 |
 |
| Al wat ouder nieuws... |
 |
| In de tijd dat ik in Ghana was heb ik een aantal rapporten en brieven geschreven naar de minister van onderwijs in Ghana. Heel toevallig gaf ik mijn eerste brief aan een van de drie staatssecretarissen, mevrouw Ohene. Ik had de brief geschreven en 's ochtends net uitgetypt. Ik zou die dag met iemand uit het dorp mee naar een bijeenkomst van zijn oude school in Accra. We zijn daar en ineens wordt aangekondigd dat de minister van onderwijs, mevrouw Ohene, binnenkomt. Zij wordt minister genoemd, Minister Of State, maar eigenlijk is ze een soort staats-secretaris. Ze houdt zich bezig met het tertiaire onderwijs. Ze komt ook uit de Volta Regio, uit Abutia, vlakbij Ho. Er zit slechts een minister in het kabinet, dat is meneer Kodjo Bah-Wiredu. De mevrouw hiernaast op de foto is mevrouw Churcher, de minister voor basis en voorgezet onderwijs en speciaal voor meisjesonderwijs. |
| Op die bijeenkomst kwam dus mevrouw Ohene binnen. Ik dacht dat is wel heel toevallig. Ik heb daarom de stoute schoenen aangetrokken en ben op haar afgestapt. We hebben heel leuk gepraat. Uiteindelijk resulteerde dat in een bezoek van haar en de Minister aan Tokokoe. We waren toen net bezig de bieb schoon te maken toen hij kwam, een hele sliert van grote auto's. We hebben gepraat over mijn brief en mijn kijk op onderwijs. Ik zat naast hem in mijn vieze kloffie... Ze zouden eigenlijk de dag ervoor komen, maar dat lukte niet. Ik had verder niets meer gehoord, dus verwachte ze niet echt. Mevrouw Churcher hoorde van mevrouw Ohene over mij en zij besloot ook op bezoek te komen. Dat gebeurde pas later. Ik wist niet dat ze zou komen, maar was toevallig net op het Regionale Onderwijskantoor in Ho, toen ik haar zag. Ik kon met haar mee in de auto. We kregen onderweg nog een lekke band, ze had haar 4x4 niet bij zich... Hele band aan gort. Het mooie was dat ze namens de president van Ghana, die op dat moment ook in Ho was, gelukwensen kwam brengen. Hij vond het zeer goed wat ik in Tokokoe aan het doen was. Dat was even een mooie opsteker! Dan gaat er toch iets goed! En dat allemaal omdat ik gewoon mijn mond opendeed en zei wat ik van het onderwijs vond. Dit sterkte mij om het project in Tokokoe wat breder te trekken. Ik heb daarom een cursus ontwikkeld voor leraren: Well Done! - A workshop on communication, self-esteem, encouragement and discipline. Ik heb dit met de districts directeur van de Ghana Education Service in Ho besproken en hij en zijn management team vonden het een goed idee. Zij zorgden voor het kopi�ren van de handouts en ik ging vervolgens diverse basis- en JSS scholen bijlangs om de cursus te geven. In de cursus spraken we over wat communicatie eigenlijk is, non-verbale communicatie, over zelfvertrouwen, het zelfbeeld van iemand, over enthousiasmeren, over participatie van kinderen in de klas en ook over het slaan van kinderen. Om het allemaal wat duidelijker en levendiger te maken had ik er ook een stukje Nederlandse les in zitten. Op die manier konden ze zelf beleven hoe ik over participatie en enthousiasmeren denk. Binnen no time konden ze lezen, praten en zingen in het Nederlands! 'Lang zal hij leven' werd uit volle borst meegezongen! De cursus is slechts een begin van wellicht enige verandering in het onderwijs. Ik realiseer me dat er allerlei factoren meespelen die verandering bemoeilijken. Maar je moet ergens beginnen, het moet ergens gaan rollen. Ik ben blij dat ik daaraan mijn steen heb kunnen bijdragen |
| V.l.n.r. Mr. Mawutor Goh (burgemeester Ho), Ms. Christine Churcher (Minister of State), de regionale onderwijs directeur (weet zijn naam niet), Mr. Hini (mijn buurman en jeugdleider en min of meer mijn vader in het dorp). Hurkend: Aketi, Perfect en Emilia |