برکتهای ماهواره!

 

بهار سال 63 خبری بصورت شايعه در تهران و ديگر شهرهای ايران پخش شده بود مبنی بر آنکه در تاريخی معهود؟ رضا پهلوی فرزند ارشد پادشاه مخلوع ايران طی يک برنامه تصويری بر روی تلويزيونهای ايران پيغام مقاومت برای ايرانيان داخل کشور ارسال خواهد کرد.

هر چند اين شايعه در آن تاريخ هرگز بوقوع نپيوست اما 16 سال وقت لازم بود تا با راه اندازی نخستين شبکه تلويزيونی در لوس آنجلس توسط چهره های سلطنت طلب آرزوی سال 63  مخالفين برون مرزی جمهوری اسلامی به منصه ظهور برسد.

هر چند برخی از صاحب منصبان حکومت ايران همواره دلنگران تحقق چنين فرآيند تکنولوژيکی در مرزهای ملی ايران بوده اند اما بعد از بازتاب منفی توليدات خبری و سياسی رسانه های تصويری فارسی زبان لوس آنجلس در داخل کشور متقابلاً از شدت دلشوره های پيشين برخی از اصحاب حکومت کاسته شد!

اين رفع دلنگرانی از آنجا ناشی شد که مردم ايران که به تصريح رئيس جمهور خاتمی معدل شعور سياسی شان بالاتر از احزاب و گروه های سياسی است، خود را مواجه با منطق ضعيف و بنيانهای سست و نامعتبر سياسی و فرهنگی رسانه داران لوس آنجلسی ديدند که عاری از کمترين مشروعيت ، سواد و صداقت و پرنسيب های بومی و اعتقادی هستند.

ليکن علی رغم بی بضاعتی شبکه های ماهواره ای فارسی زبان لوس آنجلس در ارائه توليداتی بامحتوا ، مشاهده می شود جناح محافظه کار ايران کماکان در تعقيب انسداد کليه مجاری دسترسی شهروندان ايران به امواج تلويزيونهای ماهواره ای است.

اين هراس بی دليل و نامتعارف امکان پيش بينی رد قطعی مصوبه اخير مجلس جهت استفاده از توليدات مفيد ماهواره ای  توسط شورای نگهبان را حتمی الامکان می نمايد.

هر اندازه که در نيت مخالفين استفاده از برنامه های ماهواره ای بتوان قائل به اسلام خواهی و درد دين صادقانه ايشان بود، اما در يک نکته نمی توان ترديد داشت که پيش از اين کيفيت و ماهيت مناسبات مردم با علمای دين در ايران بشکلی بود که قبل از هر گونه منع قانونی اين نفوذ کلام روحانيت ايران در سلوک اجتماعی شهروندان بود که حرف اول و آخر در تعيين نوع رفتار و رويکرد مومنين نسبت به ابتلائات جامعه را می زد.

نسل نخست انقلاب اسلامی ايران هنوز بخوبی سالهای طلائی متابعت و انقياد مومنانه شهروندان ايرانی از روحانيون و مراجع تقليد شان را بيآد دارند که تنها با يک فتوای حرمت استفاده از توليدات تلويزيون رژيم پهلوی عموم مومنين اقدام به تحريم تلويزيون رژيم وقت کرده بودند.

اگر علی رغم تاکيد مشفقانه خيرخواهان اصلاح طلب جهت حفظ و صيانت از مقام دين و روحانيت ، جبهه محافظه کار تن به فاصله گرفتن از دين حکومتی دائر مدار بر کليه جوانب خصوصی و عمومی شهروندان می داد و دست از سياستهای تنزه طلبانه آمرانه خود می کشيد،  اکنون اينچنين خلع سلاح شده در مواجهه با موج نوين تکنولوژی خود را مستاصل نمی يافت و امروز نيز همچون گذشته براحتی می توانستند با تحفظ همان اعتبارها و ارادتهای صادقانه سابق، تنها با يک فتوا مشکل ورود امواج ماهواره ای به ايران را مرتفع نمايند.

تنها اقبالی که محافظه کاران در اين تنگنا از آن برخوردار می باشند هوشياری مردم ايران در مقابل بی بنيادی و صغارت عقلی مخالفان صاحب رسانه جمهوری اسلامی در لوس آنجلس است.

علی رغم مخنث بودن  توليدات رسانه های فارسی زبان لوس آنجلس ليکن در تحليلی نهائی و ريزپردازنده! نفس رسيدن صدا و سيمای ايشان به درون مرزهای ملی ايران بنوعی زمينه ساز قوام امنيت ملی جمهوری اسلامی ايران است!

تلخ يا شيرين هستند اقشار متعددی در ايران که مناسبات و ذائقه فرهنگی و اجتماعی و سياسی شان قرابت بيشتری با توليدات لوس آنجلسی دارد.

برای ايشان قر کمر خنياگران با درصدی هم آغشتگی به چاشنی فحاشی عليه جمهوری اسلامی! شوق آورتر و سرخوشانه تر از  افاضات روشنفکرانه و غير قابل فهم الزامات جامعه مدنی اصلاح طلبان در کنار پرگوئی و تک گوئی صدا و سيمای دولتی جمهوری اسلامی است.

جامعه ايرانی مقيم لوس آنجلس طی دو دهه گذشته مناسبات اجتماعی حاکم ميان خود را مبدل به يک خرده فرهنگ کرده که بعد از رسانه دارشدن تصويری شان اکنون توفيق آنرا نيز يافته تا مخاطبان فرا محلی خود را نيز به حظ و اقناع روحی برسانند.

اکنون اين خرده فرهنگ به برکت امواج ماهواره امکان آنرا پيدا کرده که اين خود ارضائی محلی را برای هم کيشان شان در داخل کشور نيز قابل تحصيل و دسترسی نمايند.

طبعاً برای آن دسته از اقشار برخاسته از خرده فرهنگ مزبور که در داخل ايران زندگی می کنند دسترسی تصويری به هوس ها و مطالبات نوع لوس آنجلسی ، زندگی در جمهوری اسلامی غير قابل تحمل را بنوعی قابل تحمل می کند!

ايشان بعد از سالها کراهت اکنون می توانند در دل همين جمهوری اسلامی فراغتهای خود را با توليدات تصويری کسانی اشباع نمايند که رؤيت سيمايشان يادآور سالهای خوش خلسگی در مناسبات بولهوسانه رژيم پيشين است.

خلسگی که نه تنها بلااشکال است بلکه اين امکان را نيز فراهم می کند تا حاملان داخلی اين خرده فرهنگ ضمن احساس تشفی خاطر و تخليه ذهنی نسبت به مطالبات فردی و اجتماعی شان در حيات شهروندی خود نيز از آسايش روحی و روانی برخوردار شوند. طبيعتاً اين آسايش مرضی الطرفين بوده و حکومت را نيز با کمترين هزينه برخوردار از آرامشی آرمانی در بخش هائی از حوزه های اجتماع می کند.

متقابلاً سهل الوصول بودن دريافت تصاوير ماهواره ای در ايران تدريجاً می تواند ضريب ظرفيت و بردباری و تحمل دولتمردان جمهوری اسلامی را نيز افزايش دهد و ايشان را متقاعد کند که با اندکی تسامح نسبت به دريافت تصاوير ماهواره در بلند مدت می توانند از اين فرآيند تکنولوژيک به نفع تقويت منافع ملی ايران بهره ببرند.

اکنون که راديو فردا نيز با 70% توليدات موسيقيائی به اين جمع پيوسته بار سنگينی از دوش رسانه های صوتی  تصويری داخل که قاصر از ارائه خدمات طرب انگيز جوان پسند هستند برداشته شده و از سوئی جوانان ايرانی را  قادر ساخته تا ضمن استفاده از خدمات جانبی يک رسانه برون مرزی، فضای عبوس داخل را برای خود تحمل پذير کنند و از سوی ديگر به حکومت نيز اين فرصت داده شده تا با سرگرم شدن جوانان به دغدغه های طبيعی مقتضای سن شان با فراغتی بيشتر به تمشيت امور ملکداری خود بپردازد!  

در ملاقاتی که بين ميخائيل گورباچف رهبر وقت اتحاد جماهير شوروی با رونالد ريگان رئيس جمهور اسبق ايالات متحده در کمپ ديويد آمريکا صورت گرفت، گورباچف در پاسخ به اظهارات ريگان که با ژستی تفاخر طلبانه و بمنظور تحقير سيستم بسته و استبدادی حاکم بر شوروی خطاب به گورباچف گفته بود:

«در کشور من آنقدر آزادی هست که هر شهروند آمريکائی می تواند در مقابل کاخ سفيد يک صندلی بر زير پای خود گذاشته و با صدای بلند بگويد مرگ بر آمريکا و هيچکس هم به او کاری ندارد»

رهبر شوروی نيز زيرکانه پاسخ داد که اتفاقاً در کشور من هم به همين مقدار آزادی وجود دارد و هر شهروند شوروی می تواند در ميدان سرخ مسکو و مقابل کاخ کرملين يک صندلی به زير پای خود گذاشته و با صدای بلند بگويد: مرگ بر آمريکا و کسی هم به وی کاری ندارد!!!

اکنون به برکت رشد تکنولوژی و در صورت کنار آمدن حکومت ايران با ماهواره اين امکان نيز برای صاحب منصبان جمهوری اسلامی فراهم خواهد شد تا مانند رونالد ريگان مدعی شوند که در جمهوری اسلامی هم براحتی هر شهروندی توانسته و می تواند با تکيه بر امواج ماهواره در مقابل حکومت دهان کجی کند! و کسی هم معترض ايشان نخواهد شد.

 

داريوش سجادی

16/دی/81

آمريکا