Evia, Grieks eiland 60 km ten noorden van Athene

't Zit er weeral op. Een heel goed maar kort verlofke gehad onder de zon.
Griekenland blijft toch een van onze favouriete landen. Van toeristische
trekpleisters tot dorpkes waar je niemand tegenkomt.
Wat is er typischer Grieks dan dit ??

 

 

Op de derde dag bezoeken we Athene met het openbaar vervoer. De eerste bus vertrekt iets te vroeg naar ons goesting, namelijk om 6u15. Het is tenslotte verlof. De tweede dan maar want de trip duurt bijna twee uur en we willen ook wel iets van Athene kunnen zien. Voor de trip van meer dan 100 km (!) betaal je 6.40 euro de man. Best te doen.

Enfin, anderhalf uur en een goed slaapke later staan we in de middel of Athene. Nu nog de premetro en daarna overstappen op de metro. De premetro rijdt in een half-open bedding en de metro zelf is volledig ondergronds. 
Zo komen we tot op het Synthagma-plein, een goede uitvalsbasis om het archeologisch interressante centrum te ontdekken.

Aan de ene kant van het plein staat het parlementsgebouw met de nationale wacht. Sukkelaars die de hele tijd zonder te verroeren wacht moeten houden in de blakende zon. Elk uur worden ze afgelost en na een wederkerend ritueel waarbij ze met de metalen zolen van hun schoeisel geluiden maken op de stenen, wisselen ze van plaats. Zoals ge op de foto kunt zien.

Naast en achter het Parlement tref je het park aan, een van de groene oases in Athene. 



 

Het oude Olympisch stadium -niet te verwarren met de nieuwe stadia die ze (nog steeds!) aan het bouwen zijn.

 

 

   Onder : het Olympisch vuur

In de namiddag wandelen we door de smalle straatjes van Plaka, het bruisende stadsgedeelte van Athene.

Misère op de terugweg. De overgang van de halfopen naar de ondergrondse metro valt wel mee. Het is toch stevig drummen om in de metrostel te geraken. Een computerstemmeke zegt welk de volgende halt is. Bij de halte die wij moeten hebben, klinkt er een heel getater en nu blijkt dat het station in deze richting dicht is voor werken. We rijden dus een stuk verder op het traject. Volgend station eraf en we volgen het spoor een stuk terug. Daarna naar de hoofdstraat en we herkennen een baan waar we vanmorgen door gereden zijn. We zijn niet ver meer van de eindhalte... denken we. 
De taxichauffeur kent langs geen kanten zijne weg. Maar knikken en doen als ik vraag of hij het wel echt weet. Nog een straatje is, nog eens naar rechts. Het kleinste kind beseft dat we rondjes rijden. Ik laat Aan een andere taxichauffeur vraagt hij de weg en nu komt er wat schot in de zaak. Een aantal straten verder komen we op de hoofdbaan. We herkennen het hier 
A springt uit de taxi en in de bus die net achter ons aan komt gereden : het is de bus naar Kimi, de allerlaatste die daar naartoe rijdt. Ik geef hem de overeen gekomen bedrag en bedank hem. De mens snapt er de ballen van, daarnet zat het er er nog tegen in de taxi en nu zijn die onnozel toeristen nog content ook !!! haha
Als we deze bus gemist hadden, waren we verplicht hier een plaats te zoeken om te overnachten tot morgen. Pas op de terugweg realiseren we ons dat we toch wel chance hebben gehad.

Anderhalf uur later staan we in het hotel, de keukenboys hadden van elk gerecht een deel op 

 

 

 

   Kalamos

Een van de mooiere stranden. Een tien meter hoge rotspartij met natuurlijke boog scheidt de twee strandjes van elkaar. Geen zand hier maar fijne kiezel. Eens iets anders dan de keienstranden.

Wel efkes zoeken eer ge dit strand vind, staat (nog) op geen kaart vermeld. Maar dat zal niet lang meer duren...

 

 

 

       "Môh gij zed'een braaf bishke zenne"
                     
  (zoek de ezel foei!)

 

 

  De haven van Nea Artaki.

 

 

 

 

 

mmm lekkere frappé (overdreven zoete en ijskouwe oploskoffie).

 

 

 

Onder links en rechts : hét mooiste strand van Evia is dat van Chiliadou. Het plaatsje ligt op 70 km van Eretria en je moet de hoogste bergketen van het eiland ervoor oversteken : 1700 m hoog. Aan de ene kant van de berg loopt een nieuwe asfaltbaan waar twee camions elkaar vlot kunnen kruisen, aan de andere kant oude asfalt afgewisseld met stukken grind en zand. Plaatselijk amper anderhalve auto breed. En bezaaid met stenen en hier en daar een rotsblok. Dat heeft de carterpan van onze huur-Corsa ook mogen ondervinden.  
Enfin, een dag later zijn we er met een andere auto geraakt en het was er prachtig !!

 

 

 

Met de ferry naar het vasteland, de haven van Oropos.

Lekkere groenten en souvlaki op de lokale markt.

 

Snack in een van de gezellige tavernes aan de haven in Eretria.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

29 mei 2004

Hosted by www.Geocities.ws

1