KLEIN WEBLOG BIJ HET EINDE VAN EEN TREURIG JAAR

While our newspapers can tell you everything you were too bored to ask about the relationship between Tony Blair and Gordon Brown, they have nothing to say on the trifling issue of the future of humanity.

Zo heb je nu de merkwaardige rancunebeweging in Nederland, die zich beroept op Burke � die niets terug kan zeggen � en die kapitalistische vooruitgang onder de vlag van �conservatisme� prediken. En hoe heten deze diepdenkers? Kinneging en Cliteur. Zat er niet ook nog ene Livestro bij? Die is weg met ruzie, zoals gebruikelijk bij ultrarechtse clubjes. Hun belangrijkste inktkoelie heet Rutenfrans. Hun voornaamste afnemer heet Balkenende. Joh, moet je je nu zo uitleven vanwege dat pesten op school?

Later ontdekt: een van hun vrienden in Wahington heet Zack Wamp. Daar hoef je allen nog maar hun wegens corruptie uit zicht verdwenen vriend met de voornaam Newt aan toe te voegen...

En wat een mannelijke aanvoerders hebben deze mensen - mannen bedoel ik!

George W. Bush!

Tony Blair!

Jan-Peter Balkenende!

In de Umwertung aller Werte van deze conservatieven wordt mammies eigen eeuwige papkindje een mannelijkheidsideaal. Daar kun je geen differentiedenken tegen opwerpen!

Maar kijkt u zelf ook even, en denk aan deze foto van twee echte mannen en leiders als u wordt opgeblazen in Amsterdam, Rotterdam of Den Haag, in de toekomst.

Minister Veerman van Landbouw e.d. vindt de bioindustrie treurig, maar zou wetgeving ertegen "dirigistisch" vinden. De varkensflats moeten blijven, het christen-democratische hart bloedt. Toch wonderlijk dat het invoeren van een identificatieplicht door deze lieden niet dirigistisch gevonden wordt. Het is maar waar je prioriteiten liggen, als christen-democraat.

Als in een nachtmerrie loop ik, voor mijn gevoel schaapachtig, mee met het meisje naar de EHBO. Op de bank in de bus zat ze te snikken met een verbandje op haar wang. Er lekte bloed langs haar gezicht.

Door de schrik komt ze er pas langzaam, horend en stotend met af en toe een snik, toe uit te leggen wat er gebeurd is. Ze wilde haar tas desgevraagd niet afgeven en is als dank met een mes bewerkt. De bus waarop ze wachtte kwam er net aan, en dat bleek haar redding. "Toen rende ze weg". Pas na enkele keren deze zinsnede gehoord te hebben wordt mij duidelijk dat het hier niet om tenminste twee mannelijke overvallers ging, maar om ��n vrouwelijke.

De grootste vrees van het meisje is dat zij voor de rest van haar leven met een litteken op haar wang zal rondlopen. Het merkwaardige zelfverwijt komt boven: "Had ik mijn tas maar gegeven." De wereld op zijn kop. Maar op zo'n ogenblik, bliksemsnel en onverwacht, wordt je wereld nu eenmaal op zijn kop gezet. Van schrik vergeet ik mijn telefoonnummer, dat ze wil hebben, "om u te bedanken", wat ik toch al niet nodig vond. Kan er nog iemand schrikken - degene wiens/wier nummer ik per abuis heb opgegeven...

Bij de EHBO wordt het meisje gerustgesteld over de blijvendheid van haar verwonding. Ik was nogal geschrokken van die jaap.

En ik kijk toch tenminste ��n avond anders aan tegen al het gepraat over "veiligheid op straat". Maar misschien slijt dat wel weer...

Bericht namens alvast de helft van de slachtoffers van de nieuwe wereldorde

De lijst van Amerikaanse bedrijven die Saddam hebben geholpen is toch al lang bekend?