Geen sneeuw meer te zien in de Ardennen.
Vorige week waren er nog drie langlaufpistes open, maar nu lijkt het niks te worden. Naarmate we echter Botrange naderen, ligt er meer en meer sneeuw. We parkeren de auto aan de Signal de Botrange en bij het uitstappen schuif ik al direct onderuit op de spekgladde ondergrond en beland zo terug op de zetel. Aan sneeuw en ijs dus geen gebrek : er ligt nog 15 tot plaatselijk 20 cm. 
We beginnen te wandelen aan de oostkant van de N 68, zo het reservaat in. Grote delen van het Natuurreservaat zijn gesloten voor het publiek vanwege de beschermde korhoen. Er leven nog zo'n twaalf mannetjesexemplaren. Het aantal vrouwtjes is onbekend, ze zijn te goed gecamoufleerd om te kunnen tellen. Na een tocht van twaalf kilometer komen we terug bij de auto. Nog effe naar het info center van de Hoge Venen en van daar zetten we onze tocht verder.

's Avonds zoeken we iets om in te overnachten en belanden zo in Malmedy. Oorspronkelijk zochten we een rustig plekje, maar belanden in het centrum van het waarschijnlijk meest toeristische dorp van de Ardennen. Nog even naar Francorchamps de sfeer gaan opsnuiven tijdens de oefenritten van de pro-car series en de Clio-Cup.
Zondag 14 maart

Secundair naar La Reid, deelgemeente van Theux. Binnenkort zullen we hier weer staan om de Ardennen Trophy te rijden en alvast de streek

Een collega vroeg me ooit of ik het fort van Eben-Emael nog niet had bezocht. Ik had er nog nooit van gehoord, maar hij verzekerde me dat het de moeite moet zijn. Wel, hij heeft gelijk. Meer dan gelijk. Het fort is gebouwd ter aanvulling van de fortengordel van Luik. Dezelfde type gordel die we ook rond Antwerpen terugvinden.

Voorts verder naar het fort van Eben-Emael. Even wat geschiedenis : het toenmalig modernste en krachtigste fort in Europa en van kapitaal belang voor de bescherming van België. Ondanks de bekende reputatie van het oninneembare fort werd het in 1940 in een mum van tijd door de Duitsers ingenomen en uitgeschakeld. Het begin van WO II.

Meer dan 5500 meter aan gangen, een ondergrondse oppervlakte van 75 hectare (slik!) en voorzien van drie draaibare geschutskoepels en drie kazematten, elk gericht op een ander doel.
De rest van de beschrijving van het fort en zijn geschiedenis moet je maar vernemen als je ooit in de gelegenheid komt het fort te bezoeken. Het is echt de moeite.   

Koepel 120, de enige geschutskoepel die de inval overleefd heeft. Hier een maquette van de echte koepel. Via de rondleiding kom je in de kamer van de koepel terecht. Het linkse kanon staat in "laadpostie", het rechtse is klaar om te vuren.

Praktisch : slechts één dag in de maand is het fort open, inkom bedraagt 5 euro (en dat is het zeker waard.)
Hoe bereiken ? Autostrade Hasselt-Luik afrit 33, volg