقیق وهمان گونه که اتفاق افتاده است به دیگری منتقل کند .
شنونده ی خبرشاهدعینی ماجرا نبوده است ؛ امّا با تصّورماجرا در ذهن خود و پرداختی که ازآن دارد ، ماجرا را دوباره سازی می کند ! چیزی ازآن می کاهد ، یا به آن اضافه ـ
می کند و به دیگری انتقال می دهد .
این روند در ادامه ی خود واقعه ی رخ داده شده را از جزئیات اوّلیه اش تا حدودی دور می کند ودرعلت ها ودلایل رخ دادن آن نیزتغییراتی به وجود می آورد .
حالا ما با خبری روبه روایم که از نقل ِ در نقل برگزفته شده است ! یعنی ما با راویان ِ متعددی از یک واقعه روبه روایم که بر سندیّت گفته ها یشان هیچ اطمینانی نیست ! با این همه خبردرذهن ما تبدیل به باوری از یک واقعه ی رخ داده شده است .
2
رخ داد واقعه در یک مکان مشخّص جغرافیایی ( کشور ، شهر ، منطقه ، خیابان و . . . )
و در یک زمان ِ معیّن تقویمی ( سال ، فصل ، ماه ، روز یا شب ، سپیده دم یا شامکاه ، صبح ، ظهر و یا عصر . . . ) صورت گرفته است ! در نتیجه اطمینان ما از موقعیّت مکانی ـ زمانی واقعه باید روشن باشد ؛ امّا مکان و زمان واقعه در نقل روایات متعدد از آن دست خوش ِ جا به جا یی می شود . یعنی که مکان و زمان آن از جای اصلی به جاهای دیگر و از زمان وقوع واقعه به زمان های دیگر انتقال پیدا می کند و درک ما را
دراین جا به جایی از اصل ماجرا دچار آشفته گی می سازد . ما سر در گم می شویم !
ولی از آن جا که بخشی از خبر با واقعیّت رخ داده منطبق است ما را در موقعیّت مکانی و زمانی ماجرا قانع می سازد .
یعنی ما باور می کنیم که واقعه در یک جای مشخّص و دریک زمان معیّن و درست در همان موقعیّت گفته شده رخ داده است !
3
عامل یا عوامل واقعه اگرحوادث طبیعی نباشند ( توفان ، سیل ،زلزله ،آتش سوزی و ... )
و با کنش یا واکنش انسانی صورت گرفته باشند ؛ دریافت ما را با توّجه به نحوه ی بیان خبراز جانب خبررسان دچار گونه ای عدم اطمینان از چگونه گی ماجرای رخ داده می سازد . به این معنا که نسبتِ تعلق خاطروتعلق منافع و دوری یا نزدیکی ِ خبررسان ـ به عامل یا عوامل ِبه وجود آورنده ی ماجرا مؤثر است !
در این مرحله ما با دریافتی مثبت یا منفی " بسته به تعّلقات ذکرشده دربالا " از به وجودآورنده خبرروبه روایم . این امر در تأ ثیرپذیری ما و واکنش مان نسبت به ماجرا نقشی اساسی بازی می کند . آن چنان که گاه واقعه ای هولناک می تواند به حادثه ای پیش پا افتاده و ناچیز تبدیل شود ! عکس این امر نیز صادق است .
در نتیجه ما با نگاهی از حذف و جذب ، نسبت به راوی یا راویان ِ ماجرا روبه روایم !
4
دورشدن عامل یا عوامل ماجرا و کم رنگ شدن ؛ یا پُررنگ شدن آن ـ در نحوه ی خبررسانی ، این نتیجه را می دهد که ماجرای رخ داده شده در هاله ای از گُنگی نسبت به ذات خود " یعنی همان گونه که صورت پذیرفته است " قرار گیرد ! در این مرحله با کم رنگ شدن نقش عامل ودور شدن او از ماجرا ، ما با خبری سر و کار داریم که از انگیزه ی کنش ویا واکنش اش کاسته می شود . یعنی با حذف تعمدی عامل خود رااز دست رسی به شخصیّت اش در کل محروم ساخته ایم !
در سویه ی دیگر ، با پرُرنگ کردن نقش و جایگاه عامل واقعه ، ما به گمانه زنی های اغراق آمیز روی می آوریم و گاه آن جا پیش می رویم که انگیزه ای ساده را به داستانی شگرف و عاملی عادی وپیش پا افتاده را به قهرمان واسطوره ای تاریخی مبدّل می کنیم .
5
نقل خبرابتداُ با انتقال چگونه گی واقعه ، انگیزه ای جز شرح یک رویداد ندارد .
امری رخ داده است ! کسی آن را مشاهده کرده است و به دیگری انتقال می دهد .
امّا در نحوه ی انتقال است که که نسبت به آن دخالت صورت می گیرد ـ تا هدف های پیشینی راوی منظور شود ! صرف انتقال واقعه به خودی خود ، هیچ جیزی را دربرندارد . آن چه واقعه را از حود جدا می کند تا شکلی به خود بگیرد ، همانا هدفی ست
که از آن در جهت امیال انتقال دهنده منظور است !
6
ذهنیّت سازی مهّم ترین و اساسی ترین جنبه ی کارکردی خبر است . از واقعه ی رخ داده شده باید نتایجی مطلوب گرفته شود . نتایج مورد نظرفی نفسه در واقعه نیست ، بلکه در انتقال آن است ، که با حذف عامل ویا فرا فکنی ِ واقعه و نیز با درهم ریختن موقعیّت مکانی و زمانی آن و با تعریفی " کلی ـ واقعی " از آن ، گیرنده ی خبردر موقعیّتی انتزاعی قرار گیرد ـ تا با تحلیل امر کلی ، به حقیقتی دست یابد که از انضمامات اش ــ تهی ست . زیرا که واقعیّت اش در تعریف و نقل آن تحریف شده است .
اکنون زمینه های ایجاد فضایی صوری و مجازی آماده است تا نتایج مطلوب راوی از نقل واقعه میّسر شود !
7
ایجاد چنین فضایی درامرذهنیّت سازی به کمک رسانه های جمعی صورت می گیرد .
در زمان کنونی ، رسانه های پیشرفته ای همچون پُست های الکترونیکی ،اتاق های
گفت وگوهای غیرحضوری و ابزارهای دیگر همچون ، پیام های نوشتاری بردستگاه تلفن های همراه ، امکان تعمیم امری کلی ، و فرا فکنی آن را به مثابه ی امکان وقوع
مشابهات رخ داده شده میّسرمی گرداند !
این جا دیگردریافت از طریق مشاهده ی عینی ودر جریان امری تجربی قرارگرفتن ،
ودخالت گری درایجاد واقعه ، جای خود را به نوعی دریافت ِشهودی ِ صرف که از جنبه های حسّی نیز حتی تهی ست می دهد ! که القاء آن با بزرگ نما کردن برخی جنبه های کم اهمیّت تر ، امّا مورد نظرخبررسان ، میّسر می گردد .
بی زمان کردن واقعه وایجاد فضاهای مکانی ِ مجازی وحضور ِبی حضور ِملموس ِ گیرنده گان خبر ، امکان بسیار وسیعی ست تا از امری واقعی و حقیقی ، صورتی به نمایش درآید که به تمثیل از آن باید به گفت وگودر آمد !
8
کلی کردن خبراین امتیاز را دارد تا منبع خبررسان ،گیرنده ی خبررا ازچندوچون ماجرا و از اندیشه های اصلی عامل و یا عوامل واقعه ، به دور نگه دارد . همین ایجاد فاصله ـ تصویری نا روشن ازهدف های طرح ریزی شده به دست می دهد که امکان هرنوع تفسیری از ماجرا را میّسر می سازد . این امردرواقع ایجاد تعّمدی نوعی دگردیسی در ذهن است ! شکل دهی ِ ذهن با روش هایی که در حیطه ی قدرت قابل فهم است . قدرت با دراختیارداشتن ابزارهای لازم ِذهنیّت سازی ، همواره درپی توجیهی عقلانی ! از اقتدار خویش است . ایجاد فاصله ازهدف های " پیشینی " وتصویری نا روشن وکلی از آن به دست دادن ، فهم و دریافتِ گیرنده ی خبررابه حیطه های تقلیل گرایانه ی واقعیّت ارجاع می دهد ، تا امر کلی نه دررفت و برگشتی مدام از کل به جزء و از جزء به کل به تعریف درآید ، بلکه ذهن ِگیرنده ی خبررا در ماندن و اسکان گزیدن ، دریک یا چند امرجزیی به خود مشغول می دارد !
9
خبرنقل واقعه است . واقعه رخ داد امری اتفاقی یا از پیش تعیین شده است !
نقل خبردرجهت ایجاد زمینه های دل خواه در ذهنیّت گیرنده ی خبراست . ایجاد زمینه های دل خواه ، لزوماُ همسو کردن بخشی از نیروی بالقوه ی اجتماعی به منظور دستیابی به مطلوبیّت های از پیش تعیین شده ی خبررسان است ! ابزارهای به کارگیرنده ی خبررسانی به نوعی " ماشین جنگی " تبدیل می شوند ، تا هدف های مورد نظرآسان تر به زیر سلطه درآیند . کارکرد مؤثردگردیسی و همسان سازی از وظایف اصلی این" ماشین جنگی " ست !
نقل خبرپروسه ی درازمدت ِذهنیّت سازی در پیدایش هستی ِ انسانی ست . گذار درازمدتی که قادر بوده است تا ـ اسطوره بیافریند ! اسطوره بزداید ؛ القاء کند ، و از قِبَل این ــــ
القاء گری زمینه های همسویی قدرت و ایدئولوژی را فراهم سازد ـ تا این اندیشه القاء شود ،که عقلانیّتی ازلی ـ ابدی در کار است ، تا توجیه گر همه ی آن چیزهایی باشد که در حال گذار است ! یا شاید این که " تاریخ ، تاریخ احتمالات و مواجهات است ! " * نه روندی مربوط به امر واقعی انسان .
امّا اگرنقل خبراز روایتی خالی از قصد در نظرگرفته نشود ، آن گاه با اطمینان می توان باور داشت که :
" تمام رخ داده هایی که حیات یک چیزرا احیاء می کنند ، با رخ داده هایی که برای اولین بار باعث حیات آن چیز شده اند ، تفاوت دارد . " **
* ـ نیچه
** ـ ژیل دولوز
شهریار دادور ــ استکهلم
فوریه ی 2007