8
Juda-Tamar * lossing * materie * Moschiach * list * verleiding * Ruth *
David * Boaz* naam * Ploni Almoni
Juda vond het te gevaarlijk om ook zijn derde zoon Sela, aan Tamar te
geven. Hij had de ervaring dat er met deze vrouw iets aan de hand was
dat haar man althans via het huwelijk met haar stierf en logisch
geredeneerd had Juda volkomen gelijk. Van redelijk standpunt uit zou
men dit niet kwalijk kunnen nemen.
In dit verhaal uit zich in de wereld het gebeuren van de wereld als
geheel. In Tamar als vrouw leeft de materie, dus de stof komend uit de
oude werelden, en deze materie heeft alle vroegere werelden doen
vallen. En dit gevaar zou men als men inderdaad veel weet en diep ziet
kunnen onderkennen. Het is het gevaar van de nieuwe wereld, die opnieuw
dit huwelijk moet aangaan, wetend wat met haar voorgangers is gebeurd.
Daarom weigert Juda en om die reden zouden wij allen eveneens geweigerd
hebben. Wij zouden in theorie wel kunnen verkondigen en ook mooi vinden
dat men zijn plichten moet doen en die kindloze vrouw moet bevrijden,
verlossen, maar als het er op aan zou komen zou inderdaad de schrik
zodanig zijn dat men het niet zou doen. Om die reden kon Tamar slechts
tot vruchtbaarheid komen door Juda te verleiden. En zo verleidt de
wereld, de materie, ook ons. Het vlees smaakt goed en daarom eet men
dieren. De schittering in de wereld is zodanig dat zij de achtergrond
van de dood onzichtbaar maakt en men eigenlijk juichend en blij deze
wereld, omhelst. De verleiding is zelfs zodanig dat men haar niet eens
meer wil los laten; zo verlost men dan eigenlijk tegen wil en dank. Het
is een genade dat men op deze wijze verleid wordt om te verlossen want
anders zou men, denkend aan de mogelijke consequenties alle lust
verloren zien gaan. Zoals Juda dus gedwongen werd Tamar te verlossen,
zo worden wij uiteraard gedwongen de materie te bevrijden. Zouden, wij
klaar en duidelijk zien, wij zouden het weigeren, doch juist omdat wij
vatbaar zijn voor hetgeen geschreven wordt van Tamar, verkleed als
hoer, daarom verlossen wij nog.
Boaz verlost al bewust en is daarom de initiator voor het directe
geslacht van David want van Boaz naar David is juist het vierde
geslacht en vier geslachten vormen juist de eenheid van de mens zoals
de mens ook in zijn leven deze vier geslachten bij zichzelf kan
omvatten. (overgrootvader, grootvader, vader en kind).
De andere voor Boaz is Ploni Almoni, dit wil zeggen N.N., naamloos. Die
man krijgt dus zeer bewust geen naam want het krijgen van een naam
houdt in dat men blijvend een wezenlijk iets op de aarde is. Wij geven
weliswaar aan dingen namen en menen daarmede inderdaad dingen te
noemen, doch deze naamgeving van ons is zinloos omdat zij geen verband
houdt met het wezen van de dingen. Werkelijke naamgeving zoals ook in
de Bijbel verteld wordt heeft steeds verband met het wezen van de
persoon aan welke men een naam geeft, en als iemand geen naam heeft in
die zin, dan heeft die persoon dan ook inderdaad geen wortel. Zo had
ook de man die met Jacob worstelde geen naam omdat hij inderdaad
voorbijgaand was en alleen datgene dat blijvend is krijgt een naam. Zou
die Ploni Almoni inderdaad verlost hebben, hij zou een naam gekregen
hebben; omdat hij iemand was, die met eigen maatstaven koos, kon hij
niet verlossen en bleef hij een naamloze.
Terug
naar Friedrich Weinreb Web Site--Bijbelse en Joodse texten