DERSİM AŞİRETLERİ (ALTINCI VE SON BÖLÜM)

Dersim Forum

Auteur - yazari: SEYFİ CENGİZ Tarih, gün ve saat : 02. Ocak 2005 06:39:42:


DERSİM AŞİRETLERİ (ALTINCI VE SON BÖLÜM)

SEYFİ CENGİZ

 

GELENEKLERİN ANALİZİ IŞIĞINDA DERSİM AŞİRETLERİNİN NİHAİ TASNİFİ
Asıl konumuza girmeden evvel buraya kadarki bulgularımızı bir arada vererek hafızaları tazelemekte yarar var:
Erken Dersimliler’in geleneklerindeki adların tarihsel karşılıkları:

1) KHAL MEM ( = Mamakanlar, Çanlar)
2) KHAL FERAT ( = Partlar)

Geç Dersim ve Alevi geleneklerinin eksenindeki adlar ve tarihsel karşılıkları:

ŞEYH AHMET:
1) Ahmet Yesevi (Şah Haydar, bir ihtimal onun cedlerinden biri, belki babası Şah Cüneyt)
2) Ahmet Basri (Büyük Ahmet Rıfai, bazen Küçük Ahmet Rıfai/Karaca Ahmet)
Geleneklerdeki Şeyh Ahmet, bu ikilinin kombinasyonuna tekabül eder.

ŞAH HASAN:
1) Saltuklu Şah Hasan
2) Akkoyunlu Uzun Hasan

SEYİT:
1) Seyit Ali (Derviş Gewr)
2) Khalemamsor (Bava Sur/Bava Mansur/Bamasur, Geç Kalmem, Şah Haydar, Düzgün Bava, Pir Sultan).

 

Şimdi bu bulguların toplamı ışığında aşiretlerimizin tasnifi konusunda genel bir fikir yürütebiliriz.
Kuşkusuz ki, tek tek her aşiretin bağlı bulunduğu tabakayı saptayabilecek durumda değiliz. Burada yapacağımız şey geleneğin yukarıdaki analizinden ve diğer bulgulardan ve ipuçlarından hareketle zamanla rafine edilecek taslak bir fotoğraf çıkarmaktır. Bu fotoğraf hatalar içerebilir, kimi kısımlarında yeterli netlik olmayabilir. Bunu doğal karşılamak gerekir, çünkü bu fotoğrafı çıkarırken eldeki bilgi ve bulgular tarafından sınırlandırılmış bulunuyoruz. Veriler çoğaldıkça burada yapılan tasnifin daha da işlenip olgunlaştırılması gerekir.

Eski Dersim Aşiretleri (Khal Mem-Khal Ferat grubu aşiretleri):
Bu yazının ilk iki bölümünde en azından kısmen bu gruba dahil olduklarını söylediğim aşiretler ile üçüncü bölümündeki Osmanlı kayıtlarında geçen Çan’lı ve Man’lı aşiret adları biraraya getirilirse bu tabaka hakkında kabaca bir fikir edinilebilir:
Şıxmamed, Demenan, Alan, Lolan, Areyli, Haydaran, Karsan, Birman, Saltuklu, Haran (Hıran), Hormekli, Ferhat, Pahlı, Derejan, Kuzuçan, Çanbegan-Canikan, Çan/Açan/Ocanlı/Palçanlı/Tırcanlı, Man/Manasoğlu/Mameki/Mamıki/Mamekanlı (Çan veya Man’lı bu son adlar için bu yazının Üçüncü Bölümü’ndeki Osmanlı kayıtlarına bakınız), vd.
Tarih Boyunca Türk Kavimleri adlı kitabında Edip Yavuz’un ‘Dersimli Topluluğu’ içinde saydığı aşağıdaki 24 aşiretin hepsi değilse de büyük bölümü bu grupla ilişkilendirilebilir (E. Yavuz’un yazımını esas alıyorum aşağıda):
1) Abdalan, 2) Alan, 3) Arelli, 4) Balaban, 5) Caferan, 6) Çarikli, 7) Dedemanlılar (E. Yavuz, Demenan aşiretinin adını böyle yazmaktadır), 8) Elhanlılar, 9) Hadikan, 10) Haydaran, 11) Hormek, 12) İzolu, 13) Karsan, 14) Kemanlı, 15) Kobanlı, 16) Kureyşan, 17) Lolan, 18) Pilvenk, 19) Rutan, 20) Silan, 21) Sisan, 22) Şevelan, 23) Yusufan (Ali Kemali bu aşireti bir Şeyhan oymağı, yani Ezdi sayar), 24) Zimtik.

Geç Dersim aşiretlerine gelince.
Geç Dersimliler’in gelişi daha önce işaret ettiğim gibi bir değil, fakat 10./11., 11.-13./14. ve 14.-16. yüzyıllarda olmak üzere birkaç dalgada gerçekleşir. Gelenekteki karışıklık ve isimlerin çiftleşmesi tüm bu gelişlerin birleştirilerek anlatılmasından, tekil bir göçmüş gibi sunulmasından ileri gelmektedir.
Gelenekteki iki Hasan’dan biri Saltuklular’ı (Melkişiler), diğeri Akkoyunlular’ı temsil eder. Seyitlerden biri Kureşanlılar’ı, diğeri Safeviler’i temsil eder.
Geç Dersimliler dediklerimiz işte bu birkaç tabakadan bileşirler.
Bunlardan Saltuklular’ın Dersim ve çevresinde belirmeleri en az 10. Yüzyıl kadar gerilere dayanır. Çemişgezek Krallığı’nı kuranlar onlardır. Daha sonra Kureşanlılar (Rıfailer), ardından Akkoyunlular ve Safeviler görünürler.
Oniki rakkamı geleneklerimizde sık telaffuz edilir. Buradan hareketle Dersim’de 12’li aşiret kuruluşunun esas alındığı söylenebilir. Edip Yavuz da bu görüştedir.
Buradan hareketle Edip Yavuz ‘Şah Hasananlılar Topluluğu’ adı altında Şah Hasananlılar ve Seydanlılar olmak üzere 12’li iki grup saymakta ve bunların bileşmini aşağıdaki gibi vermektedir:
Şah Hasananlılar: 1) Abbasan, 2) Bahtiyar (asıl gövdesi İran’dadır), 3) Beyt, 4) Butikan (Putikanlı, Bit/Bitan), 5) Ferhat, 6) Gülabi, 7) İksorlu, 8) Karaballı, 9) Kari Kali, 10) Kormeşli, 11) Laçin, 12) Seyit Kemal.
Edip Yavuz’dan aktardığım bu listede sade halkın bu grupta saydığı Kırğan aşireti sayılmamış, halkın bu gruba dahil etmediği bazı aşiretler, örneğin Beytan/Bitan aşireti ve Seyit Kemaller ise bu gruba dahil edilmiş.
Bu gruptaki aşiretlerin ana gövdesinin Batı Dersim’de, başka deyişle Çemişgezek Sancağı’nın kalbinde ve yakın çevresinde yerleşik olduklarına dikkat edilmelidir. Koçkiri aşiretleri grubu da kendi geleneklerine göre Şah Hasananlılar grubuna dahildirler.
Seydanlılar: 1) Arslan, 2) Aşuranlı, 3) Bal, 4) Birim (Birman), 5) Gav (Gevanlı), 6) Keçel (Keçeli), 7) Koç, 8) Maksut, 9) Rezik, 10) Şam, 11) Süleyman, 12) Topuz (Bezgar/Bezgevr).
Edip Yavuz, bu aşiretlerden Gevanlılar’ın Zilan grubu içinde Dili/Dilikan/Diliki adıyla anıldıklarını yazmaktadır.
Bu grubun ana gövdesi ise Doğu Dersim’de bulunmaktadır.
Şah Hasananlılar denince esasta Saltuklular’ı ve Akkoyunlular’ı, başka deyişle Çemişgezek emirliği ile bu emirliğin dayandığı Çemişgezek aşiret konfederasyonunu anlamak gerekir. Şah Hasananlılar dendiğinde ilk elde akla gelen Abbasan, Ferhadan, Karabalan ve Kırğan aşiretleri besbelli ki bu aşiret konfederasyonuna dahillerdi. Seydanlılar denince de akla Kureşanlılar (Rıfailer) ve Safeviler (Erdebil Ocağı) gelmelidir. Kureşanlılar’ın Dersim’e gelişi daha erken bir tarihe rastlar. Hem bu nedenle hem de Kureşanlılar ile Ezdiler arasında bir bağlantı olduğuna inandığım için, Seydanlılar olarak anılan bu iki gruptan Kureşanlılar’ı Şeyhanlılar diyerek ayırt edebiliriz. Bana öyle geliyor ki, Şeyhan ve Seydan kavramları bazen Kureyş ve Bamasur ocaklarına bağlı ocakları (ocak örgütlenmesinde de 12’li sistem esas alınmıştır gibi) tanımlarken, bazen de bu ocaklara bağlanan tüm talip aşiretleri kapsayacak manada kullanılmaktadırlar.
Kureşanlılar (Şeyhanlılar)’ın kapsamına giren aşiretler konusunda elimizde üç liste mevcuttur. Bunlardan biri Şarik (Varto) şeceresinde adları geçen 12 aşiret, biri Kureyş Şeceresi’nde adları verilen 12 aşiret, bir diğeri ise 12 Kureşan ezbetidir.
Şarik Şeceresi’nde Dersim’e Mahmut Hayrani-Mansur-Derviş Gevr (Seyit Ali) öncülüğünde geldikleri ya da onlara bağlandıkları söylenen aşiretler şöyle sayılmaktadır: 1) Delisenler (Delsinler, Delihasanlar), 2) Alan, 3) Ba-İlyas, 4) Milli, 5) İzol, 6) Haydar, 7) Karsan, 8) Lal, 9) Çakır Tahir, 10) Dada, 11) Zor Veliyan, 12) Merdis (Bk. M. Şerif Fırat, Doğu İlleri ve Varto Tarihi, 1948, s. 77-78; Nejat Birdoğan, Anadolu’nun Gizli Kültürü Alevilik, 1990, s. 138-141).
Fırat, bir yerde bu şecerede Hıran, Arilli, Şahveliyan ve Şadilli aşiretlerinin de adlarının geçtiğini söylerse de yukarıdaki listede bu aşiretlerin adları görünmez veya bu ad altında verilmezler.
Açık ki bu aşiretlerin hepsi bu göçle gelmiş olamazlar. Çünkü bu aşiretlerin bir bölümü Dersim’in çok eski orijinal aşiretleridir, yani gerçekte Kalmem-Kalferat grubuna mensupturlar. Bu nedenle bu eski aşiretler bakımından bir geliş değil, bu tarihte adı geçen ocaklara bir bağlanma sözkonusudur.
Kureyş Şeceresi’nde ise şu aşiretlerin adları geçmektedir: 1) Milli, 2) İzol, 3) Haydar, 4) Karıban, 5) Lal, 6) Arap Tahir, 7) Dada, 8) Zudolyan, 9) Merdini, 10) İlyas, 11) Şakak, 12) Desinler (Bk. Nejat Birdoğan, a.g.y., Kureyşanlılar’ın Soy Ağacı).
Burdaki aşiret adları Şarik şeceresindekilerden kısmen farklıdırlar.
Dersim’in Kureyşan aşiret konfederasyonuna dahil 12 aşiret/kabile ise benim değişik kaynaklardan topladığım bilgilere göre şöyledir: 1) Hasanan (Hüsenan), 2) Golan (Gülnan), 3) Kalyan, 4) Dalyan, 5) Alyan (Aliyan), 6) Haman (Hemo), 7) Süleyman (Sılêmano), 8) Çıtan (Cıvo), 9) Kudan (Khudo), 10) Şeyhan/Seydan (Şixo/Seydu), 11) Qajiyan (Qajiyu), 12) Seteri.
Kureşan grubuna dahil aşiretlerden biri olarak gösterilen Mawelyanları (Mewaliyo) bu listeye eklemedim.
Bu yazıda konunun esaslarını vermekle yetiniyor, daha fazla ayrıntıya girmiyorum. Yukarıdaki şecerelerin ve diğer bilgilerin ayrıntılı analizi için Dersim ve Zaza Tarihi-Sözlü Gelenek ve Tarihsel Gerçek başlıklı çalışmama bakılmalıdır.
Esas Dersim’in 12 aşireti diye tanımlanan aşiretler geleneğin bir versiyonunda Kureşan (Şeyhan) grubuna, diğer versiyonunda Seydan (Safevi) grubuna dahil edilen aşiretlerdir. Bazen de bu 12 aşiret coğrafi esasa göre, yani Ovacık’tan Pülümür’e dek uzanan ve iki suyun arasında kalan Eski Dersim’de yerleşik aşiretlere karşılık kullanılmaktadır. Jandarma Umum Kumandanlığı’nın Dersim adlı kitabında Seydanlılar/Şeyhanlılar için “nam-ı diğer Kalular, Kalmanlılar” ifadesi kullanılır. Yani bu kitapta Şeyhanlılar = Seydanlılar = Kalular = Kalanlılar = Kalmanlılar özdeşliği kurulur. Seydan grubundan ‘Kalan aşiret grubu’ veya ‘Kalmanlı aşireti manzumesi’ diye sözedilir.
Seydan (Safevi) grubuna dahil aşiretler geleneğimizde Seydu (Seydan) ve Domane Khalmemi adları altında saklıdırlar. Domane Khalmemi grubundaki 7 aşirete daha önce değinmiştim. Bunlar Şıxmamed, Demenan, Alan, Lolan, Areyli, Haydaran ve Karsan aşiretleriydi. Ama bunların da bir bölümünün gerçekte Khalmem-Khalferat tabakasına ait oldukları açıktır. Çünkü gelenekte Khalferat’ın kardeşi olan Khalmem ile Seyit’in kardeşi olan Khalemamsor (Khalman Sar)’un adları da sık sık birbiriyle karıştırılmaktadır. Bu karışıklık yüzündendir ki onları ayırmak için Khalemamsor’dan Geç Khalmem olarak sözediyorum.
Bazı kaynaklara göre Safevi Şah Haydar’ın toplam 7 oğlu vardı. Domane Khalmemi grubunda yedi aşiretten sözedilmesi bu rakama referans olabilir. Kaynaklarda Şah Haydar’ın bu 7 oğlunun hepsinin adları verilmez. Şah Haydar’ın annesi Uzun Hasan’ın bacısıdır. Yani Uzun Hasan onun dayısıdır. Şah Haydar (Düzgün Bava, Geç Kalmem), dayısı Uzun Hasan’ın kızı Alemşah Begum (Rumca adıyla Martha, Dersim geleneğinde Kıncısur) ile evliydi. Bu evlilikten 3 oğlu oldu: Şah Ali (Ali Mirza, Yar Ali), İbrahim ve ünlü Şah İsmail. Kaynaklar özellikle bu üçlüden sözederler. Dersim geleneği Seyit (Khalemamsor)’in Kıncısur’dan olma üç oğlunun adlarını Kal, Gew ve Koç olarak verirse de, bunların bazısı gerçekte diğer Seyit’in (Seyit Ali) çocukları olabilir. Herhalükarda bir karışıp kaynaşma sözkonusudur. Kaynakların bir bölümüne göre Şah Haydar’ın 3 oğlu 3 kızı vardı. Oğullarının adlarını az önce saydım. Ama kızlarının adları verilmez. Dersim geleneğinde Düzgün Bava’nın üç bacısı (?) olarak geçen isimler (Buyerê, Jêlê, Haskarê üçlüsü) mümkündür ki bu boşluğu doldursunlar.
Burada ilkin Kureşan (Şeyhan), daha sonra da Seydan (Safevi) aşiretlerinin Mıleto Qan denen eski halk tabakasının yaşadığı Doğu Dersim’e yerleşerek bu tabakayı kendine tabi kılması, dolayısıyla bir üst üste binme/yığılma ve zamanla karışıp kaynaşma durumu sözkonusudur. Bu durum eski ve yeni katmanları birbirinden kalın çizgilerle ayırmayı güçleştirmektedir.
Seyitlerin etkisi daha kalıcı olduysa da Dersim’de Şahlar (Emirler) en azından bir dönem boyunca seyitlere baskın çıkmış görünürler. O nedenle de Seydanlılar sık sık Şah Hasananlılar’ın bir alt-grubu gibi gösterilirler. Öyle ki, yalnız Geç Dersimliler’in geneli değil, eski halk tabakası da dahil tüm Dersimliler zamanla Şah Hasananlılar diye bilinmeye başlarlar. Böylece Şah Hasananlılar adı tüm Dersimliler’in alternatif adlarından birine dönüşür. Örneğin Osmanlı kayıtları Dersimliler ve Şah Hasananlılar adlarını birbiri yerine kullanır. Ama tüm bunlara rağmen Dersim ve Dersimli adları baskın çıkar ve Geç Dersimliler de eski halk tabakasının adıyla Dersimli diye bilinirler.
Dersim aşiretleri içinde zamanla Dersimli olarak bilinir hale gelen Kürt ve Zaza kökenli aşiretler de vardır. İç-Dersim’in Kürt kökenli aşiretleri Şadilliler, Zaza kökenli aşiretleri ise Suranlılar adı altında toplanabilir.
Tüm Anadolu sathında Dersim-soylu topluluklara ve ailelere rastlarız. Erzincan, Sivas-Koçkiri, Elazığ ve Malatya zaten vaktiyle Dersim’in birer parçasıydılar. Buralarda Dersim orijinlilere rastlamak şaşırtıcı değil. Maraş’ın Elbistan, Pazarcık, Göksu ve Afşin kazalarında, Kayseri Sarız’da ve Gürün’de Dersim’den geldiklerini söyleyen Sinemilliler var. Sarız’ın Kırmancki konuşan nüfusu kendisini ‘Giniyan’ ve ‘Dersimli’ olarak tanımlıyor. Adıyaman’da (Kahta) Dersimli Baliyanlar aşireti var. Elbistan merkezinde Mamahatun’dan gelme 93 sürgünleri var ve artık Türkleşmiş denebilecek bu topluluk ‘Muhacirler’ diye bilinmektedir. Pazarcık Narlı’da Dersim-soylu olduklarını söyleyen Mılıkanlılar var. İskenderun (özellikle Yıldırımtepe ve Gültepe semtleri), Antalya, Adana (Kadirli, Bozantı), İzmir (Narlıdere, Balçova, Çiğli, Menemen, Bornova kazaları ile kentin Limontepe, Bayraklı, Yeşilyurt, Çamdibi gibi semtlerinde), Bursa (Gemlik, Kestel, Adaköy kazaları ve kent içinde), Manisa (Akhisar, Soma, Turgutlu), İzmit, Zonguldak, Muğla (Fethiye, Ortaca kazaları ve kent içinde), Aydın (Söke, vd), Mersin, Isparta, İstanbul, Ankara ve Trakya’da çok sayıda Dersimli var. Tüm Anadolu sathındaki bu Dersimli varlığını sadece sürgün ve göçlere bağlamak doğru değil.
Evet, ayrıntılara girmeden, konunun esaslarına bağlı kalarak Dersim Aşiretleri konusunda diyebileceklerim şimdilik bunlar. Konunun iskeletini bu yazı dizisinde anlatmış bulunuyorum. Bu esaslar anlaşıldığı taktirde, Dersim-Zaza Tarihi - Sözlü Gelenek ve Tarihsel Gerçek başlıklı çalışmam rahatlıkla okunup kavranabilir.

Bitti


 

 


 

 

Cevaplar:
 

Dersim Forum
Hosted by www.Geocities.ws

1