Conferito il Premio King Poto al Prof. Stefano Gasparri per l'altissimo contributo al recupero della Memoria Storica Longobarda da SAIR la Principessa Rosemarie Flavia Sikelgaita Aprile von Hohenstaufen Puoti von Caractago Canmore


Papa Stefano III che progett� la falsificazione della Donazione di Costantino, (il quale aveva gi� trasmesso i Suoi Carismi e la Sua Eredit� ai ai figli Costanzo e Galla Placida da cui Re Desiderio e i Reges Potiores). Stefano III, autore di anatemi e messe nere contro la dinastia di Re Desiderio, lasci� anche diversi anatemi. E' chiaro che fu responsabile del ripudio di Ermengarda, spodestando la Dinastia Merolitinga di Re Desiderio che teneva per se il Potere Temporale e il Potere Spirituale. Il figlio di Re Desiderio, Re Adelchi, spos� Gisla Sorella di Carlo Magno. King Poto fu battezzato quale "Rex Langobardorum et Romanorum, Patricius Romanorum et defensor Romanorum, Despotus Bisancii". Il Rango di Patricius Flavius Jovius Gaius Teodatus o Teodosius, viene spesso interscambiato con il nome di Adelchi o Adalgiso o Adelchis e di Poto, che nell'Opera dell' Adelchi viene detto Baudo da Manzoni, quale traduzione di Gaius, Rango Divino. Basta infatti spigolare tra gli atti della Cancelleria di Re Desiderio, Regina Ansa, Re Adelchi e Re Poto per rendersi conto che conformemente all' uso Longobardo Adelchi antepone al Suo nome l'Epitome Flavius Adelchis o Adalgiso. La reggenza � esercitata in comunione tra i membri familiari.
Da King Poto ha origine la Dinastia Poto o Poti di Castello Puoti o Castel Poto, feudo di Giovanni Maria Puoti. Anche lo storico Nicola Lettieri 1700 spiega che la Dinastia Puoti era detta Poto o Poti e discende da King Poto, Despota et Patricius Bisantii. La chiesa della Pitra Santa a Napoli, riporta lapicidi antichi sulla Tomba di un giovane Sacerdote Antonio Puoti, o Poti, della Nobilissima Prosapia di Re Desiderio.
La Regina Ansa (spesso detta Axa che traduce asse o Staffa), era figlia di King Caractago Re Pengrom del Galles.
Dai Pendragom del Galles ebbe origine la Dinastia der Weibil da Aubri o Avril nipote di Re Dagoberto II, e figlio di Adela, da cui la Dinastia Avril de Saint Genis de Burey Anjou.
La madre di Ansa era Ghisela Iltrude Ansafreya (der Staufer), linea da cui trasse Origine la Stoffensi Domo, ossia gli Hohenstaufen. A ragione il nome arcano degli Hohenstaufen era Der Staufer, Sancta Propago, ovvero Santa Genie o Saint Genis ed il nome Freya, o Der Veibil, si ritrova nell'Ordine della Santa Colomba che ascende ai Re Pendragom sotto il Codice Avril de Saint Genis Saintonge, in Tedesco Santa Propago Weibligensium Beinstein - vedi MGH, archivi e lapicidi della Santa Colomba Avril de Saint Genis Saintonge e Armoriali di Bretagna: Dinastia Avril de Saint Genis de Burey Anjou Avril d'Imavrincourt Niphi Nero' (Dama o Signora dell'Acqua,nero in greco significa Acqua, mentre Imavri significa nero, kouri Signora , la Signora dell''acqua ossia Venere )
Storia del regno longobardo in Italia
a cura di Stefano Gasparri
per il corso di "Antichit� e Istituzioni Medievali"
Universit� "Ca� Foscari" di Venezia
Facolt� di Lettere e Filosofia
a.a. 1999-2000
� 2000 - Stefano Gasparri per "Reti Medievali"
http://www.storia.unive.it/_RM/didattica/corsi/r_longo/26_lett.htm#lett
26. Lettera di papa Stefano III a Carlo e Carlomanno re dei Franchi (770/771)
Il matrimonio della figlia di Desiderio
MGH, Epistolae Merv. et Karol. aevi, I, n.45 (770-771)
DOMINIS EXCELLENTISSIMIS FILIIS, CAROLO ET CARLOMANNO REGIBUS FRANCORUM ET PATRICIIS ROMANORUM STEPHANUS PAPA.
[...]
Itaque nostrae perlatum est notioni, quod certae cum magno cordis dolore dicimus: eo quod Desiderius Langobardorum rex vestram persuadere dinoscitur excellentiam, suam filiam uni ex vestra fraternitate in conuvio copulari. Quod certe si ita est, haec propriae diabolica est immisio et non tam matrimonii coniunctio, sed consortium nequissimae adinventionis esse videtur, quoniam plures conperimus, sicut divinae scripturae historia instruimur, per aliene nationis iniustam copulam a mandatis Dei deviare et in magno devolutos facinore. Quae est enim, praecellentissimi filii, magni reges, talis desipientia, ut penitus vel dici liceat, quod vestra praeclara Francorum gens, quae super omnes gentes enitet, et tam splendiflua ac nobilissima regalis vestrae potentiae proles perfidae, quod absit, ac foetentissimae Langobardorum genti polluatur, quae in numero gentium nequaquam conputatur, de cuius natione et leprosorum genus oriri certum est! Nullus enim, qui mentem sanam habet, hoc vel suspirari potest, ut tales nominatissimi reges tanto detestabili atque abhominabili contagio implicentur; �quae enim societas luci ad tenebras? aut quae pars fideli cum infidelae?�
Etenim, mitissimi et a Deo instituti benignissimi reges, iam Dei voluntate et consilio coniugio legitimo ex praeceptione genitoris vestri copulati estis, accipientes, sicut preclari et nobilissimi reges, de eadem vestra patria, scilicet ex ipsa nobilissima Francorum gentae, pulchrissimas coniuges. Et eorum vos oportet amori esse adnexos; et certae non vobis licet, eis dimissis, alias ducaere uxores vel extranaee nationis consanguinitate immisci.
Etenim nullus ex vestris parentibus, scilicet neque avus vester neque proavus, sed nec vester genitor ex alio regno vel extranea natione coniugem accepit; et quis de vestro nobilissimo genere se contaminare aut conmiscere cum horrida Langobardorum gente dignatum est, ut nunc vos suademini, quod avertat Dominus, eidem horribili genti pollui? Itaque nullus, exterrae gentis assumta coniuge, innoxius perseveravit; advertite, queso, quanti qualesque potentes, per aligenigena coniugia a praeceptis Dei declinantes et suarum sequentes uxorum aligene gentis voluntatem, validis inrepti excessibus immensa pertulere discrimina.
Impium enim est, ut vel penitus vestris ascendat cordibus, alias accipere uxores super eas, quas primitus vos certum est accepisse. Non vobis convenit tale peragi nefas, qui legem Dei tenetis et alios, ne talia agant, corripitis: haec quippe paganae gentes faciunt; nam absit hoc a vobis, qui perfecte estis christiani et gens sancta atque regale estis sacerdotium. Recordamini et considerate, quia oleo sancto uncti per manus vicarii beati Petri caelesti benedictione estis sanctificati; et cavendum vobis est, ne tantis reatibus inplicemini.
Mementote hoc, praecellentissimi filii: quod sanctae recordationis praedecessor noster, domnus Stephanus papa, excellentissimae memoriae genitorem vestrum obtestavit, ut nequaquam praesumpsisset, dimittere dominam et genetricem vestram; et ipse, sicut re vera christianissimus rex, eius salutifferis obtemperavit monitis.
Nam et illud excellentiam vestram oportet meminere: ita vos beato Petro et praefato vicario eius vel eius successoribus spopondisse, se amicis nostris amicos esse et se inimicis inimicos; sicut et nos in eadem sponsione firmiter dinoscimur permanere. Et quomodo nunc contra animas vestras agere contenditis et cum nostris inimicis coniunctionem facere vultis, dum ipsa periura Langobardorum gens, semper ecclesiam Dei expugnantes et hanc nostram Romanorum provintiam invadentes, nostri esse conprobantur inimici?
[...]
Sed et illud, queso, ad vestri refertae memoriam: qualiter vos prelatus domnus Stephanus papa in suo transitu per sua scripta sub terribili adiuratione adhortari studuit, firma stabilitate vos esse permansuros erga dilectionem Dei, sanctae Dei ecclaesiae, et inlibatam caritatem apostolicae saedis pontificum et omnia vos adimplere iuxta vestram eidem Dei apostolo adhibitam sponsionem. Et nunc ista est vestra promissio!
O quantum laborem sustinuit isdem praecipuus se beatissimus pontifex, qui, ita inbecillis existens, tanto se exhibuit prolixi itineris periculo. Et nisi Dominus presto fuerit, in vacuum eius labor deducetur fletque nobis iter illud, quod ibidem isdem noster praedecessor Franciam properavit, in magnam ruinam, dum nostri inimici, plus nunc quam pridem in superbiae ferocitatem elevati sunt, Et eccae, quod veraebamur, evenire cernimus, conversaque est nostra laetitia in luctum, et facta sunt novissima mala peiora prioribus, et, unde exspectabamus nobis lumen oriri, �eruperunt tenebrae�.
Quapropter et beatus Petrus princeps apostolorum, cui regni caelorum claves a domino Deo traditae sunt et caelo ac terra ligandi solvendique concessa est potestas, firmiter excellentiam vestram per nostram infelicitatem obtestatur; simulque et nos una cum omnibus episcopis, presbiteris et ceteris sacerdotibus atque cunctis proceribus et clero sanctae nostrae ecclesiae, abbatibus etiam et universos religiosas divino cultui deditis seu optimatibus et iudicibus vel cuncto nostro Romanorum istius provintiae populo sub divini iuditii obtestatione vos adoramus per Deum vivum et verum, qui est iudex vivorum et mortuorum, et per eius ineffabilem divinas maiestatis potentiam atque per tremendum futuri iuditii diem, ubi omnes principes et potestates et cunctum umanum genus cum tremore assistere habebimus, nec non et per omnia divina misteria et sacratissimum corpus beati Petri, ut nullo modo quisquam de vestra fraternitate praesumat filiam iam dicti Desiderii Langobardorum regis in coniugium accipere, nec iterum vestra nobilissima germana Deo amabilis Ghysila tribuatur filio saepe fati Desiderii, nec vestras quoquo modo coniuges audeatis dimittere.
Sed magis recordantes, quae beato Petro apostolorum principi polliciti estis, viriliter eisdem nostris inimicis Langobardis resistitae, distringentes eos firmiter, ut propria sanctae Dei ecclesiae Romane rei puplicae reddere debeant, eo quod, omnia quae vobis polliciti sunt transgredientes, nos cotidiae adfligendo et obprimendo non cessant, etiam quia aliquid nobis reddere minime sunt inclinati etiam et nostros invadere fines noscuntur. Et tantummodo per argumentum in praesentia de vestris missis simulant iustitias nobis faciendum; nam nihil ad effectum perducitur, et quicquam ab eis de nostris iustitiis nequaquam recipere valuimus.
Unde ecce, ut cuncti nostri dolores subtiliter vestris auribus suggerantur, direximus nostros missos, videlicet Petrum dilectum fllium nostrum, presbiterum, et Pampylum defensorem regionarium sanctae nostrae ecclesiae, quos et de imminente nobis tribulatione nec non et de singulis causis subtiliter informavimus, vestro regali intimandum culmini. Et petimus, ut solitae benignae eos suscipere nostraeque petitioni vestras a Deo inspiratas aures adcommodare dignemini et amplissimam liberationem atque exaltationem sanctae Dei ecclesiae, spiritalis matris vestrae, et istius a vobis redemte provintiae defensionem perficere iubeatis, ut perfectam remunerationem a iusto iudicae Deo nostro, intercedente eius principe apostolorum beato Petro, suscipiatis.
Praeesentem itaque nostram exhortationem atque adorationem Petri ponentes, et sacrificium super eam atque hostias Deo nostro offerentes, vobis cum lacrimis eadem sacra confessione direximus. Et si quis, quod non optamus, contra huiusmodi nostrae adiurationis atque exhortationis seriem agere praesumserit, sciat se auctoritate domini mei, beati Petri apostolorum principis, anathematis vinculo esse innodatum et a regno Dei alienum atque cum diabolo et eius atrocissimis pompis et ceteris impiis aeternis incendiis concremandum deputatum; ad vero, qui observator et custos istius nostrae exhortationis extiterit, caelestibus benedictionibus a domino Deo nostro illustratus aeternis praemiorum gaudiis cum omnibus sanctis et electis Dei particeps effici mereatur.
Incolomem excellentiam vestram gratia superna custodiat.
____________________________________________________________________

Storia del regno longobardo in Italia
a cura di Stefano Gasparri
per il corso di "Antichit� e Istituzioni Medievali"
Universit� "Ca� Foscari" di Venezia
Facolt� di Lettere e Filosofia
a.a. 1999-2000
� 2000 - Stefano Gasparri per "Reti Medievali"

29. C. Br�hl, Codice Diplomatico Longobardo, III, n. 44 (772)
Diploma di Adelchi per S. Salvatore di Brescia
CDL, III, n.44 (Brescia 11/11/772)
Flavius Adelchis vir excell(entissimus) rex. Monasterio D(omi)ni Salvatoris sito intra civitate(m) Brexiana(m), q(uo)d domna p(re)cellentissima Ansa regina, genetrix n(ost)ra, [...], et dicate D(e)o Anselp(er)ge abbatisse, dilecte germane n(ost)re.
D(omi)n(u)s n(oste)r rex regu(m) et om(n)ium d(omi)n(u)s dominantiu(m) ipse nos in huius regali solio conlocare dignatus est et cuncta que possedem(us), ei(us) prestante divina clem(en)tia, [in] n(ost)ra deveniat potestate(m); ideo quod iustu(m) e(st), ut ex datib(us) regimine n(ost)ri, q(ui)b(us) ipse nobis largivit, semp(er) ei(us) munera offeramus, ut ipse Redemptor n(oste)r, q(ui) munera iusti pueri sui Abel suscepit, respectus pietatis sue p(ro) terrena aeterna gaudia ei largire dignatus est. Qua de re iustu(m) e(st), q(uonia)m ipsa p(re)cellentissima domna Ansa regina, suavissima genetrix n(ost)ra, in amore(m) D(omi)ni n(ost)ri Iesu Christi ipso monasterio (ad fundam(en)tis construxit et) singulas res moviles atq(ue) curtes et possessiones innominatas et locas infra Brexiana civitate regie proprietatis sue seu et gastaldios suos inibi p(er) suu(m) confirmavit p(re)ceptu(m), et [...] de singulis liberis hominib(us) et p(er)tinentib(us) n(ost)ris actores ipsius monasterii singulas conq(ui)sierunt tam p(er) co(m)paratione, donatione, commutatione(m) et p(er) quolibet genio potuer(un)t. Et manifestu(m) e(st), q(uo)d p(re)cell(entissi)mus Desiderius rex seu et nos singulas res v(e)l familia ibide(m) p(er) nostrum contulim(us) p(re)ceptu(m) p(er) singulas civitates et loca(s) in finib(us) Spoletinis, Tussio, Immilie, Neustrie, que ex parte subter nominativa loca designamus [ v]eritas declaratur, quia ipsa domna Ansa regina, suavissima genetrix n(ost)ra, D(e)i inspiratione conpulsa, singulas monasterios, eccl(esi)as atq(ue) cellas, [quas] edificavit p(er) singulas civitates [et locas, ex regn]i n(ost)ri ditione sub potestate eius monasterii Domini Salvatoris [...] tam curtes et possessiones atq(ue) adiacentia, p(er)tinentia(s) sua(s) p(er) singulas civitates et loca, reservans om(ni)a in po[testate iudica]ndi, ordinandi, disponendi, comudandi, servos et ancellas liberos dimittendi, qualit(er) illi placuerit. Et alias monasterias et eccl(esi)as, q(uo)d ab ipso monasterio p(er) donatione(m) et co(m)[mutationem advene]runt, q(uo)d monasteria supradicta constituta intra regia(m) n(ost)ram Ticinensem civitatemn et intra castro Sermionense atq(ue) in finib(us) Sorianense in loco que dicit(ur) Monte [Lungo, et in civit]ate Bononiense monasterio S(an)c(t)i Cassiani, q(uo)d ad monasterio supradictu(m) D(omi)ni Salvatoris v(e)l tibi, <ad> suprascripte Anselp(er)ge abbatisse advenit de Sindulfo p(res)b(ite)ro, seu et in finib(us) Pestoriensi monasterium, q(uo)d vob(is) advenit ex co(m)mutatione de Ermeberte abbate; itemq(ue) et monasterio ad fundam(en)tis constructu(m) in Sextuno, finib(us) Reatine, cu(m) massa et curte in Narnate ad S( an)c(t)o Rustico; item et in fine Reatina monasterio alio ad S(an)c(t)o Vito et in finib(us) Balbense monasterio Intride; quide(m) etiam et monasteriu(m) constructu(m) ad S(an)c(t)o Liveratore, finib(us) Beneventanis, concessu(m)q(ue) in iura monasterii v(est)ri v(e)l vobis ab Arechiso, gloriosissimo duce n(ost)ro, p(er) p(re)cepto ei(us). Nunc itaq(ue), D(e)o nobis inspirante, cuncta suscipimus et ob amore s(an)c(t)or(um) D(e)i, ad quor(um) vocabula ipsa venerabilia loca constructa sunt, et anime n(ost)rae considerantes mercedem p(er) hoc potestatis n(ost)rae [preceptum] om(n)ia dono n(ost)ro in ipsa monasterio concedim(us) possedendu(m), de quantu(m) nunc p(re)senti tempore habere et possidere vident(ur), tam in partib(us) Austrie, Neustrie et Spolentinis, Firmanis, Ausemanis et Beneventanis finib(us), cu(m) singulas possessiones et curtes ibide(m) concessas atq(ue) largitas, que p(er)tenuer(an)t ex iura curtis n(ost)rae regie que et ex iura curtis docalis, et alias res, que nunc modo de p(er)tinentib(us) n(ost)ris ipsa venerabilia loca habere et possidere vident(ur) v(e)l de dato iudicu(m) n(ost)ror(um), idest edificiis et om(n)ib(us) familiis atq(ue) intrinsecus et om(n)ib(us) movilib(us) et inmovilib(us) seseq(ue) moventib(us) reb(us), 'cu(m) curtib(us) et possessionib(us) p(er) singulas civitates et locis, cu(m) casas massaricias et aldiaritias atq(ue) aldiales et pinsionales, cum cuncta terratoria p(er) singula loca, idest ca(m)pis, vineis, pratis, pascuis, silvis astalariis, rivis ac paludibus, ropinis, montib(us), oliveta et alpib(us), molinis, locora, portora et piscationes p(er) singulas aquas, locoras et fluminas v(e)l usus aquarum et flumminib(us) cu(m) ea, que ad domno p(re)cellentissimo Desiderio rege, genitore n(ost)ro, et domna p(re)cellentissima Ansa regina, suavissima genetrice n(ost)ra, v(e)l nob(is) inibi p(er) p(re)cepta largita atq(ue) concessa sunt, de quantu(m) nunc ipsa venerabilia loca, ut suprascriptu(m) est, habere et possidere vident(ur), cu(m) om(n)i iure et p(er)tinentia v(e)l adiacentia sua ad ipsas curtes et casas massaricias et aldiaritias v(e)l aldiales et pinsionarib(us), cu(m) movilib(us) et inmovilib(us) reb(us) atq(ue) familiis in integru(m) p(er)tinente(s), simulq(ue) cu(m) reb(us) superibus dictis atque sitis de p(er)tinen[tibus] n(ost)ris om(ni)a et ex om(n)ib(us) superius comp(re)hensa in ipsa s(an)c(t)a loca p(ro) n(ost)ra mercede dono n(ost)ro, ut diximus, concedim(us) possedendu(m). Qua(m) et etiam concedimus in ipsa venerabilia loca om(ne)s res illas, quas ad pub[...]cte p(er) singulis hominib(us) [de] iudiciaria Reatina v(e)l Balbense [...] atque concedim(us). Et concedim(us) in iura monasterii D(omi)ni Salvatoris Maurentia, ancilla n(ost)ra, cu(m) filia ei(us), que p(er)tenuit de curte n(ost)ra Pestoriense, qua(m) [...]p(er)te Baioarius sibi in coniugio habuit sotiata(m). Necnon et concedimus ad ipso s(an)c(t)o monasterio res illas, quas inibi vob(is) Radoaldus, gastaldius civitatis nostre Regiense, venundavit; seu et concedimus inibi silva cu(m) roncoras in salecta, tenente uno capite in curte ipsius monasterii in loco que dicit(ur) Miliatino, et alio capite tenente similit(er) in curte ipsius monasterii, q(ui) fuit conda(m) Cunimundi, uno vere latere tenente [.........] et alio latere tenente. Concedimus etenim in ipso Domini Salvatoris monasterio om(ne)s res v(e)l familias Augino, qui in Frantia fuga lapsus est, et om(ne)s curtes v(e)l singula terratoria atq(ue) familia, que fuer(un)t Sesenno, Raidolfi, Radoaldi, Stabili, Eoardi, Ansaheli, Gotefrid et Teodosi v(e)l de alii consentaneis eor(um), qua(m) ipsi p(er) sua p(er)diderunt infidelitate et a potestate palatii n(ost)ri devenerunt, de quantu(m) nunc ex eor(um) substancia v(e)l familia ipse monasterius v(e)l [...] p(er) singula loca ad eu(m) p(er)tinentibus habere et possidere vident(ur). Et tribuimus licentia(m), ut ipsa monasteria supradicta, in cuius civitatis terretorio singulatim constituta sunt, ut liceat homines ex ipsa monasteria in ipsa iudicaria omne in temp(o)r(e) piscatione habendu(m) et faciendum p(er) om(ne)s lacoras et fluminas in finib(us) p(re)dictis civitatis, quomodo aut qualit(er) voluerint absq(ue) qualibet contradictione de actorib(us) n(ost)ris v(e)l aliqua datione. Statuimus etenim, ut animalia et peculia ex ipsa monasteria omne in temp(o)r(e) pabulu(m) et esca habere debeant p(er) silvas, uualdoras et p(er) singulas civitates n(ost)rae, in qua ipsa monasteria sunt constituta, absq(ue) escadico v(e)l aliqua datione seu contradictione iudicu(m) n(ost)ror(um) v(e)l de actorib(us) n(ost)ris, q(ui) pro temp(o)r(e) fuerint. Verumtamen et concedim(us) p(er) ipsa monasteria om(ne)s scufias publicas et angarias atq(ue) operas et dationes v(e)l collectas seu toleneo et seliquatico de singulas mercatoras et portoras, ut homines de supradicta monasteria tam servi quamque aldiones v(e)l liveri homines, qui in terra de ipsa venerabilia loca resedent, ut ab om(n)ib(u)s suprascriptis scufiis publicis et angariis atq(ue) operib(us) et dationib(us) v(e)l collectas, seu toleneo et siliquatico securo nomine [...] pro n(ost)ra mercede liceat deservire. Om(n)ib(us) vero superius reb(us), familiis adnotatis, de quanto nunc ipsa monasteria habere et possedere vident(ur), sive unde loca nomenative dicte sunt v(e)l unde adscribta minime tenent(ur); et modo ipsa venerabilia loca ad eas p(er)tinentes om(ni)a habere et possidere dinusitur, tam unde p(re)cepta aut munimina habere p(ro)bantur, v(e)l quod sine p(re)cepta et munimina habere vident(ur), cum massa et curte in finib(us) Reatinis in loco que dicit(ur) Amiterno, atq(ue) curte in finib(us) Pennensis cui vocabulu(m) est Vico Novo, que vero rebus et venerabilia loca, qualiter ad supradicto Arichis, [...] duce n(ost)ro, p(er) praeceptu(m) eius in iure ipsius monasterii v(e)l vob(is) concessa sunt. Similiter in finib(us) Spoletinis om(ni)a quecu(m)q(ue) vob(is) ad Teodisio, gloriosissimo duce n(ost)ro, p(er) eius p(re)ceptu(m) concessa gunt, cu(m) finib(us) et terminib(us) et p(er)tinentiis suis, cu(m) om(n)ib(us) rebus et familiis, unde ab ipsa venerabilia loca advenerunt tam de liveris hominib(us) quamq(ue) et de p(er)tinentib(us) n(ost)ris, de quantu(m) nunc p(re)senti temp(o)r(e) habere et possidere videntur, om(ni)a et ex om(n)ib(us) ad ipsa monasteria et venerabilia loca dono n(ost)ro cedimus possedendum. Verumtamen et concedimus ad ipsa venerabilia loca om(ne)s servi de suprascribta monasteria v(e)l curtes ad eas p(er)tinentes, q(ui) arimannas mulieres sibi in coniugio sotiaver(un)t v(e)l in antea sotiaverint, qualiter ad potestate palatii n(ost)ri debuerant p(er)tinere secundu(m) edicti tinore, cu(m) coniuges suas in ipsa monasteria et venerabilia loca concedimus possedendum; filiis aut(em) et filias eorum, que ex eis nati sunt aut fuerint, cedimus eos inibi miserationes cause p(ro) aldionib(us) habentes mundio p(er) caput solidos senos. Hec om(ni)a suprascripta monasteria et loca venerabilia vel om(n)ia, qualiter superius tenentur adscripta, statuimus, ut maneat om(ni)a in potestate et ordenatione domne et p(re)cellentissime Anse regine, suavissime genetrice n(ost)rae, iudicandi, ordinandi, disponendi, donandi, servos et ancillas liberos dimittendo, quomodo aut qualiter voluerit, in[...]illi (i) maneat licentia, qualiter voluerit facere aut ordinare ex n(ost)ra regali auctoritate. Quatinus ab h(ac) d(ie) habens hoc n(ost)r(u)m donationis et firmitatis p(re)ceptu(m) securo nomine ipsa venerabilia loca valeant possidere; et nullus dux, comes, gastaldius, actionarius n(oste)r [contra hoc nostrae] donationis et confirmationis p(re)cepto audeat ire quandoq(ue), sed om(n)i in temp(o)r(e) [in] ipsa s(an)c(t)a monasteria et venerabilia loca n(ost)ra donatio atq(ue) confirmatio stabiles debeat p(er)manere atq(ue) persistere semper.
Ex dicto domni regis p(er) Audualdo notariu(m) [et] ex ipsius dictato scripsi ego Ermoalde notario.
Acto civitate in Brexia, undecima die mensis novembri, anno filecissimi regni n(ost)ri in D(e)i nomine quartodecimo, p(er) indic(tione) XIma; [feliciter].

__________________________________________________

Documenti eccezionali
Poto, come scrive nella presentazione il Manzoni, � il Nipote di Re Desiderio, nella tragedia detto Duca di Brescia Baudo - vedere fonti.
da Rivista Araldica Luglio-Agosto 66. "Glorie Napoletane, il Marchese Basilio Puoti, la sua Scuola e la sua Stirpe".
- anticamente la famiglia Puoti era detta Poto, ed annoverava "il dr. Giovanni Maria Giudice della Gran Corte della Vicaria Civile" originario del feudo di famiglia di Castello Puoto, attuale Castel Poto.
- lo storico Nicola Lettieri conferma che CastelPoto, antica Curtis di Re Adelchi, ha origine dal Principe Poto, Nipote di Re Desiderio Duca di Benevento
consulta i documenti originali - click here-


____________________________________________________
CASTELPOTO
- comune di Castelpoto
- il Palazzo di Castelpoto
- etimologia e storia di Castelpoto

Genesi dei Principi duchi Puoti dal Principe Longobardo Potone,figlio di Adelchi, nipote di Desiderio e Radelchi Re longobardo , (cognato di Tassilone di Baviera connesso a Sonichilde, madre del Principe Grifone ,antenato di Federico II)di Castel Poto Castrum Potens- Petra Alke o Pietra Santa o Petri Roseti che sorgeva nei pressi della Contrada Santo Spirito . Castel Poto che rimase sotto la tutela degli Abbati della Dinastia Longobarda , fino al 900 e poi ai discendenti del Principe Poto che anche sotto Atenolfo I di Capua mantennero i loro castelli e domini fino allXI sec.Con l' occupazione normanna ,il Duca Ugo de Potis de Puoti o di Castiellopotonis stipulo' la pace tra Normanni e Beneventani .1114 (Chronicon di Falcone Beneventano). I de Puoti, come risulta dagli Annali , sotto i Normanni si videro aumentare considerevolmente i loro possedimenti.Familiari dei Normanni li seguirono a Bari nel Sud Italia , a Gerusalemme e in Siria. Il loro Totem era il Leone d'oro Davidico ed il braccio la cui mano simulava la bocca del serpente, simbolo avito di RE Desiderio,stirpe dei Lithingi e dei Re taumaturghi. Il Loro motto: Nec Laeditur! Familiari degli Aragona, Colonna, Macedonio-Pallavicini, Pignatelli, Caracciolo, Perelli Filomarino, Avalos -(Dinastia di Santa Maria a Vico, ove era custodita l'avita iscrizione su una antichissima Pietra in un maniero dei Puoti) Nella Dinastia dei Principi Puoti di Costantinopoli , si estinse quella del
ramo Plantageneta detto Palmieri.Dinastia di Medici- Chirurghi-Giuriconsulti-Scrittori-Vescovi .Dai Principi duchi Puoti discende, tra l'altro, il famoso Marchese purista Basilio Puoti, linea del Principe Alfonso Poto, da cui Giovanni Maria La Principessa Yasmine discende direttamente dalla primogenitura del Principe Despota di Costantinopoli Potone figlio di Re Poto, Re dei Longobardi, Despota Patrizio di Bisanzio .. Potone , la cui nonna era Gisla Heristal, sorella di Carlomagno, aveva sposato la cugina Gertrud Ghisela Heristal von Schwaben , figlia di Ildegarda di Schwaben o di Svevia e Carlo Magno(dinastia Heristal) , sposata in terze nozze, dopo il ripudio di Ermengarda .
La sorella di Re Poto , l'Imperatrice e Regina Algeltrude e' la moglie dell'Imperatore e Re d'Italia Ugo
Duca di Spoleto(vedi Genealogia di Barbarossa). Le altre sorelle di Re Adelchi erano Gerberga che sposo' Carlomanno, primogentio degli Heristal , da cui ebbe due figli usurpati dallo zio Carlomagno .Liutperga che sposo' il Duca di Bavaria (diventando capostipite dei Bavaria Wittelsbach , Sassonia Coburgo Gotha, ed Hannover), Ansalperga che sposo' Re Arechi, capostipite , da cui Grimoaldo linea dei Grimaldi di Monaco .Ansberga che fu badessa di Brescia , Ermengarda o Desiderata che sposo' Carlo Magno.
Nella Genesi dei Principi Puoti si individua la seguente discendenza diretta: Attraverso Re Desiderio da Costantino, Potior Valens Valentiniano e Canmore (Potior).
Attraverso la Regina Ansa , dai Re Pendagrom del Galles ,Caractago,e linea Angoulemme e Anjou Plantagenet e linea merolitinga degli der Staufer, ovvero i futuri imperatori detti Hohenstaufen .
Attraverso Gisla , moglie di Re Adelchi e sorella di Carlo Magno , la discendenza dagli Heristal, piu' volte connessi alla Dinastia di Re Desiderio.
Attraverso la pronipote di Re Poto
Sikelgaita, madre di Ruggero d'Hauteville la discendenza dai Normanni.



--------
Fonti Storiche
Comune di Castelpoto
Origine
Il nome Castelpoto deriva dal duca di Benevento Poto o Potone , nipote di Re Arechi(Re Arechi aveva sposato infatti Anselperga zia di Re Poto) -CastelPuoto o Castrum Potens o Castellum Potonensis .

La linea dei Principi Despoti Puoti di Costantinopoli .


***
- DA "STORIA DI ISRAELE"
I PUOTI DISCENDONO DA GIACOMO IL GIUSTO (GIUSEPPE DI ARIMATEA) DELLA STIRPE DAVIDICA E PERTANTO CONSANGUINEO DI CRISTO.

- LO STORICO BACCARINI, NEL SAGGIO SUI MISTERI DI RENNES LE CHATEAU, RIAFFERMA L'ASCENDENZA DEI PUOTI DAI DESPOSINI, RE SACERDOTI.
Hosted by www.Geocities.ws

1