Clubhistorie vanaf 1927 - tot heden.
Een kroniek over de oprichting van Dussense Boys en de verdere verwikkelingen vanaf 1927 tot heden, gebaseerd op aanwezige bronnen bij club, KNVB en NKS, alsmede algemeen archief- en literatuuronderzoek in Streekarchief Heusden, mondelinge overlevering van "de eerste leden" en interviews met (oud) bestuursleden en leden.
V��r de Oorlog (1927-1939)
Aanvankelijk werden eerst wat vriendschappelijke wedstrijden gespeeld o.a. tegen Veerse Boys uit Raamsdonksveer en Be Ready uit Hank, die beiden enkele maanden eerder waren opgericht. Het eerste elftal kwam er als volgt uit te zien:
Doel: Anton van de Pluijm, rechtsachter: Wim Leenhouts, aanvoerder, linksachter: Wim van Deursen, rechtshalf: Wim van de Pluijm, midhalf: Dorus Leenhouts, linkshalf: Gerrit van de Pluijm, rechtsbuiten: Johan van Boxtel, rechtsbinnen: Bertus Schalken (Pzn), midvoor: Kees van de Pluijm, linksbinnen: Koos Leenhouts, linksbuiten: Adriaan Ribbers.
Afbeelding 2.01 Anton van de Pluijm, de eerste doelman van de Boys. Tot op zeer hoge leeftijd bleef hij - samen met z'n echtgenote - zowel de uit-, als thuiswedstrijden van Dussense Boys I bezoeken. Foto Dussense Boys.
Competitie 1927-28
Na enige tijd wilde men toch wel in competitieverband gaan spelen.
In "De Sportillustratie" nr. 41, jaargang VII, van dinsdag 11 oktober 1927 vinden we dan ook de offici�le aanmelding van Dussensche Boys bij de R.K.F. De Sportillustratie was het offici�le orgaan der federatie van R.K. Voetbalbonden in Nederland. Voorzitter van Dussensche Boys blijkt inderdaad H. (Bart) Verbunt uit de Kerkstraat en secretaris B. (Sjaan) van Biesen uit de Krekeldraai. Als penningmeester wordt echter genoemd G. (Gert) van Biesen, Korn. Hiermee wordt de eerder gemaakte opmerking van Toon van Dijk dat Cato Leemans de eigenlijke penningmeester was ook duidelijk. Gert van Biesen zal dus op papier, voor de R.K.F., penningmeester geweest zijn, maar zal het financi�le gebeuren hebben overgelaten aan Cato Leemans - van Balkom van de Koppelpaarden.
Dussensche Boys wordt ingedeeld in het district Den Bosch (R.K.V.B.B., wat staat voor Rooms-Katholieke Voetbalbond Bisdom Den Bosch) en gaat spelen in de 2de Klasse, hetgeen echter wel een relatief hoge reiskostenpost zou gaan betekenen. Op overheidssteun behoefte men toen nog niet te rekenen. Het Nieuwsblad, nr. 4760 van woensdag 16 november 1927 berichtte, dat een schriftelijk verzoek van Hotel Leemans voor subsidie voor v.v. Dussensche Boys tijdens de gemeenteraadsvergadering van donderdag 10 november 1927 door B&W achteloos van tafel werd geveegd met als motivatie dat het verzoek niet getekend was en de vereniging als zodanig bij de locale overheid ook niet bekend was.
Deze aanmelding bij een Katholieke organisatie past helemaal in het tijdsbeeld. Op grond van geloof of een andere vorm van levensovertuiging was de Nederlandse bevolking in groepen verdeeld, die onderling weinig contacten hadden. Nederland was overdekt met een netwerk van allerlei organisaties (ook van sport) van de "eigen kleur". Naast de drie zuilen: rooms-katholiek, protestants-christelijk en socialistisch waren er de niet gebondenen, de neutralen. Feitelijk is het bedrijfsleven een van de weinige terreinen waar de verzuiling niet formeel doorwerkte.
Kerk en samenleving waren bovendien erg bepalend voor de keuze van de dag waarop gevoetbald werd; zaterdag of zondag. Stond bij wijze van spreken de burgemeester van Dussen op zondag langs de lijn, zijn ambtgenoot van Sprang-Capelle nam op de Dag des Heren eigenhandig de bal in beslag toen de gemeenteraad had besloten dat voetballen op zondag verboden was. Die raad had in het vooroorlogse Nederland een rechtmatige beslissing genomen, maar hij werd op een eveneens rechtmatige wijze buitenspel gezet toen de Capelse club voortaan in het naburige roomse Waspik ging voetballen.
Ook in het voetbal was er lange tijd sprake van verzuiling. Behalve de NVB ontstonden in 1916 de Rooms-Katholieke Federatie (RKF) en later de Christelijke Nederlandse Voetbalbond (CNVB). Bovendien werden bonden opgericht die gebaseerd waren op de gelijke sociale status van de leden zoals bijvoorbeeld de Nederlandsche Arbeiders-Sportbond (NASB) en de Nederlandse Voetbalfederatie (kantoorpersoneel). Verschil was dat de NVB, later de KNVB, door de internationale FIFA werd erkend als de leidende voetbalbond.
Toch werden reeds in de beginjaren van de RKF gesprekken gevoerd met de NVB over samenwerking. In 1917 stelde men een contract op waarin de RKF de NVB als algemene leiding van de Nederlandse voetbalsport erkende. Aan de ongewenste situatie dat door de NVB geschorste leden overgingen naar de RKF kwam een eind. In het contract werd namelijk bepaald dat de bonden de schorsingen en royementen van elkaar zouden overnemen. Spijtig genoeg werd het contract door beide bonden niet nageleefd. De RKF vond het daarom noodzakelijk het contract in 1925 op te zeggen. In de daaropvolgende jaren zijn van de kant van de RKF pogingen ondernomen om het contact te herstellen. De NVB ging niet in op deze toenaderingspogingen. Ergernissen voor de NVB waren niet alleen het laten spelen van geschorste spelers, maar ook het feit dat de katholieke schoolgaande jeugd gedwongen werd voor de RKF te spelen en dat in het zuiden verenigingen geprest werden zich daarbij aan te sluiten. Toen de RKF bovendien brochures ging uitgeven als "Ongewenste toestanden in de Nederlandse voetbalwereld" (1937) was er voor de KNVB op dat moment geen enkele reden om de samenwerking te entameren.
De polarisatie tussen de katholieke bonden van het RKF en de andere bonden wordt verwoord in een artikel van de Bossche Bond in de Gemertsche Courant van 20 juni 1931 ter gelegenheid van de opening van het nieuwe sportterrein door de Gemertsche voetbalvereniging. Na de nodige lofuitingen vindt men een waarschuwing ook op z'n plaats: "Maar leiders, en leden, meent niet dat U er nu bent. Gij begint pas. De strijd van onze dagen speelt zich deels af op onze voetbalvelden waarover socialisten en nog veel erger de neutralen hun blikken laten gaan, zoekende wie zij in hun netten zullen verstrikken. Leert Uwe jongeren de kunst van het spel maar wijst er hen op dat dit spel slechts middel is tot een hooger doel namelijk de algeheele vorming van den jongeman tot strijder voor Kerk en Staat, voor gezin en eigen Zaligheid. De gezonde geest in een gezond lichaam zij ook Uw leuze. Plaats dit boven Uw Katholieke sportpark."
Dussense Boys begint voortvarend aan de competitie want de eerste de beste wedstrijd op 25-10-1927 is thuis tegen niemand minder dan Be Ready. Onder leiding van scheidsrechter H.C. Hoen wordt Be Ready met 2-1 verslagen. De Hankenaren nemen echter revanche tijdens de terugwedstrijd op 15-01-1928 als men Dussen met een 4-2 nederlaag naar huis stuurt. Scheidsrechter bij deze match is H. Meulensteen.
Het eerste gewin blijkt ook in dit geval kattengespin, want uiteindelijk worden aan die eerste 2 punten behaald, in de daarop volgende 13 wedstrijden in totaal slechts 2 punten toegevoegd.
Afbeelding 2.02a R.K.F. scheidsrechter H.C. Hoen, die de eerste competitiewedstrijd van Dussensche Boys floot, op de foto met het elftal van G.V.V. uit Gemert voorafgaande aan de beslissingswedstrijd tegen Olympia Boxmeer op 7 augustus 1932. Foto: Jubileumboek Gemert 75 jaar.
Scheidsrechter Hoen blijkt enkele jaren later de aanleiding tot een heuse rel. Bij een beslissingswedstrijd voor het kampioenschap tussen G.V.V. Gemert en Olympia Boxmeer is hij dusdanig op de hand van Boxmeer dat G.V.V. met 0-2 het onderspit delft. Achteraf blijkt dat scheidsrechter Hoen uit Den Bosch zich door bestuursleden van Olympia had laten omkopen.
De eindstand van de competitie 1927-28:
1. Vught Vooruit 14-22, 2. Brabantia 2 Vught 14-21, 3. Hollandia 2 Den Bosch 14-21, 4. Victoria 2 Den Bosch 14-18, 5. Vitesse 2 Den Bosch 14-11, 6. HVC Schijndel 14-9, 7. Be Ready 14-6, 8. Dussensche Boys 14-4, doelsaldo 17-59.
Tot tweemaal toe kreeg Dussensche Boys reglementair een 5-0 nederlaag aan zijn broek, dit wegens niet opkomen bij Brabantia 2 in Vught en Hollandia 2 in Den Bosch. Waarschijnlijk was men beducht voor weer een fikse afstraffing zoals in de de tweede competitiewedstrijd, uit tegen V.V. Vught, waar men met maar liefst 11-0 voor de broek kreeg. Ook de reisafstand kan een struikelblok geweest zijn, want er moest voor die tijd best wel ver gereisd worden, zoals naar 's-Hertogenbosch (driemaal) en Vught (tweemaal) en zelfs Schijndel. Het waren toentertijd bovendien echte "knokwedstrijden" en vooral werden bekend de geweldige punters van aanvoerder Leenhouts en de spannende derby's tegen Be Ready uit Hank.
Buiten de competitie, werd er nog wel eens vriendschappelijk gespeeld tegen de Bovendijkse clubs Wilhelmina '26, Sparta '30 en later ook tegen Noad '32 of tegen Kozakken Boys die er toen nog geen problemen mee hadden om op zondag met een elftal tegen Dussen te voetballen. Vriendschappelijk zomeravondvoetbal en zomertoernooivoetbal was trouwens erg populair omdat dan de voetbalomstandigheden aanmerkelijk beter waren dan gedurende de competitie.
Competitie 1928-29
In de competitie van 1928-29 is men opnieuw ingedeeld in de 2de Klasse West en verwerft men toestemming om de thuiswedstrijden om 15:00 uur te mogen laten aanvangen. Jammer genoeg verdwijnt de derby tegen Be Ready van de voetbalkalender omdat de Hankenaren zich hebben laten indelen in de 1ste Klasse West.
Het voetbalseizoen wordt langdurig onderbroken door een extreem koude winterperiode. Januari 1929 kende "slechts" 10 ijsdagen, waarbij het kwik niet boven nul kwam, maar op 10 februari stroomde Siberische kou West-Europa binnen. De temperatuur daalde tot -13 en zou tussen 11 en 17 februari niet hoger komen dan -17,6 graden.
In de nacht van zondag 10 op maandag 11 februari 1929 vriest de Bergsche Maas helemaal dicht. Met stormkracht komt de wind uit het oosten. Aannemer F.H. van der Pluijm te Dussen stuurt al zijn werknemers en huurders een kar vol brandhout. Begin maart treedt de dooi in. Op zondag 10 maart 1929 baant de vrachtboot De Stad Oss zich als eerste een weg door de Bergsche Maas. "Deze winter zal ons nog lang heugen", zegt het Nieuwsblad op 12 maart 1929.
Ook dit seizoen kent men nog steeds de nodige aanpassingsproblemen en andermaal is de laatste plaats Dussensche Boys' deel. In de offici�le mededelingen van de Sportillustratie van dinsdag 7 mei 1929 krijgt Dussense Boys bovendien klaar en duidelijk de wacht aangezegd:
"Dussensche Boys gelieve ervoor zorg te dragen dat er niet ��n klacht meer van een scheidsrechter mag binnenkomen, daar anders de nog te spelen wedstrijden op neutraal terrein zullen plaats hebben."
De eindstand seizoen 1928-29:
1. HVV Haarsteeg 14-21, 2. Boxtelse Boys 14-20, Longa Den Bosch 14-18, Vught Vooruit 2 14-15, Hintham 14-14, De Sporters 2 Drunen 14-13, SDO Nieuwkuijk 14-7, Dussensche Boys 14-4, doelsaldo 17-51.
Afbeelding 2.02 Nog een foto uit de beginjaren van de vereniging, dat leiden we tenminste af uit het feit dat Sjaan van Biesen op deze foto vertegenwoordigd is; Sjaan was de eerste jaren secretaris van de club. Inmiddels draagt wel iedere speler de offici�le clubkleuren.
De man met hoed, 2de van links, is Sjaan van Biesen Thzn, daarnaast in gestreept tricot, Johan van Boxel, Leen van Gennip, ?, Wout van Boxel, Piet Schalken (Bzn). Knielend, links Wim van Deursen, rechts ?. Liggend, links op de voorgrond, Bertus Schalken (Pzn), keeper Gert van Biesen Thzn (de Gruijter) en Wim Leenhouts. De overige personen zijn (nog) niet herkend kunnen worden. Foto Dussense Boys.
Ondanks voornoemde incidenten, werd er toen nog echt gespeeld voor de sport en uit liefhebberij. In Dussen was de voetbalvereniging, naast fanfare Wilhelmina, de enige club waar men zich na gedane arbeid kon ontspannen. Trainen was er nauwelijks bij, wel wat baltrappen na 't werk.
De vurigste en trouwste supporters waren destijds Dorus van Biesen uit de Krekeldraai en Jans Leenhouts-van Moergestel van de Nieuwesteeg. Dat was op zichzelf niet zo vreemd gezien het feit dat hun jongens: Sjaan, Cor, Harry, Gert en Bertus en later ook nog Koos van Biesen, en Wim, Dorus en Koos Leenhouts actieve voetballers waren of in een andere vorm - Sjaan van Biesen bekleedde enige tijd de functie van secretaris-penningmeester en Koos Leenhouts was mede-oprichter - bij de club betrokken waren.
Afbeelding 2.03a Dat blessures vroeger ook wel voorkwamen, toont hier Wim Leenhouts (Wzn. de aannemer) met zijn rechterbeen in 't gips. Foto Dussense Boys.
"Na enige jaren wordt zowel 't bestuur als 't eerste elftal grondig gewijzigd, om 'n veelheid van redenen", schrijft Toon van Dijk, waarbij hij in 't midden laat wat de aanleiding hiervoor was. Waarschijnlijk vonden de wijzigingen in bestuur en de veranderende samenstelling van 1ste elftal echter niet gelijktijdig plaats.
In januari 1929 werd door Sjaan van Biesen Thzn tijdelijk het secretariaat waargenomen, waarna halverwege het jaar het bestuur in haar geheel werd herzien. Op 23 juli 1929 wordt deze bestuurswijziging bij de R.K.F. aangemeld. Voorzitter wordt Jac. de Wit, 2de voorzitter G. v.d. Pluijm en secretaris- penningmeester Antoon van Dijk, B 190 Dussen. Uit de geschiedschrijving van Toon van Dijk weten we voorts dat ook Bertus Schalken (Pzn) en Wim Leenhouts deel uitmaakten van het bestuur.
Dat de pas 16-jarige Antoon (Toon) van Dijk als secretaris-penningmeester deel uitmaakte van het bestuur is zo'n typisch voorbeeld van de populariteit welke de sport in het algemeen en voetbal in het bijzonder genoot onder de studerende jeugd. Toon van Dijk had namelijk een middelbare schoolopleiding doorlopen. Eerst op het klein seminarium, later op een kostschool in Huijbergen.
Gelet op de gewijzigde samenstelling van het 1ste elftal welke door Toon van Dijk wordt opgevoerd, doelt hij hier op de afscheiding van een aantal leden en de oprichting van een aparte voetbalclub onder de naam DVC, maar uit andere bronnen leiden wij af dat dit waarschijnlijk pas later (� 1933) heeft plaatsgevonden.
Competitie 1929-30
Afbeelding 2.03b De nieuwe voorzitter Jac. (Koos) de Wit geportreteerd. Decennia later zal een kleinzoon van z'n broer Jan de Wit, ook Jan de Wit genaamd, een belangrijke rol als secretaris van de Boys gaan spelen. Foto Jan de Wit (Czn).
In het nieuwe seizoen 1929-30 wordt men een klasse lager ingedeeld, in de 3de Klasse West. Men speelt er tegen PSV (Patronaat Sport Vereniging) Waalwijk, Vlijmensche Boys 3, SDO Nieuwkuijk, Bossche Boys, Longa 2 Den Bosch en Sporters 2 Drunen. En gelukkig deze keer met meer succes.
Een eindstand is niet bekend, maar in de de Sportillustratie schrijft men: "De 3de Klasse West was van gelijke kracht op Nieuwkuijk na. Sporters 2, Longa 2, Dussensche Boys en Vlijmense Boys 2 eindigen allen met 1 punt verschil."
Wel krijgt Dussen dat seizoen nog 'n keer f. 2,50 boete opgelegd wegens het opstellen van een ongerechtigde speler, W.Schalken, tijdens de wedstrijd Bossche Boys - Dussensche Boys.
Be Ready maakt in het seizoen 1929-1930 blijkbaar de overstap van de katholieke R.K.F. naar de neutrale B.V.B. want ze blijken ingedeeld in de 2de Klasse B, afdeling IV van de Brabantsche Voetbal Bond. Ze komen in competitie uit tegen o.m. Veerse Boys, Waspik, Made, Good Luck 2 Geertruidenberg, Terheijden en S.B.O. Wagenberg.
Het jaar daarop (1930-31) komen ze - net als Made en Terheijden (Velocitas) - echter weer gewoon uit voor de R.K.F. en spelen ze opnieuw tegen Dussense Boys. In 1931 maken de Hankenaren de overstap naar de 1ste Klasse B.V..B. waarin ze in ieder geval tot het seizoen 1935-36 zijn blijven spelen. Wanneer Dussense Boys, in 1937-38, in de competitie van de R.K.F. de titel behaald in de 2de Klasse A regio Langstraat, wordt Be Ready vierde in de eindstand. Gedurende de oorlog speelde Be Ready in de afdeling Brabant van de N.V.B.
Pas opgericht, werd zaterdagclub LONGA op Hemelvaartsdag 1930 uitgenodigd voor een nederlaagtoernooiwedstrijd bij R.K.V.V. Dussensche Boys. De Heusdenaren behaalden een uitstekend resultaat in Dussen door met 1-5 te winnen. Het Nieuwsblad liet weten dat "LONGA daarmee thans bovenaan staat in dit toernooi". Uiteindelijk was voor de Heusdense zaterdagvoetballers, in dit met maar liefst twaalf! ploegen bezette nederlaagtoernooi, de tweede prijs weggelegd, een beker.
Competitie 1930-31
In het seizoen 1930-31 treedt Dussen toe tot het district Breda, nog steeds van de R.K.F. De "Bossche reizen" zijn daarmee verleden tijd. Men speelt er in de 2de Klasse en de tegenstanders zijn: Be Ready, Juliana Oosterhout, Velocitas Terheijden, Made, SNP (Sport Na Plicht) Geertruidenberg, en VVS Oosterhout.
Daar er steeds meer aanmeldingen van nieuwe leden komen, wordt er ook een tweede elftal opgericht. Dit zag er als volgt uit: Doel: Sjaan Schalken (Bzn), rechtsachter: Harry van Biesen (Thzn), linksachter: Piet Verhoeven, rechtshalf: Janus van Dortmont, midhalf: Jan Hofmans, linkshalf: Karel Verhoeven, rechtsbuiten: Jan van Dortmont, rechtsbinnen: Nol van Gennip, midvoor: Toon van Dijk, linksbinnen: Leen van Gennip, linksbuiten: Kees van de Pluijm.
Zij spelen in competitie tegen: Be Ready 2, Juliana 2, Veerse Boys 2, Hercules 2 Waspik, VVS 2 en NZM 3 Heusdenhout (Breda).
Afbeelding 2.04 Foto van Jan Hofmans: de onverslijtbare midhalf van Dussense Boys uit de dertiger jaren met het ijzeren hoofd. Foto Dussense Boys.
De eerste competitieronde is Dussensche Boys 1 - SNP (SNP niet opgekomen) en Dussense Boys 2 - Be Ready 2 uitslag 3-2.
Op 5 oktober 1930 speelt men tegen Be Ready 1. Sportillustratie bericht hierover: "Dussensche Boys - Be Ready kan gerust worden beschouwd als een plaatselijke ontmoeting.
Onze vermoedens dat het een spannende kamp zou worden, worden bevestigd door den uitslag: met een 2-1 overwinning hebben de Hankenaren beide punten veroverd. Een gelijk spel had de verhouding echter beter weergegeven."
Er wordt ook verslag gedaan van de wedstrijd van het 2de elftal. "De Boys uit Dussen bleken over betere reserves te beschikken dan Hercules uit Waspik. De Dussensche jongens wisten dan ook een mooie 4-1 zege te behalen."
Veertien dagen later (19 oktober 1930) speelt het 1ste elftal uit bij Made. Wij citeren opnieuw de Sportillustratie:
"Made tegen de Dussensche Boys is een spannende ontmoeting geworden. Geruimen tijd was men niet zeker wie met de overwinning zou gaan strijken; tenslotte is de thuisclub er toch in geslaagd de beide punten te veroveren (2-1)."
Uitslag van zondag 9 november 1930: Be Ready - Dussensche Boys 4-2.
Zondag 16 november 1930: "Juliana verrichte eveneens goed werk en sloeg de Dussenaren met flinke cijfers. Hier konden de Boys schijnbaar niet goed tegen en voordat de speeltijd om was, verlieten eenige spelers van hen het terrein en moest de wedstrijd gestaakt worden. Komt Boys, denkt aan uw sportiviteit (Einduitslag 7-1)." De strafcommissie maakt er uiteindelijk 12-1 van.
Uitslagen zondag 1 februari 1931: VVS - Dussensche Boys 11-0 en VVS 2 - Dussensche Boys 2 2-3.
Een eindstand van de competitie is niet getraceerd kunnen worden maar het lijkt erop dat met name het 1ste team weer een moeilijk seizoen gekend heeft. Het 2de elftal lijkt daarentegen een redelijk debuut gemaakt te hebben.
Ondanks de wat magere resultaten worden toch twee spelers van Dussensche Boys in de voorselectie gekozen voor het bisdomelftal Breda, namelijk Toon van Dijk en Harry van Avendonk. Toon van Dijk is ook bij de 2de selectiewedstrijd nog van de partij, maar valt bij de definitieve selectie jammer genoeg alsnog af.
Afbeelding 2.05 Foto van Harry van Avendonk, afkomstig uit Moergestel, zwager van Wim Leenhouts, getrouwd met 'n dochter van Jan Vingerhoets, bleek een goede voetballer. Waarschijnlijk omdat het met de resultaten in Dussen maar niet wilde vlotten, vraagt hij in 1931 overschrijving aan naar Be Ready. Foto Dussense Boys.
Competitie 1931-32
Op 13 juni 1931 overlijdt de excentrieke bewoonster van Kasteel Dussen, Rolina Suringar (geb. 1-8-1876), die in augustus 1925 het Kasteel had betrokken. Vijf jaren later, in 1936, zal dankzij Burgemeester Snijders het kasteel voor 15.000 gulden overgaan in handen van de Gemeente Dussen. Door de 2de wereldoorlog en de watersnood van 1953 zal het nog tot 1954 duren eer de Dussense ambtenaren het kasteel ook daadwerkelijk kunnen betrekken.
Het nieuwe terrein aan de Kanaaldijk was dan wel goedgekeurd voor competitievoetbal, het bleef onpraktisch. Het lag nogal afgelegen, waardoor de afstand tot het clubhuis caf� De Koppelpaarden, waar zowel de thuisclub als de tegenstander zich diende te verkleden, bezwaarlijk was. Bovendien kwamen tijdens de wedstrijd veel ballen in het langs het terrein lopende "Kanaaltje". Ondanks het feit dat de zogenaamde schepnetten wel steeds aanwezig waren, gebeurde het toch dat de scheidsrechter wedstrijden voor korte of langere duur moest onderbreken en in het ergste geval ook wel eens staken. Er werd daarom driftig uitgekeken naar een terrein dichter bij de kern van het dorp aan De Sluis.......
Bij testament vermaakte Mia van Dinteren, weduwe van Gerrit Richard Lensvelt, in 1908 een huis, tuin, berm en weiland in Groot Zuideveld van 1.19.65 ha. aan de R.K. Kerk. Vermoedelijk betrof het hier het zogenaamde "kerkehuisje", achter het caf� van Koos Leemans en tegenover de kerk gelegen, dat in 1935 aan Joh. Heijmans verhuurd werd. Het betreffende weiland - Kerkeweide genaamd omdat er na de dorpsbrand van 1892 de noodkerk heeft gestaan - werd door Koos Leemans in 1929 voor zeven jaar voor 140 gulden per jaar van de kerk gepacht. In januari 1931 richtte Koos Leemans een verzoek aan het Kerkbestuur om "de helft van het perceel te mogen onderverhuren voor een tijdvak van drie jaren aan de R.K. Voetbalclub alhier, die moeilijk een geschikt terrein kan bekomen". Omdat het Kerkbestuur van oordeel was dat het perceel als speelterrein niet minder waard zou worden, werd besloten hiervoor machtiging aan te vragen bij de Bisschop, welke bij schrijven van 22 januari 1931, no. 192, werd verleend. De voetbalclub diende op eigen kosten de sloot te dichten en twee kastanjebomen en vijf kopwilgen te rooien.
De slagvaardigheid waarmee de verpachting gerealiseerd werd wekt de indruk dat de aanvraag ten behoeve van de voetbalvereniging snel en gemakkelijk beklonken was. Toch was er nog heel wat overredingskracht nodig om pastoor Janssens -de Horion zover te krijgen. Deze was namelijk niet zo gecharmeerd van de voetbalsport maar het gegeven dat in de bisdomcompetitie van Den Bosch gevoetbald werd en dat bovendien de zondagse wedstrijden niet voor drie uur, en dus na afloop van de middagdienst Het Lof, een aanvang zouden nemen, deden uiteindelijk de balans doorslaan in het voordeel van de voetballers. Een bijkomstig voordeel was dat de huurprijs van 100 gulden verlaagd werd naar 70 gulden per jaar.
Maar toen kwam het grote werk pas, daar, wilde men dit terrein bespeelbaar maken, er sloten moesten worden verlegd, greppels gedempt en bomen en knotwilgen gerooid. Aangezien de kas niet toeliet dit door vakmensen te laten uitvoeren, nam men 't in eigen hand en de gehele vereniging toog onder leiding van enige leden-deskundigen aan 't werk.
Duizenden kubieke meters copieersel, dat gratis bij Adriaan Lensvelt, wiens klompenmakerij nagenoeg tegenover het nieuwe voetbalveld gevestigd was (thans woning van Cees van Luxemburg), kon worden afgehaald, is op dit terrein terechtgekomen.
De paarden en wagens van Gert van Biesen (Bzn) en Bernard van Dijk (de bakker) hebben toen zeer veel dienst gedaan. Met enorme inzet van vrijwel alle leden, kwam het uiteindelijk voor elkaar.
Tegenover het voetbalveld in de Kerkstraat (Rommegat) lag het klooster Huis van St Petrus Stoel, van de Zusters der Liefde met gasthuis voor bejaarden en de R.K. lagere meisjesschool. De kloosterorde werd in Dussen gesticht op 24 juni 1861. De bouw van het klooster dateert vermoedelijk uit hetzelfde jaar.
De zusters behoorden tot de Congregatie van de Zusters van Liefde van Onze Lieve Vrouw Moeder van Barmhartigheid uit Tilburg. De Congregatie, opgericht op 23 november 1832 door toenmalig pastoor van 't Heike nabij Tilburg, Johannes Zwijsen, heeft het geven van onderwijs als hoofddoelstelling. Later is hier de zorg voor zieken en bejaarden bijgekomen.
Ook in Dussen verzorgden de zusters tot eind 50'r jaren het meisjesonderwijs, maar hielden ze zich ook bezig met de opvoeding van weesmeisjes en schippers-kinderen en verzorging van oude mannen.
Het stichtingsjaar van de weesafdeling viel in 1872 en het aantal verzorgden bedroeg toen 6. In 1905 werd de weesafdeling met nog slechts 2 verzorgden opgeheven. Met de evacuatie van 1944 waren er 11 zusters en 15 ouden van dagen in het klooster/bejaardenhuis woonachtig. De laatste zusters vertrokken in 1990 uit Dussen. In het klooster was ook een grote zaal waar de toneelvereniging, de harmonie en het meisjespatronaat hun uitvoeringen plachten te houden.
Afbeelding 2.12 Het voormalig R.K. klooster aan de Rommegatsedijk. Rechts het gasthuis voor bejaarden en aansluitend de pastorie. Links de R.K. meisjesschool. Het pad naar beneden leidt naar het voetbalterrein van Dussense Boys. Foto Jan van Dortmont.
In tegenstelling tot de R.K. Kerk overleefde het klooster de oorlog wel. Na sluiting van het klooster (eind jaren 50), werd er de lederfabriek WEK in gevestigd, waar Johan van de Broek de leiding voerde. Verscheidene Dussenaren en leden van Dussense Boys, waaronder Cor en Ad van Biesen, Bertus Versteeg en Gert Donkersloot, maar ook anderen, vonden er destijds werk.
In mei 1931 speelde men tegen het tweede elftal van zondagvereniging Excelsior Capelle uitkomende in de 2de Klasse van de BVB. Dussensche Boys won met 4-0.
Voor aanvang van het seizoen 1931-32 betreurt men de overschrijving van Harry van Avendonk naar Be Ready maar daar staat tegenover dat Henk de Vries van Hank naar Dussen komt. Als consul van de vereniging staat Toon van Dijk Dussen, B-190 te boek.
Opnieuw schrijft men met 2 elftallen in voor de competitie. Het eerste elftal speelt wederom in de 2de Klasse B, terwijl het 2de elftal wordt ingedeeld in de 3de Klasse B.
Het 2de elftal gaat helaas al snel ter ziele. Men speelt nog wel de wedstrijd tegen Be Ready 2, die in een gelijkspel 2-2 eindigt, maar de andere wedstrijden die zijn vastgesteld, worden allen uitgesteld. In de eindstand komt het 2de elftal dan ook niet voor. Het 2de elftal wordt wel ingeschreven voor de z.g. Milodobeker maar wordt uitgeschakeld door SBO 2 uit Terheijden.
Kermisbrand van 1931
Vlak voordat de nieuwe competitie van start gaat wordt Dussen opgeschrikt doordat een fikse brand uitbreekt in de molen Het Zuideveld aan de Molenkade.
De molen Het Zuideveld is in Dussen gebouwd in 1743, maar het was toen al een oud exemplaar, afkomstig uit de Provincie Groningen en dateerde vermoedelijk uit de periode 1650-1670.
De molen brandde af tijdens de Dussense kermis op zondagavond 13 september 1931. Voorbijgangers ontdekten de brand en hoewel de brandweer spoedig ter plaatse was, was er geen houden meer aan. Omdat er geen gevaar voor uitbreiding bestond, werd afgezien van blussen.
"In verband met de kermis waren er veel mensen op de been om het schouwspel gade te slaan," schrijft het Nieuwsblad voor het Land van Heusden en Altena. Om eraan toe te voegen dat "hoewel de verzekering de schade dekt, het ontzaglijk jammer is daar onze watermolen aan het polderlandschap daar ter plaatse een grote bekoorlijkheid verleent."
De oorzaak van de brand wordt aan baldadigheid toegeschreven.
Afbeelding 2.06 Foto omstreeks 1926 met gezicht op de molen Het Zuideveld aan de Molenkade (rechts), centraal de zuidtak van De Dusse die bij De Sluis aansloot op de Dussensche Gantel en links het pad naar de lijnbaan van Reijnaars.Foto Jan van Dortmont.
Op de fundering van de molen wordt het jaar daarop begonnen met de bouw van een motorschepradgemaal, plus een woning voor de machinist (thans woning van Henk Rijken).
Dat was in de crisistijd. In dezelfde maand waarop de eerste steen wordt gelegd, wordt De Dusse in het kader van de werkverschaffing uitgebaggerd. De baggeraars krijgen 20 cent per uur met een toeslag van ��n gulden voor laarzen. Tevens wordt in Dussen de Rommergatsedijk, waar deze niet voorzien is van bebouwing, gedeeltelijk afgegraven.
Van het 1ste elftal is van de competitie 1931-32 alleen een tussenstand bekend. De volgorde doet enigszins merkwaardig aan maar toentertijd werd de standenlijst opgemaakt op basis van het hoogste wedstrijdpuntengemiddelde per wedstrijd.
De tussenstand van seizoen 1931-32:
1. Wapen van Oosterhout 2 6-9 (1.5), 2. Wapen van Raamsdonk 8-11 (1.375), Dussensche Boys 6-6 (1.0), Be Ready 8-7 (0.875), Veerse Boys 2 6-1 (0.167).
Gezien het geringe aantal ploegen speelde men een dubbele competitie. Bij de in de Sportillustratie steevast aangeduide "Overmaassche derby" tussen Dussen en Hank, valt er voor Dussensche Boys ��nmaal winst, tweemaal verlies en ��n gelijkspel te noteren. Op 24 januari 1932 worden de Boys op eigen veld met 1-5 vernederd door een "in grootse vorm verkerend Be Ready."
Op zondag 18 oktober 1931 speelt men thuis tegen WvO 2. De Sportillustratie doet verslag: "De Dussensche Boys hadden het sterke WvO 2 op bezoek. De jongens van Van Dijk leverden heel aardig werk en zagen hun werk met een overwinning bekroond. Met 2-1 bleven de punten behouden voor de thuisclub."
Moeilijker blijkt het op zondag 8 november 1931 te Raamsdonk. Opnieuw een citaat uit Sportillustratie: "WvR heeft zijn kans benut en de Boys uit Dussen moesten met een 5-1 nederlaag over de nieuwe brug huiswaarts."
Een protest van Dussen tegen de uitslag van de wedstrijd op 20 maart 1932 Veerse Boys 2 - Dussensche Boys 3-2 wordt ongegrond verklaard.
Wel krijgt men goedkeuring om op 5,8 en 13 mei 1932 seriewedstrijden te organiseren.
Afbeelding 2.07 Elftalfoto ten tijde van het 1e lustrum in 1932.
Staand v.l.n.r.: Harry van Biesen, Piet Donkersloot, Toon van Dijk, Nand Schalken (Pzn) , Piet Verhoeven, Henk de Vries (uit Geertruidenberg), de scheidsrechter, Karel Verhoeven, Janus Schalken (Bzn), Leen van Gennip, Koos de Wit (voorzitter).
Zittend v.l.n.r. Wim Leenhouts (aanvoerder), Sjaan Schalken (Bzn), Wout van Boxel. Foto Dussense Boys.
Een zeer bekende persoonlijkheid in deze tijd werd Harry Teube, bakkersknecht bij Bakker Pols en daardoor ook wel 't bakkertje genoemd, die jammer genoeg maar kort heeft meegespeeld. Hij had de gewoonte om niet in de bakkerskar - die werd voortgetrokken door een paard - te gaan zitten, maar erachter aan te hollen, dit om zijn conditie op peil te houden. Bekend van hem werd, als hij op 'n gegeven moment zijn alpinomuts afnam, hij, onder luid geroep, langs en door alles heenging om dan zeer beheerst en rustig te scoren. Hij was een zeer begaafde voetballer, die door zijn vertrek slechts kort zijn alom gewaardeerde krachten aan Dussense Boys heeft kunnen geven.
Het spelen van uitwedstrijden was een avontuur op zich, want er moesten soms best wel behoorlijke afstanden overbrugd worden. Gelukkig werd in 1931 de verkeersbrug bij Keizersveer in gebruik gesteld, zodat de verbinding met het zuiden verbeterd was.
Zoveel als mogelijk werd de fiets als vervoermiddel gebruikt, maar soms moest een autobus - waarvan een veelvoud van ondernemingen in de 20'r jaren het levenslicht zagen, o.a. in Dussen Nabo, bij Van Beurden, waar Dussense Boys lid Janus Janson monteur was - uitkomst bieden. Bij terugkomst werd er dan wel eens "aangelegd", bij de Negerhut van Oom Tom te Vlijmen of bij Marieke van d'n Hill in Babyloni�nbroek. Ook toen smaakte het bier al best.
Afbeelding 2.08 Dit elftal speelde in de 2de helft van de 30'r jaren.
Staande v.l.n.r.: Johan Rozendaal (toen nog jeugdspeler), Nardus van de Pluijm, Willem (Jaap) Donkersloot, Nand Schalken Pzn., Jos Verhoeven, Aart Peters, Jan van Dortmont, Harrie van Biesen (Thzn), Scheidsrechter Jan Damen uit Raamsdonksveer.
Zittend v.l.n.r. Bertus van Biesen (Thzn), Jo Hofmans en Janus van Dortmont. Foto Dussense Boys.
Ten tijde van voorgaande foto (Afbeelding 2.08) werd er al gespeeld op het veld tegenover het klooster in het Rommegat, dat door ge�mponeerde tegenstanders ook wel werd aangeduid met "De Leeuwenkuil", dit vanwege zijn ligging onder aan de dijk.
De afgebeelde scheidsrechter, Jan Damen uit Raamsdonksveer, floot menig wedstrijd van Dussense Boys, ook competitiewedstrijden van de R.K. Federatie. Jan Damen werkte als rolbaas op de papierfabriek De Maasmond en was zodoende een goede bekende voor de spelers van Dussen.
Afbeelding 2.09 Foto van het oude -, pittoreske hart van Dussen aan De Sluis. Foto Jan van Dortmont.
Links het Gemeentehuis, gebouwd omstreeks 1900 en ontworpen door architect Jan van Mierlo, met daarnaast de R.K. Kerk die in 1892 werd herbouwd n� de grote dorpsbrand aan De Sluis.
Op de voorgrond rechts het huis van Hannes van Olst aan de Zandpad, waarvan 3 zoons, Adriaan, Cees en Johan, lid waren van de voetbalclub, en de gegraven zuidelijke aftakking van De Dusse, die toentertijd vanaf De Sluis, langs de Molenkade doorliep tot aan De Dusse en waarlangs de touw- of lijnbaan van touwslager Janus Reijnaars stond opgesteld. Aan het einde van de Molenkade, ter hoogte van de Gele Heining, lag de zogenaamde Hooge Brug die over De Dusse voerde.
Het water van De Dusse werd middels 'n heul onder door De Sluis geleid, alwaar het samen met De Vloeisloot, welke ten zuiden achter de Dorpsstraat liep, uitmondde in de Dussensche Gantel, die op zijn beurt - v��r dat de Bergsche Maas gegraven werd - uitmondde in de Oude Maas. In vroeger tijden voeren schepen tot 300 ton vanuit de Oude Maas, door De Gantel, tot aan De Sluis in Dussen. Niet voor niets lag achter het kerkhof van de R.K. Kerk en aan De Gantel de kolenloods van Kobus Poel, terwijl naast het Gemeentehuis aan de Molenkade de kolenschuur van Van Beurden gevestigd was, allebei vlakbij de losplaats van aanmerende kolenschepen dus. De naam De Sluis is ontstaan omdat hier eertijds de Munsterkerkse Sluis lag die de uitwatering regelde van de binnendijks gelegen polders Groot - en Klein Zuideveld.
Tussen de kerk en Hotel De Zwaan (Heessels) lag een behoorlijk plein, dat uitkwam op het haventje en de Loswal die vroeger als havenloskade moet hebben dienst gedaan. Dit plein diende tevens als standplaats voor de jaarlijkse kermis. Later, 2de helft 50'r jaren, exploiteerde de voorzitter van Dussense Boys, Toon van Dijk, er 'n frietkraam met Johan van de Broek als frietbakker. Deze frietkraam bleek later de basis te vormen voor een moderne lunchroom in het bakkerspand van Toon van Dijk aan de Molenkade (thans Ballegooijen Modes) en nog later voor een gloednieuwe cafetaria aan het Vrijheidsplein (thans caf� 't Pleintje).
Steeds meer leden meldden zich als lid bij de club. In het Clubblad van Dussense Boys, jaargang 3 (2001), nr. 3, wordt Jos Verhoeven daarover ge�nterviewd.
Jos begon met voetballen op school, met straatvoetbal, bij de Sluis, op het plein tussen de R.K. Kerk en Hotel Heessels. Volgens Jos waren er meestal twee vaste doelmannen: Jo Hofmans en Han van Mierlo (van Piet van Mierlo, uit het Rommegat tevens werknemer van papierfabriek). "Bij het kiezen, werd ik altijd als eerste gekozen", vermeldt Jos niet zonder trots. Er werd gespeeld met een bal gemaakt van een harde prop papier met daarom heen ringen, geknipt van een oude fietsband, opdat de bal toch nog wat stuiterde. Ondanks dit ging het spel toch het meeste over de grond.
Volgens Jos, werd er elke dag tussen schooltijd wel gevoetbald en men zat dan ook meestal flink bezweet in de schoolbanken. Later werd er ook menig onderling wedstrijdje gespeeld op een weiland achter de boerderij van vader Gerrit Verhoeven. Jos en z'n broers Anton, Gerrit en Harry, aangevuld met wat jongens uit de buurt speelden dan nog wel eens tegen Dussen Binnen, een ploeg voornamelijk samengesteld uit de gebroeders Verhoeven.
De broers Verhoeven uit Dussen Binnen, Gerrit, Adriaan, Piet, Karel, Cor, Wim, Harry, telgen van een smedengeslacht, waren echte voetballiefhebbers. Piet en Karel waren in ieder geval ook lid van Dussensche Boys. Met name Karel was een redelijk goede speler en als stopperspil, vanwege z'n lengte, een ware rots in de branding.
In 1933, op 17-jarige leeftijd meldde Jos zich aan als lid van Dussense Boys. Hij had al eerder lid willen worden, maar vader Gerrit had dat steeds tegen gehouden. Na enkele wedstrijden in het 2de te hebben gespeeld, moest hij al spoedig voor het 1ste elftal opdraven en zonodig speelde hij voor beide elftallen.
De uitwedstrijden gingen meestal per fiets, maar moest men naar Lage Zwaluwe, Langeweg of Zevenbergsche Hoek, dan zorgden de automobielen van Toon van Honsewijk en Piet van Mierlo voor uitkomst. Ook kwam het voor dat het hele elftal zich inscheepte in de vrachtwagen van Gert Koops.
Zoals hiervoor reeds is vermeld kreeg de vereniging in de persoon van Koos de Wit een nieuwe voorzitter, die in de ganse omtrek een bekende bierhandelaar en limonadebottelaar was. Niet in deze eerste hoedanigheid, maar in de functie van voorzitter van Dussense Boys zijn van hem enkele anekdotes bekend, waar thans nog over wordt verhaald.
Afbeelding 2.10 Foto "geschoten" voor het clubhuis de Koppelpaarden. De leden van Dussense Boys teruggekeerd van 'n reis in de 30'r jaren. Op de foto zijn o.a. herkenbaar Jo Hofmans, Anton Verhoeven, Johan Sagt, Gerard Raaymakers, Han Domenie, Toon van Dijk, Rien van de Broek en Frans Pennings. Helaas ontbreken nadere gegevens. Foto Dussense Boys.
Zo opende hij ook op 'n keer de algemene ledenvergadering, maar voegde er gelijktijdig aan toe dat tevens de vergadering gesloten was en dat de clubkas geheel leeg was, maar dat er van hem wel een rondje voor de leden afkon.
Zo beklaagde hij zich er wel eens over dat het eerste elftal van een uitwedstrijd wat te laat terugkeerde, het werd dan wel eens twaalf uur. Om hier verbetering in te brengen, besloot hij om bij de volgende uitwedstrijd zelf eens mee te gaan. Dit gebeurde, doch helaas, toen werd het vier uur in de morgen aleer de bus in Dussen terug arriveerde; met in zeer vrolijke stemming verkerende spelers �n bestuur.
Competitie 1932-33
Ondanks het niet uitspelen van de competitie door het 2de elftal in het seizoen daarvoor is men in 1932-33 toch weer met 2 elftallen vertegenwoordigd. Beiden in dezelfde klas als het jaar daarvoor, namelijk 2de Klasse C voor het 1ste elftal en 3de Klasse A voor het 2de elftal.
De eindstanden van seizoen 1932-33:
1. WVC Wagenberg 16-28, 2. Veerse Boys 2 16-25, Brabantia Waspik 16-21, Madese Boys 16-17, LVV Lage Zwaluwe ? 16-14, Hirundo Hoge Zwaluwe 16-13, HVV Zevenbergsehoek 16-11, Dussensche Boys 16-10, SBO 2 Terheijden 16-5.
Een voorlaatste plaats voor de Dussenaren, alhoewel in 16 wedstrijden toch nog 10 punten bij elkaar gesprokkeld worden met 4 maal winst en 2 gelijke spelen.
Het 2de elftal doet het beter met een plaats in de middenmoot en 15 punten uit 16 wedstrijden en een doelsaldo van 27-27. Kampioen in die klasse wordt Wapen van Raamsdonk 2.
Opnieuw worden er aansluitend op de competitie in 1933 seriewedstrijden georganiseerd.
Competitie 1933-34
Omstreeks dit jaar moet Dokter van Vuure de praktijk van Dokter de Boer hebben overgenomen. In z'n eentje bestierde hij een praktijkgebied dat zich uitstrekte van Hank tot Eethen en van Drongelen en Dussen tot Meeuwen en Babyloni�nbroek. Hij zal het met sportblessures waarschijnlijk wel wat minder druk gehad hebben dan zijn tegenwoordige collega's.
In het seizoen 1933-34 verhuist men naar het district Langstraat van de R.K.F. waarbij men met 'n aantal nieuwe opponenten te maken krijgt zoals WSC en Quick uit Waalwijk, MVV uit Moerdijk, Hercules Waspik, DVO Haarsteeg, Zwaluwe en Olympia - Vlijmen (Wolput) . De resultaten zitten in de lift. Het 1ste elftal eindigt als vierde van onder met 13 punten uit 18 wedstrijden. HVV uit Zevenbergschehoek wordt kampioen.
Het 2de elftal doet het nog beter dan het jaar daarvoor en behaalt een keurige 3de plaats.
Het 2de elftal behaald ook h��l goede resultaten in de Milodobeker maar wordt achteraf gediskwalificeerd vanwege het opstellen van 'n ongerechtigde speler. Men krijgt bovendien een fikse boete opgelegd van f. 10,50.
De voetbalvereniging Olympia, welke in het seizoen 1933-34 bij Dussensche Boys was ingedeeld, was vermoedelijk afkomstig uit Vlijmen, meer in het bijzonder uit de Wolput. Naast Olympia waren in Vlijmen ook Vlijmense Boys en V.V.V. van de Voordijk actief. Cultuurhistorisch gezien werd de Wolput vanuit Vlijmen als een achtergebleven wijk beschouwd. Ze kreeg in de loop der jaren in de volksmond de aanduiding "Lomp End". Olympia werd opgericht op 12 mei 1932; de naam was een eerbetoon aan een voormalige voetbalclub met dezelfde naam uit 1913. In 1933 kon men het oude veld van Vlijmense Boys, achter caf� De Hut, huren voor 55 gulden per jaar en ging men aldaar z'n wedstrijden spelen.
Het is zeer de vraag of Dussen ook daadwerkelijk tegen Olympia in competitie gespeeld heeft. De aanmelding van Olympia bij de R.K. bond werd namelijk afgewezen omdat er al twee andere voetbalclubs in Vlijmen actief waren. Uiteindelijk meldde men zich aan bij de B.V.B. (de neutralen), alwaar men behoorlijk succesvol bleek. Toen in 1940 de oorlog uitbrak betekende dat echter het einde voor de club.
Competitie 1934-35
De "vooruitgang" krijgt verder gestalte als na de aanleg van het electriciteitsnet rond 1920, medio dertiger jaren, ook de waterleiding wordt aangelegd. De agrarische sector heeft te maken met een misoogst als een invasie van coloradokevers de aardappelvelden teistert.
Het seizoen 1934-35 brengt weinig verandering behalve dat men tegen wat nieuwe tegenstanders uitkomt zoals: Besooyen, HEC 2 Waalwijk, Waspik en Waalwijk. Het 1ste elftal behaalt 9 punten uit 14 wedstrijden en wordt daarmee 3de van onderen. Ook het 2de elftal maakt een moeilijk seizoen door en wordt voorlaatste met 8 punten uit 10 wedstrijden.
De katholieke Waalwijkse voetbalclubs H.E.C. (Heracles Excelsior Combinatie), Hercules (W.V.H.) en Besooyen (W.V.B.) zouden later, in 1940, fuseren tot ��n club R.K.C. De velden van deze clubs waren gevestigd aan: Zuider Parallelweg (H.E.C.), Tweede Zeine (Hercules) en Floris V laan (Besooyen).
Afbeelding 2.11a Bestuur en leden van Dussense Boys rond 1935.
Staand v.l.n.r.: Jan Hofmans, Jos Verhoeven, Johan (Han) van Mierlo, Karel Verhoeven, Piet Donkersloot, Johan Sagt, Sjaak Leemans, Aart Peters, Jo Hofmans, Huub van der Pluijm.
Zittend v.l.n.r.: Janus Simonis, Piet Verhoeven, Sjaan Schalken (Bzn), Nol van Gennip, Toon van Dijk (secretaris-penningmeester), Koos de Wit (voorzitter), Leen van Gennip, Janus Schalken (Bzn).
Knielend v.l.n.r. Cees Hofmans, Han Rozendaal, Cor de Wit?, ?, Gerrit Peters, Wim Domenie, Gert Rijken.
Liggend v.l.n.r. Dorus Hofmans, Dennis Schalken, Wim Leenhouts Mzn. Foto Dussense Boys.
2de voetbalclub DVC
Vermoedelijk omstreeks eind 1933 - begin 1934 werd er in Dussen een tweede voetbalvereniging opgericht, onder de naam D.V.C., met als thuishaven het tegenover het clubhuis van Dussensche Boys gelegen en in die tijd nog prestigieuze Hotel De Zwaan. Het waren met name de jongens van Dorus van Biesen die de basis vormden van deze nieuwe Dussense voetbalclub. Maar ook 'n aantal tweede elftalspelers: Sim Sagt (doelman), Karel Verhoeven, Willem (Jaap) Donkersloot en Janus en Jan van Dortmont werden lid van de nieuwe vereniging. werden lid van de nieuwe vereniging. Getuige krantenverslagen speelde Wout van Boxtel Sr. waarschijnlijk voor zowel D.V.C. als Dussensche Boys.
De nieuwe club meldde zich aan bij B.V.B en werd voor het seizoen 1934-1935 ingedeeld in de derde klas van Afdeeling V. In deze Bredase afdeling trof men de volgende tegenstanders: D.R.D. 2 (de kampioen), Baronie 3, S.B.O. 2, Bredania 3, T.S.C. 3, H.K.I. 4, V.V.V. 2, Breda 4, D.E.B. 3 en N.A.S.B. 2. Veel succes was er voor de Dussenaren niet weggelegd. Men eindigde op de laatste plaats met zes punten uit achttien wedstrijden en een doelsaldo van 38-93. Wel werd een fraai resultaat behaald in de thuiswedstrijd tegen D.R.D. 2, de kampioen. Dankzij goed spel van beide backs bleef het in de eerste helft 0-0. Na de thee wist Wim Donkersloot echter de score voor D.V.C. open te breken. Nadat D.R.D. de stand gelijk had getrokken was het andermaal D.V.C. die middels Van Boxtel het net wist te vinden. Door een benutte strafschop door D.R.D. moest men uiteindelijk met een gelijkspel genoegen nemen.Twee wedstrijdpunten had men moeten inleveren, vermoedelijk vanwege niet opkomen omdat men feitelijk twintig competitiewedstrijden had moeten spelen. Het zal niet de enige strafzaak geweest zijn waarmee D.V.C. zich geconfronteerd zag. Het restant op de vooruitbetaalde waarborgsom aan de B.V.B. bedroeg aan het einde van het seizoen slechts f. 2,59 meer.
Het is niet helemaal duidelijk wat de aanleiding was voor deze "afscheiding", maar in ieder geval vormde de leden van de loterijvereniging, welke bij Hotel Heessels "thuis" was, de kern van D.V.C. Waarschijnlijk heeft ook hoteleigenaar Adriaan Heessels uit commerci�le overwegingen een behoorlijk stimulerende rol vervuld, want ook in die tijd was het lucratief om na afloop van de wedstrijd een groep dorstige voetballers in de gelagkamer te mogen verwelkomen.
Nu was het in die jaren niet ongebruikelijk en ook 'n stuk gemakkelijker om een nieuwe voetbalclub op te richten. Indien men over elf voetballers en een speelveld beschikte, dan kon men in principe een voetbalclub stichten.
DVC speelde eveneens op de Kanaaldijk, op een terrein gelegen achter het veld van Dussense Boys, dat overigens beduidend kleiner van afmeting was. Omkleden gebeurde natuurlijk bij Hotel Heessels. Befaamd werden de uittrappen van doelman Sim Sagt, die meestal als een vuurpijl stijl de lucht in gingen, maar ook wel eens over de eigen goal werden teruggetrokken.
Deze nieuwe vereniging heeft slechts een kort leven gekend en nadat men ��n jaar in de "neutrale" B.V.B. had gespeeld, werd ze ontbonden. Waarschijnlijk werd liquidatie van de vereniging bespoedigd door het feit dat ze niet langer over een speelveld de beschikking hadden. Het Heusdens Nieuwsblad, nr. 5532 van Vrijdag 26 april 1935 schrijft namelijk: "Door DVC alhier zal thans niet meer over het speelveld aan den Loswal kunnen worden beschikt, daar dit terrein voor andere doeleinden zal worden gebruikt."Toch doet men volgens dit zelfde blad in september 1935 nog vertwijfelde pogingen om v��r de aanvang van de competitie van de B.V.B. nog een elftal te formeren. In de jaarverslagen van B.V.B. van 1935-1936 komt D.V.C. echter niet meer voor.
Door verlies van spelers aan D.V.C. ondergingen de elftallen in het seizoen 1934-35 grondige wijzigingen, waarbij vooral de opmerkelijke verjonging van het eerste elftal opvalt.
In het Dagblad van Noord-Brabant werden in die tijd nog de elftalopstellingen van clubs gepubliceerd. Het eerste elftal van Dussen was als volgt samengesteld. Doel - Piet Donkersloot, Achter - Janus Schalken en Johan Domenie, Midden - Leen van Gennip, Jan Hofmans, Nol van Gennip, Voor - Jos Verhoeven, Johan Rozendaal, Gerard Ramakers, Toon van Dijk, Jan Lensvelt, Reserves - W. Schalken en Wout van Boxtel. Het tweede team zag er als volgt uit: Doel - Jo Hofmans, Achter - Bertus Lensvelt en Wout van Boxtel, Midden - N.N., W. Schalken, Aart Peterse, Voor - Cees Hofmans, Leo Glas, Johan Sagt, Cees van de Pluijm, Rien van de Broek, Reserves - Anton Verhoeven, Wim Leenhouts, Johan van Mierlo.
De veteranen werden gevormd door: Anton van de Pluijm, Wim Leenhouts (aanvoerder), Gert van Biesen Bzn., Johan van Boxtel, Wim van Deursen, Piet Schalken Bzn., Piet Hakkel, Bertus Schalken Pzn., Gerrit van de Pluijm en Adriaan Ribbers. Zij zullen later nog van onschatbare waarde blijken voor de club.
Aansluitend aan de competitie organiseerde men in de maand juni - slechts onderbroken door de Katholiekendag in Tilburg op Tweede Pinksterdag toen er op uitdrukkelijk verzoek van het hoofdbestuur niet gespeeld werd - een nederlaagtoernooi voor het eerste en tweede elftal met deelname van D.V.C. 2 Dongen, eerste klasser Jan van Arkel uit Ammerzoden, Juliana Oosterhout, Be Ready en R.A.C. 2 Rijen. Be Ready ging middels een eclatante 1-4 zege met de eerste prijs aan de haal.
In juni 1935 richten C. van Biesen (voorzitter) en P. van Olst (secretaris-penningmeester, volgens de Echo van het Zuiden twee gelouterde verenigingsmannen, een viool-harp vereniging op in Dussen.
In de zomer van 1935 werd er ook al korfbal gespeeld te Dussen. De vereniging Rust-Roest speelde op eigen terrein, gelegen aan de Straatweg, met 1-1 gelijk tegen G.K.V. uit Gorinchem. Enkele weken later behaalde men op seriewedstrijden te Arkel de 1ste prijs door A.K.C. Almkerk met 3-2 te verslaan. En ook op een serietoernooi bij Velox uit Lage Zwaluwe werd de 1ste prijs, een zilveren beker, in de wacht gesleept.
Jubileumwedstrijd 27 juni 1935
De achtste verjaardag van de club op donderdag 27 juni 1935, werd groots aangepakt met een liefdadigheidswedstrijd ten bate van het plaatselijk Crisis-Comit� tussen een zomerelftal waarin Frank Wels, Wim Lagendaal en Toon Duinhouwer (beroemde voetbalnamen en spelers van het Nederlands elftal uit die tijd) waren opgesteld, tegen een elftal geformeerd van spelers van verenigingen uit de Langstraat en Land van Heusden en Altena. Er was - voor Dussense begrippen - een enorme belangstelling (men spreekt van omstreeks 1.000 toeschouwers). Nimmer heeft 'n voetbalwedstrijd in Dussen zoveel publiek getrokken. De uitslag werd 6-2 in het voordeel van Wels c.s..
Het selectie-elftal Langstraat - Altena was als volgt samengesteld: Doel: Sjaan Schalken (Duss.Boys). Achter: Leen van Gennip (Duss.Boys en aanvoerder) en Chr. Schapers (Hercules Waspik). Midden: D. Rosenbrand (Excelsior Capelle), Nol Heeren (Be Ready Hank), Wout Schalken (S.N.P. Geertruidenberg). Voor: Leo Verheij (Juliana Heusden), Anton van Rooij (Veersche Boys), Aike Bras (W.V.V./NOVA Werkendam later S.V.W./Kozakken Boys), A. Vloeimans (Brabantia Waspik) en Wim Pot (W.S.C. Waalwijk en trainer Duss. Boys). Januske Schalken (Duss.Boys) was invaller rechtsbuiten en Jos Verhoeven (Duss.Boys) was reserve, maar hem was geen invalbeurt gegund.
De Trekvogels opstelling: Doel: Sterkenburg. Achter: Tom Groenenberg en Henk van der Heijden (n� de oorlog trainer van Duss.Boys en Almkerk). Midden: Wim Bleuanus, De Bekker en De Goei. Voor: Mol, Toon Duinhouwer, de Vries, Wim Lagendaal en Frank Wels. Als scheidsrechter fungeerde de heer Stassar uit Gorcum.
In het Nieuwsblad wordt deze legendarische wedstrijd als volgt aangekondigd:
"Op 27 juni a.s. des nam. 7.30 uur zal een versterkt Dussensche Boys elftal spelen tegen Unitas uit Gorcum, versterkt met de internationaals Lagendaal, Wels en Duinhouwer en uitkomende onder de naam Trekvogels.
Voor deze wedstrijd, waarin de rechtervleugel wordt gevormd door Lagendaal-Wels, evenals bij de internationalen wedstrijd tegen Belgi�, bestaat in de gansche omgeving enorme belangstelling. Het elftal uit Gorcum is zeer sterk daar er niet minder dan drie internationaals in spelen en bovendien bijna geheel het eerste elftal van Unitas. Maar ook de Dussensche Boys combinatie is niet te versmaden, want in dit elftal zijn de allerbeste spelers uit den omtrek opgesteld. Wie wil er niet zijn eigen favorieten tegen Lagendaal, het Nederlandsch voetbalkanon, Wels, onze internationalen, watervlugge rechtsbuiten, Duinhouwer, een veelbelovende speler, ten strijden zien trekken?"
Afbeelding 2.11b Het Nederlands Elftal dat in 1934 Zwitserland te Bern met 4-3 versloeg.
Knielend rechts op de voorgrond rechtsbuiten Frank Wels. Uiterst links knielend rechtsbinnen Wim Lagendaal. Foto Jubileumboek Unitas 90 jaar.
Enkele weken voor de benefietwedstrijd bij Dussense Boys werd geopend, waren Wels en Lagendaal nog voor Oranje aangetreden voor de wedstrijd tegen Belgi� op 12 mei 1935 in het Heizelstadion te Brussel. Voor 50.000 toeschouwers werden de Rode Duivels in eigen huis met 0-2 verslagen door doelpunten van Kick Smit (6 min.) en Beb Bakhuijs (57 min.)
De navolgende spelers maakten op die dag onderdeel uit van het Ned. XI-tal: Koos van Gelder, Kick Smit, Beb Bakhuijs, Frank Wels, Puck van Heel, Wim Andriessen Sr., Bas Paauwe, Sjef van Run, Bertus Caldenhove, Leo Halle, Daaf Drok en Wim Lagendaal.
Frank Wels (1909-1982) werd in 1925 lid van Unitas, Gorinchem. Hij was toen 16 jaar, maar slechts ��n jaar later, in 1926, speelde hij reeds in een voorlopig Nederlands Olympisch elftal tegen de kampioen van Engeland, Newcastle United. In 1931 kwam de grote doorbraak en speelde hij z'n eerste interland uit tegen Denemarken (0-2). Wels mat nog geen 1 meter 65, maar verrichtte grote daden als rechtsbuiten van de Gorcumse club �n Oranje. Zo gaf hij op 11 maart 1934 de voorzet waaruit Beb Bakhuys zijn legendarische kopdoelpunt maakte tegen Belgi� (9-3). Maar hij maakte ook onderdeel uit van het elftal dat op 27 mei 1934 te Milaan met 2-3 klop kreeg van Zwitserland, waardoor Nederland niet "naar Rome" ging. Toch wordt algemeen beweerd, dat het tijdvak 1934-1938, toen Frank Wels in Oranje speelde, met het befaamde "Hollands kwartiertje", de Wondertent op het VUC-terrein in Den Haag en de mental speeches van Karel Lotsy, het summum aan voetbalgenot door het beste Nederlands elftal aller tijden heeft gebracht. De Leeuw had toen geen pantoffeltjes aan.
Tussen 1931 en 1938 kwam Wels maar liefst 36 keer uit voor het Nederlands elftal en scoorde hij vijf keer. Ir. A. van Emmenes roemt in zijn bijdrage aan het KNVB-jubileumboek 1889-1939 Frank Wels "om zijn fameuse handigheid met de bal en z'n wiskundig zuivere voorzetten, die hij net zoo goed rechts als links kon nemen. Ook in den grooten tijd van het Nederlands Elftal stond hij op de rechtsbuitenplaats en het is voor een speler van zijn postuur toch zeker een merkwaardigheid, dat hij het tot 36 internationalen wedstrijden heeft gebracht."
Drie interlands speelde de kleine aanvaller zonder lid te zijn van een club. De inwoner van Gorinchem leek over te stappen naar Feyenoord en bedankte als lid van Unitas. Toen de overgang naar Rotterdam niet rondkwam, ontstond een periode waarin Wels alleen voor Oranje speelde. Uiteindelijk keerde hij terug bij Unitas. Op 2 april 1950 speelde Wels, 41 jaar oud, zijn laatste wedstrijd voor de club tegen Sparta uit Rotterdam.
International Wim Lagendaal werd niet voor niets als het Nederlandsch voetbalkanon aangeduid. Lagendaal kwam slechts 15 keer uit voor Oranje maar kwam wel 13 keer tot scoren.
Toon Duijnhouwer speelde slechts ��nmaal in het Nederlandselftal. Op 7 mei 1933 maakte hij zijn debuut in de wedstrijd Nederland Belgi�.
Het is niet helemaal duidelijk of een bericht in de Echo van het Zuiden van woensdag 5 juni 1935 betrekking heeft op Dussense Boys. De krant maakt onder het kopje Dussen melding van het feit dat door J. Anssems ontslag is aangevraagd als bestuurslid R.K.V.V. alhier. Blijkens een later verslag in de zelfde krant van de jaarvergadering van Dussense Boys werden de verslagen van secretaris en penningmeester goedgekeurd. Ook met het verenigingspeil ging het crescendo, reden waarom het voltallig dagelijks bestuur wederom voor een nieuwe termijn werd herkozen. Het verslag vermeldde verder een op handen zijnde algemene ledenvergadering op zondag 21 juli 1935.
Competitie 1935-36
Het seizoen 1935-36 wordt men opnieuw 3de van onder met 10 punten uit 12 wedstrijden net voor Hirundo en Zwaluwe; Veerse Boys 2 wordt kampioen. Het 2de elftal haalt het eind van de competitie niet want ze komen niet voor in de eindrangschikking van de 3de Klasse D waarin men was ingedeeld.
Om de kwaliteit van het spel op te krikken en het aantal voetballers uit te breiden werden ook voor de oorlog al spelers van buiten Dussen aangetrokken. Zo speelde Bartje van Leeuwen een aantal seizoenen voor Dussense Boys. Bartje, afkomstig uit Raamsdonksveer, kon zich net geen basisplaats in Veerse Boys 1 verwerven en werd zodoende door z'n collega van de papierfabriek, Nol van Gennip, overgehaald om in Dussen te komen voetballen.
Ook de training was een erkend middel tot spelverbetering. Behalve Wout van Boxel is er nog een andere vooroorlogse trainer bekend in de persoon van Wim Pot uit Waalwijk, die een paar seizoenen als zodanig functioneerde. Wim Pot was in het seizoen 1936-1937 linksbuiten van W.S.C. Waalwijk die dat jaar kampioen werden en promoveerde naar de 2de Klasse KNVB.
Overigens moeten we ons van het toenmalige trainersschap geen al te grote voorstelling maken. Zo waren de trainingsfaciliteiten gelimiteerd. In de zomermaanden kon er op 't veld getraind worden, maar 's-winters wist men zich beperkt tot indoortraining. Zo'n trainer kwam ��n keer in de week naar Dussen om spelers onderricht te geven, maar daar bleef het dan ook bij. Het elftal werd opgesteld door een elftalcommissie en van trainersbegeleiding bij de wedstrijd op zondag was toen nog geen sprake.
Daarom was het vrij gebruikelijk dat eigen elftalspelers als trainer fungeerden. Zelfs bij een gerenommeerde club als Unitas blijkt dat eind 30'r jaren o.m. eigen spelers als Frank Wels, maar ook Henk van der Heijden en Tom Groenenberg deel uitmaakten van de trainersstaf. Dit zal ook te maken hebben gehad met de beperkte vervoersmogelijkheden, waardoor het aantrekken trainers van buiten de club extra bemoeilijkt werd, nog afgezien van de financi�le consequenties voor de meestal armlastige clubs.
Het eerste elftal kende een wisselend seizoen. Blijkens verslagen in de Echo van het Zuiden verloor men ondanks dat men beschikte over een productieve middenvoor in de persoon van Gerard Ramakers, toch onnodig punten door matig keeperswerk van doelman Jo Hofmans. Met weemoed werd teruggedacht aan de keepers van weleer zoals Anton van de Pluijm, Sjaan Schalken Bzn en Piet Donkersloot, die regelmatig punten pakten. De competitie van 1935-1936 werd in de Echo van het Zuiden door de correspondent uit Dussen gekwalificeerd als "rommelig en minder aangenaam". Ter afronding van het seizoen was een huldigingswedstrijd voorzien tegen kampioen Veersche Boys 3. De Verenaren lieten echter zonder afmelding verstek gaan.
Afbeelding 2.13 Nog zo'n typische opstelling's elftalfoto uit de 30'r jaren.
Deze foto is genomen op het terrein aan Het Rommegat. Op de achtergrond is het torentje van het klooster duidelijk waarneembaar.
Staand v.l.n.r. (Voorhoede) Bertus van Biesen (Thzn), Jan Domenie, Jos Verhoeven, Han Rozendaal, Kees van de Pluijm, Jan Lensvelt. Knielend v.l.n.r. (Middenlinie) Piet Verhoeven, Jan Hofmans, Janus Schalken (Bzn).
Zittend v.l.n.r. (Verdediging) Niek van Boxel, Piet Donkersloot, Han Domenie. Foto Jan Lensvelt Sr.
In het seizoen 1935-1936 werd het eerste jeugdelftal van R.K.V.V. Dussensche Boys ongeslagen kampioen van de Langstraatsche Jeugdcompetitie. Gedurende het seizoen ondervond men nog even wat tegenstand van het Wapen van Raamsdonk. Maar nadat deze in een rechtstreeks duel waren teruggewezen, werd linea recta op de titel afgestevend. Van de elf gespeelde wedstrijden werden er acht gewonnen en werd drie keer gelijk gespeeld. Het kampioenschap werd binnengehaald middels een 3-1 zege in de thuiswedstrijd tegen het Waspikse Hercules A. De opstelling van het kampioenselftal: Doel - Johan Wijtvliet, Back - Cees Hofmans en Huub v.d. Pluijm, Midden - Johan Heijmans (Heijmans bazar), Anton Verhoeven, Rinus Schalken (alias De Spreeuw), Voor - Gert Peterse, Leo Glas, Johan Sagt, Wim Leenhouts Mzn en Rien van de Broek. Reserve was Han Domenie, terwijl Wim Leenhouts (Aannemer) als scheidsrechter fungeerde.
Vooral aanvallende spil Anton Verhoeven, die later grote bekendheid zou genieten als befaamd schaatsenrijder, was een sterke pion in dit elftal. Door zijn enorme sprongkracht - bij het koppen reikte hij tot aan de lat - bleek hij een uitstekend kopper, daarnaast beschikte hij over een dito maar vooral keihard schot, alles geschraagd door een onvergelijkbaar uithoudingsvermogen.
Competitie 1936-37, 1937-38, 1938-39
Op 7 november 1936 viert burgemeester Snijders zijn 40-jarig ambtsjubileum en wordt hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Kort daarvoor, in de zomer van 1936, had hij Hendrik Donkersloot (13-11-1867 / 21-05-1947) uit Pernis opdracht gegeven om de "Geschiedenis van Dussen en zijn Kasteel" op schrift te stellen; dit ter gelegenheid van de aankoop van het kasteel en de plannen om het te restaureren en in te richten tot raadhuis. Het lag in de bedoeling om de resultaten van Donkersloot's werk bij de ingebruikname van het Kasteel-Raadhuis te publiceren.
In 1939 voltooide Donkersloot het manuscript over het Kasteel en het dorp Dussen en zijn bewoners, maar door het uitbreken van de 2de wereldoorlog komt het nimmer tot een feitelijke uitgave. In negen hoofdstukken neemt hij ons mee voor een tocht door Dussen en verteld over de oorsprong, overstromingen en andere rampen, het bestuur, het kerkelijk - en maatschappelijk leven en natuurlijk over de "Heeren en Vrouwen" van Dussen Muilkerk en Dussen Munsterkerk, het geslacht Van Der Dussen, om te eindigen met het kasteel als Kasteel-Raadhuis.
Het is te meer een interessant document omdat Donkersloot bij z'n beschrijving nog de beschikking had over archiefstukken welke tijdens de 2de wereldoorlog verloren zijn gegaan. Verder kreeg hij van het schoolhoofd van de Openbare School te Dussen-Munsterkerk, tevens kerkvoogd, Dhr. Micha�l, inzage in het kerkelijk archief. Ook Jhr. W.F.J. Berg , de Heer van Dussen-Muilkerk, stelde zijn uitgebreid archief van zijn ambacht welwillend ter beschikking.
De vooroorlogse economische crises bereikt weer 'n dieptepunt omstreeks 1937 met opnieuw veel werkelozen. De enorme werkeloosheid heeft grote maatschappelijke gevolgen. De mensen hebben nauwelijks geld te besteden en middenstanders en boeren maken opnieuw een magere tijd door. Weer wordt op grote schaal de broekriem aangehaald. Een kentering ten goede komt pas twee jaar later, in 1939.
Mede in het kader van de werkverschaffing zullen in mei en juni de werkzaamheden tot verlegging van de Molenkade zijn aangevangen. De Molenkade werd in zijn geheel verlegd, terwijl ook de brug - de zogenaamde Hooge Brug over de Dusse - werd verbreed. Omdat ook de Kerkstraat op dat moment opgegraven was, leverde een en ander nogal wat stagnatie op voor het verkeer, dat in zijn geheel om de kom van het dorp werd geleid.
Economische crisis ten spijt, het verenigingsleven in Dussen laat er zich vooralsnog niet door uit het veld slaan. Zo blijkt in Hotel Heesels de Dussensche Damclub nog volop actief als men in de damcompetitie de Capelsche Damvereeniging met een 12-8 nederlaag terug over de pont stuurt. Ook wordt een nieuwe vereniging opgericht, een wandelsportvereniging, alhoewel het aantal leden bij de oprichting in april 1937 nog niet bijster groot blijkt.
Wellicht ge�nspireerd door de successen van de Waalwijkse baanrenner Frans Slaats, die in diezelfde periode het werelduurrecord op zijn naam gebracht had, werd op zaterdag 2 oktober 1937 door de Sportactiviteitencommissie van het Oranjecomit� onder leiding van dhr. Braun, directeur van Papierfabriek Maasmond, de eerste Ronde van Dussen georganiseerd. En wat voor een, een Profronde!! Het bleek een publiekstrekker in optima forma.
Op het parcours: Molenkade, Voorste Hoek (tot aan de stoep bij thans Nico van Honsewijk en toentertijd nog een grintweg), Dorpsstraat en weer Molenkade, in lengte gemeten 3.700 meter, werden wedstrijden gehouden voor nieuwelingen, amateurs, maar ook voor profs en onafhankelijken. Onder de in totaal 180 inschrijvingen waren veel bekende vooroorlogse wielernamen zoals: Jan Braspenninx - Kampioen van Nederland, neo-prof Gerrit Schulte, Gommers, Van Amsterdam, maar ook de sterke Belgen: Dictus en Duerlo. Bij de amateurs verscheen o.m. Pijnenburg aan de start.
Onder wel haast zomerse weersomstandigheden en voor naar schatting maar liefst tienduizend!! man publiek, werden de wielerwedstrijden afgewerkt. Bij de nieuwelingen was M. Jansen uit Eindhoven de sterkste, terwijl bij de amateurs J. de Jong uit Gouda als eerste over de streep kwam. Daarna was het de beurt aan de profs en onafhankelijken, die over 30 ronden, 111 KM dienden af te leggen. De jeugdige Gerrit Schulte - hij was pas een paar weken daarvoor toegetreden tot de rijen der professionals - bleek over een beduidend sterker eindschot te beschikken dan zijn medevluchter Theuns, die op de meet met een fietslengte werd verslagen.
De 111 afgelegde kilometers werden overbrugd in een tijdspanne van 2 uur 38 min. en 57 sec. Toch een mooi moyenne van ruim 42 km per uur op een zwaar parcours met onder meer daarin opgenomen de verraderlijke en lastige grintweg van de Voorste Hoek.
In april 1938 werd opnieuw een aanvraag ingediend voor een Ronde van Dussen te organiseren op 2 juli 1938. In de lijst van provinciale goedkeuringen, noch over de Ronde zelf werd echter daarna nog iets teruggevonden, waarmee het blijkbaar bij een ��nmalig vooroorlogs initiatief is gebleven.
Negentien jaar later, in 1956, werd er als hommage aan de Tour de France successen van de Dussense profwielrenner Leo van der Pluijm, opnieuw een profronde in Dussen georganiseerd. Het parcours was verkort omdat men nu tussen de Voorste Hoek en de Dorpsstraat, de enkele jaren daarvoor aangelegde Zuideveldlaan benutte, waar ongeveer ter hoogte van het ouderlijk huis van Leo van de Pluijm de finish gelegen was.
Het werd opnieuw een kaskraker van jewelste, met h��l v��l publiek. De triomfator van deze tweede uitgave van de Profronde van Dussen, wat dacht u? Gerrit Schulte. Hij was het negentien jaar later dus nog niet verleerd. Plaatselijk favoriet Leo van der Pluijm legde beslag op de zesde plaats.
Bij Dussense Boys ondervindt men de gevolgen van de crisis middels een sterk ledenverlies. Het seizoen 1936-37 neemt men dan ook met slechts ��n elftal deel aan de competitie in het district Langstraat. Met dat euvel kampt men vermoedelijk niet alleen bij Dussensche Boys want er worden dat jaar maar 10 wedstrijden gespeeld in 'n beperkte competitie met slechts 6 elftallen.
De eindstand van het seizoen 1936-37:
1. WSC 10-18, 2. WvR 2 10-9, 3. Veerse Boys 2 10-9, 4. Dussensche Boys 10-7, 5. HVV 2 10-7, 6. Virtus 3 10-6.
1ste elftal Kampioen 1938
Voor de aanvang van het nieuwe seizoen viert Pastoor Jansen-de Horion op 27 juni 1937 zijn zilveren priesterjubileum. Het feestcomit�, onder leiding van Burgemeester Snijders, dat de viering organiseert, biedt de Pastoor een missaal aan en een tapijt voor het priesterkoor.
Enkele weken daarvoor was de Dussense gemeenschap danig opgeschrikt door een steekpartij met fatale gevolgen welke plaatsvond op het woonwagenkamp aan De Sluis, nabij de R.K. Kerk. De in Dussen bekende paardenhandelaar Toontje van Dunnen, afkomstig uit Kaatsheuvel, werd bij een familievete door een neef met een mes gestoken, aan de gevolgen waarvan hij ter plaatse overleed. Veldwachter Keller rekende de dader in. De ontsteltenis in het dorp was groot.
Ook voor het seizoen daarop is het aantal wedstrijden beperkt, maar waarschijnlijk mede door de afgenomen concurentie is er voor het eerst in de bestaansgeschiedenis van Dussensche Boys succes weggelegd.
Men speelt met ��n elftal in de Langstraat in de 2de Klasse A. Met 14 punten uit 10 wedstrijden eindigt men gelijk met Wapen van Raamsdonk 2 op de bovenste plaats. De beslissingswedstrijd om het kampioenschap wordt echter glorieus gewonnen met 3-0.
De eindstand van het seizoen 1937-38:
1. Dussensche Boys 10-14 (35-21), 2. WvR 2 10-14 (26-22), 3. Veerse Boys 3 10-13 (37-20), 4. Be Ready 10-9 (26-36), 5. SNP 10-6 (24-44), 6. WSC 2 10-4 (15-39).
Tot promotie leidt het kampioenschap niet. De indeling in een hogere - of lagere klasse was echter niet pers� afhankelijk van een behaald kampioenschap of het gevolg van degradatie. Men kon bij de bond namelijk een verzoek indienen om in een bepaalde Klasse ingedeeld te worden. In een lagere Klasse, indien men bijvoorbeeld door ledenverlies spelers was kwijtgeraakt, of juist dacht over een sterk elftal de beschikking te hebben, waardoor men hoger zou kunnen spelen. De toenmalige competitie-indeling laat zich een beetje vergelijken met de indeling van jeugdelftallen zoals dat thans nog wel gebruikelijk is.
Het seizoen 1938-39 verhuist men wederom naar het district Breda, maar blijft men in dezelfde 2de Klasse A spelen. Nu echter meer tegen elftallen uit de Oosterhoutse contreien. Van deelname aan de competitie door een 2de elftal wordt geen melding gemaakt. Wel is in de Sportillustratie van 20 juni 1939 een secretariaatswijziging opgenomen. Secretaris wordt Jac.J.(Sjaak) Leemans , Kerkstraat B32 te Dussen die de plaats inneemt van Toon van Dijk.
Het is niet aannemelijk dat Van Dijk een andere functie (voorzitter?) is gaan bekleden binnen de club. Er zijn eerder sterke aanwijzingen dat Toon van Dijk zijn functie als secretaris-penningmeester had neergelegd omdat hij vanwege de mobilisatie van augustus 1939 onder de wapenen werd geroepen.
Op donderdag 24 augustus 1939 worden de eerste 50.000 verlofgangers opgeroepen. Als duidelijk wordt dat de Duitsers elk moment Polen kunnen binnenvallen, valt het besluit om maandag 28 augustus 1939 algemene mobilisatie af te kondigen. Het gaat om de lichtingen 1924 tot en met 1939, in totaal ongeveer 100.000 man. De volgende dag, de 29ste, gaan ze op weg, met daaronder ook een groot aantal leden van Dussensche Boys.
Toch blijven er omtrent de bekleding van het v��roorlogse voorzitterschap de nodige vragen, want het is het gedurende de periode n� Koos de Wit tot aan de bevrijding in 1945, nog steeds in nevelen gehuld. Zo is bijvoorbeeld niet bekend wanneer Koos de Wit is afgetreden als voorzitter, maar vermoedelijk zal dat pas n� 1935 gebeurd zijn. Vooral gezien z'n nog jeugdige leeftijd, is het onwaarschijnlijk dat Toon van Dijk na het aftreden van Koos de Wit als voorzitter is aangetreden. Vermeldingen van Dussensche Boys in de offici�le mededelingen van de R.K.F. in de Sportillustratie van 1931 als "de jongens van Van Dijk", waren meer het resultaat van de goede - en intensieve contacten die Van Dijk in zijn rol als secretaris-penningmeester met de R.K.F. bestuurders ontwikkeld zal hebben. Wel is bekend dat kort voor de oorlog Jan Jongbloed (kortstondig) en Frans Pennings zich ook als preses van Dussense Boys hebben opgeworpen. Over hun verkiezing, noch over hun bestuursperiode is echter ook maar iets overgeleverd.
Daarom is het te betreuren dat Toon van Dijk in het artikel van zijn hand in de feestgids t.g.v. het 50 jarig bestaan, niet wat meer over de vooroorlogse bestuurssamenstellingen uit de doeken heeft gedaan. Het zou wat meer licht hebben kunnen werpen op zijn rol tijdens de beginperiode van de club. Of hij voor de oorlog �berhaupt wel voorzitter van de Boys is geweest? Zoveel is echter wel duidelijk: Hij was vanaf 1929 secretaris-penningmeester en is gedurende vrijwel de gehele vooroorlogse periode een van de voortrekkers van Dussense Boys geweest en heeft daardoor heel veel betekend voor de club. Ook na de oorlog zal hij nog z'n stempel blijven drukken op 't voetbal in Dussen.
Een van de Dussense Boys' voorzitters eind 30'r jaren was Frans Pennings, oorspronkelijk afkomstig uit Hank. Bij de oprichting van Be Ready in 1927 was hij naast voorzitter Frans Hanegraaf, secretaris Anton van de Pluijm en de bestuursleden Jan van de Pluijm en Leo Weterings notabene tot penningmeester in het bestuur van de Hankse voetbalclub verkozen. Medio 30'r jaren vestigde hij zich als slager in Dussen. Mede uit klandizieoverwegingen had Frans Pennings er wel oren naar om het voorzitterschap van de Dussense voetbalclub ter hand te nemen. Waarschijnlijk heeft hij deze functie tot het uitbreken van de oorlog in 1940 bekleed.
Afbeelding 2.14 Een elftalfoto welke vermoedelijk uit de 2de helft 30'r jaren stamt. Staand v.l.n.r.: Cor Lensvelt (bestuur), Johan Sagt, Janus Schalken (Bzn), Gerard Ramakers, Leo Glas, Wim Leenhouts (Mzn), Rien van de Broek, Frans Pennings (voorzitter)
Knielend v.l.n.r.: Han Rozendaal, Jo Hofmans, Anton Verhoeven, Jan Hofmans, Han Domenie. Foto Jan Lensvelt Sr.
In tegenstelling tot hetgeen 'n Veteraan in de 50-jarig jubileumgids van Dussense Boys schrijft, is David van de Westen nimmer voorzitter geweest van de club. Wel 2de voorzitter, maar dan pas n� de oorlog. Omdat toenmalig voorzitter Toon van Dijk, wegens andere bestuurlijke beslommeringen, nogal eens verlet moest geven bij vergaderingen, nam David dan regelmatig de honneurs waar.
Op Afbeelding 2.14 o.m. een andere voetballer "van buitenaf", Gerard Ramakers, voormalig speler van Heksenberg, 'n 3de klasser KNVB uit Limburg. Zijn vader, J.L.H. Ramakers was in juni 1931 als rijksveldwachter vanuit het Limburgse Baexem overgeplaatst naar Dussen. Struisse Gerard bleek als speler een echte aanwinst voor Dussensche Boys, maar niet alleen dat, hij was ook nog betrokken bij de heroprichting van Dussense Boys in de oorlog.
Mobilisatie augustus 1939
In 1939 wordt burgemeester J.J.H. Snijders opgevolgd door burgemeester W.J.M. Mol. De zoon van oud-burgemeester Snijders, A.A. Snijders, wordt aangesteld als gemeentesecretaris, terwijl J.H.A. van Etten en B.G. Koekoek als wethouder fungeren. A.L. van Moergestel bekleedt de post van gemeenteontvanger.
Na seizoen 1938-39 zijn geen indelingen van Dussense Boys meer gevonden. Dit kan te maken hebben gehad met de reismoeilijkheden welke werden ondervonden door de mobilisatie. De voetbalbond probeerde hieraan tegemoet te komen door noodcompetities te organiseren. Dit waren regionaal georganiseerde competities tegen de clubs uit de buurt, waarbij de promotie-/degradatieregeling tijdelijk buiten werking werd gesteld.
Toon van Dijk schrijft: "Op het terrein in het Rommegat, speelveld is voor tegenwoordige (1977) begrippen te groots, is tot aan de tweede wereldoorlog gespeeld", maar vermoedelijk is men dus al iets eerder - eind 1939 of begin 1940 - gestopt met voetballen, want het is bekend dat ergens in die periode het terrein als speelveld werd afgekeurd, terwijl men 't zelfs (tijdelijk) geheel kwijtraakte. Gevolg, ledenverlies en op 'n gegeven moment had men zelfs niet voldoende spelers meer over, zodat de rest uit "arren moede" bij Be Ready in Hank ging spelen.Uit het interview met Jos Verhoeven blijkt verder het volgende:
In 1936 werd Jos opgeroepen voor militaire dienst en voetbalde hij voor 't militaire elftal. Afgezwaaid versterkte hij weer de gelederen van Dussense Boys totdat hij in augustus 1939 werd gemobiliseerd. In 1940 werd hij krijgsgevangene gemaakt in Leerdam, maar na enige tijd weer vrijgelaten. Van voetballen was toen geen sprake meer, er mocht immers op last van de bezetter, niet in groepjes worden samengeschoold.
Na verloop van tijd werd dit verbod wat afgezwakt, maar Dussense Boys was inmiddels door ledenverlies en tewerkstelling in Duitsland zo afgezwakt dat men niet aan de competitie kon deelnemen. Boerenzoons waren echter vrijgesteld van tewerkstelling in Duitsland omdat ze werkzaam waren ten behoeve van de voedselvoorziening. Zodoende kwam Jos in contact met A. van Veldhoven, secretaris van v.v. Be Ready, en deze haalde Jos - en ook z'n broers Anton en Gerrit - over om in Hank te komen voetballen.
Drie seizoenen speelde men voor de geel-zwarten. Jos was overigens niet de enige uit Dussen die in die tijd bij Be Ready ging voetballen, ook van Van de Broek (Rien?) is bekend dat hij zich in het geel-zwarte tenue hulde, maar vermoedelijk betreft het nog meer spelers.
Omdat gedurende de bezetting, op initiatief van Toon van Dijk, de club weer nieuw leven was ingeblazen, en men daardoor direct n� de bevrijding al weer aan het voetballen sloeg, voegde Jos c.s. zich weer bij de Boys, die in 1945-46 over een uitstekend elftal beschikte en dan ook in de 1ste Klasse van de Noord-Brabantsche Voetbal Bond een nieuwe start maakte.
Conclusie vooroorlogse periode
Van georganiseerd jeugdvoetbal blijkt voor de oorlog nog nauwelijks sprake. Medio 30'r jaren begint het jeugdvoetbal binnen de R.K.F. een aarzelende start te maken, maar Dussensche Boys is daar dan zeker nog niet bij. Natuurlijk werd er door de jeugd wel gevoetbald, ook bij Dussense Boys, maar dit zal beperkt gebleven zijn tot onderlinge wedstrijdjes en vriendschappelijke duels en/of seriewedstrijden tegen clubs uit de nabije omgeving en voornamelijk in de zomer.
Opvallend is dominante de rol van de R.K. Kerk binnen de club. Blijkens de statuten mochten alleen katholieke jongeren tot de club toetreden, alhoewel daar regelmatig van afgeweken werd. Wel liet men op last van de pastoor de zondagse wedstrijden pas om 15:00 uur beginnen om Het Lof niet te verstoren. Verder sloot men zich aan bij de R.K.F. waarvan duidelijk wordt uit het officieel orgaan van deze bond dat deze zich met name in beginjaren van de club behoorlijk afzette tegen de bond van de "neutralen", de (K.)N.V.B. en hun afdelingen zoals o.m. de B.V.B.
Zelfs n� de oorlog nog, in de vergadering van 15 november 1945, wordt het voorstel van de Geestelijk Adviseur om elke 2de zondag van de maand algemeen de H.Communie te ontvangen, met algemene stemmen aangenomen, en wordt daartoe een bestuursvoorstel om elke 2de zondag van de maand niet te voetballen door de ledenvergadering geloodst.
Op 15 december 1947 schrijven de bisschoppen een brief aan de geestelijke adviseurs en de besturen van de R.K. Sportverenigingen in Nederland, waarin zij waarschuwen tegen de gevaren voor geloof en zeden in de neutrale sportbeoefening.
"Het is Ons bekend, dat er op meerdere plaatsen sportverenigingen bestaan, die practisch alleen katholieke leden tellen en geen erkenning als katholieke vereniging bezitten. In het belang van de goede opbouw van het katholieke organisatiewezen wensen Wij, dat deze verenigingen de Bisschoppelijke goedkeuring op haar statuten aanvragen, waardoor zij deel uitmaken van de door Ons erkende Katholieke Sportbeweging".
Hoe ver de arm van de (R.K.) geestelijkheid reikte, zal in het verdere verloop van deze geschiedschrijving nog blijken als de pastoor zelfs invloed blijkt te kunnen uitoefenen op het opstellen van spelers.
De R.K.F. richt medio 30'r jaren een nieuwe bond op de I.V.C.B. (Interdiocesane Voetbal Competitie Bond) de landelijke (katholieke) tegenhanger van de K.N.V.B. die naast de afdelingen van de K.N.V.B. bestond. Federatie clubs konden zich inschrijven voor deze hogere bond maar men moest dan wel aan een aantal voorwaarden voldoen op het gebied van accommodatie (afmetingen veld en kleedgelegenheid op het terrein) en minimum aantal voetballende leden. Zodoende was dit alleen voor de grotere clubs weggelegd.
De Duitse bezetters gelaste om aan deze versnippering een eind te maken en zodoende wordt begin augustus 1940 overeenstemming bereikt tussen vertegenwoordigers van al die verschillende bonden om het geheel te laten samensmelten tot den Nederlandschen Voetbal Bond. Bij de gezamenlijke indeling werd de stelregel gehanteerd dat alle clubs uitkomend in de I.V.C.B. zouden worden gelijkgesteld met de elftallen welke een klas lager speelden in de K.N.V.B.
Frappant is voorts de corrigerende werking van openbare vermeldingen in de offici�le mededelingen van de Sportillustratie.
Openlijk, met naam, toenaam en vergrijp worden spelers �n clubs gewezen op hun verantwoordelijkheid en op de mogelijke sancties die volgen wanneer men z'n gedrag niet aanpast. Blijkbaar sorteerde in die dagen een dergelijke vermaning nog effect.
Toon van Dijk schrijft verder nog over de vooroorlogse periode: "In de competitie werd met wisselend succes gespeeld, doch 'n kampioenschap heeft er niet ingezeten. Op 'n toernooi, georganiseerd door Drunen, behaalde men 't eerste grote succes en sleepte men de eerste prijs weg. Andere eerste prijzen werden behaald te Wijk en Aalburg, Andel, Waalwijk, en Kaatsheuvel."
Deze conclusie blijkt dus niet helemaal volledig. Na een aanvankelijk moeizame start gaat het later ietsje beter maar men blijft over het algemeen toch in de onderste regionen verkeren. Door het voortdurende geswitch van district Den Bosch - Breda - Langstraat - Breda wisselt men nogal eens van tegenstander, maar het leidt niet tot betere resultaten. Een gunstige uitzondering hierop betreft het seizoen 1937-38 wanneer het 1ste elftal in het 11de jaar van zijn bestaan voor het eerst een kampioenschap binnenhaalt.
Het 2de elftal, waar ook jeugdspelers actief in waren, blijkt geen constante factor, maar als men de competitie afmaakt dan is dat in de meeste gevallen wel met behoorlijk resultaat.
Afbeelding 2.15 David van de Westen hier niet in z'n rol van vice-voorzitter, maar als doelman en aan-voerder? van het 1ste elftal. De reden waarom men bloemen krijgt aangeboden blijft in het ongewisse. Naoorlogse foto Jan Lensvelt Sr.
Toch moeten we die wat magere resultaten niet al te dramatisch bekijken, de voetballers uit die tijd zullen dat beslist ook niet gedaan hebben. Zij zullen ongetwijfeld heel veel plezier beleefd hebben aan hun zondagse wedstrijd. Zoals al eerder aangegeven was het een van de weinige mogelijkheden tot ontspanning en sociaal contact en zal het voorts uitstekend dienst hebben bewezen als uitlaatklep na een lange - en ongetwijfeld harde werkweek. Bovendien zullen de reisjes naar uitwedstrijden als leuke uitjes ervaren zijn en kon er op de werkvloer uitgebreid over de wedstrijden worden nagekaart.
Daarnaast waren er incidenteel natuurlijk best wel aansprekende resultaten en wedstrijden. De openingswedstrijd op het nieuwe terrein in 't Rommegat was ongetwijfeld zo'n hoogtepunt. Maar ook, zoals door de Sportillustratie steeds aangekondigd, de traditionele "Overmaassche derby" tussen Dussen en Hank en de wedstrijden tegen bijvoorbeeld Veerse Boys, Waspik en Raamsdonk zullen ruim de aandacht getrokken hebben. Verder waren er de zomerse toernooien en vriendenwedstrijden en de populaire seriewedstrijden die buiten de competitie om georganiseerd werden en waar men zo nu en dan succesvol bleek.
De donkere oorlogsjaren die volgen brengen naast veel ellende ook vele veranderingen, zeker in sociaal - en maatschappelijk opzicht. Veranderingen welke aan de voetballers van Dussense Boys niet ongemerkt voorbij gaan, waardoor ook de Dussense voetbalclub zal worden meegevoerd in de vooruitgang van de naoorlogse wederopbouw, vernieuwing en modernisering.
Verantwoording
Oorsprong en Oprichting (1927)
V��r de oorlog (1927-1939)
De oorlog en daarna (1940-1959)
Met de tijd mee (1960-1977)
De moderne tijd (1978-1999)
Klaar voor nieuwe eeuw (2000-2002)
Op naar de honderd (2002-heden)
Eregalerij
Prestatielijn (1927-2003)
Dussense Boys in jaartallen
Bronnen