De uithouding bij sporters wordt gemeten via een uithoudingstest of "lactaattest". Tijdens de inspanning die de sporter uitvoert op de loopband of ergo-fiets, meet men de verzuring in het bloed en de maximale zuurstofopname van de atleet.
Uit de verkregen testgegevens kan men afleiden hoe de uithouding van de betrokken sporter is.
Hoe beter getraind de atleet is, hoe meer zuurstof hij kan opnemen en hoe lager het melkzuur in het bloed zal zijn.
Vergelijking auto-motor en lichaam
Men kan het lichaam eigenlijk vergelijken met een auto-motor. Als de benzine verwerkt wordt met zuurstof ontstaat er energie, die aangewend worddt om de auto aan te drijven.
Met het lichaam is het net zo, de suikers uit onze voeding worden binnen de spieren verwerkt met de aangevoerde zuurstof en zo ontstaat de energie die onze spieren aandrijven om het lichaam te laten presteren.
Een auto beschikt over een uitlaat om alle vervuilde stoffen te verwijderen uit de motor. Bij het lichaam is dit eveneens de taak van de rode bloedcellen.
Als de spieren moe worden, is er een verminderde zuurstofopname, wat met zich meebrengt dat het melkzuur (vuile stoffen) zich ophopen in het lichaam.
Veel melkzuur geeft een snelle uitputting van de spier en in een verder stadium van het ganse lichaam.
Training
Uithouding kan je enkel verhogen door training.
Dopingcontroles
Momenteel gebeuren veel controles binnen ons land. Zowel profs als amateurs ontsnappen niet meer aan de tests.
In Zwijnaarde is sinds kort een gloednieuw anti-dopinglab onder leiding van Frans Delbeke. Het is ��n van de belangrijkste labo's ter wereld en is erkend door het WADA (Wereld Anti-Doping Agentschap).
Om dergelijke erkenning te kunnen genieten, dient het labo in staat te zijn om alle dopingproducten van de dopinglijst te kunnen detecteren.
Eind de jaren '90 werden de zogenaamde "gezondheidscontroles" ingevoerd. Wie over een hematocriet-waarde boven de 50 beschikte, werd "ongezond" verklaart om een 2-tal weken niet aan sport te doen.
Doch er zijn natuurlijk slimme sporters die voor de test veel water en zouten innamen en zodoende toch door de mazen van het net glipten.
Sinds '2000 is er een nieuw wapen. De test meet niet alleen de hematocriet-waarde maar eveneens de hemoglobine. Deze hemoglobine zijn het aantal nieuwe jonge rode bloedlichaampjes en deze bevinden zich "buiten de bloedbaan".
Zodoende kan men het resultaat niet meer be�nvloeden.
En EPO maakt net veel van dergelijke jonge cellen aan.
Sinds april 2004 kan men dus effectief aantonen of die sporter EPO heeft gebruikt en beschikt men over een 100% sluitende test.
Daarmee lijkt het verhaal van EPO ten einde, maar.....
Genetische doping
EPO is eveneens een eiwit. Daaruit kan men eveneens het "gen" dat EPO aanmaakt afleiden. Vanaf dan spreekt men van "genetische doping".
Het "EPO-DNA" is heel eenvoudig aan te kopen via het internet.
We zijn nu in een stadium gekomen dat genetische doping GEEN science-fiction meer is.
Elk gebruik van een medicijn in de geneeskunde, kan gebruikt worden in de sport.
Een aantal sporters kan de verleiding niet weerstaan om al genetische doping te proberen.