I reflect in this dissertation on the autobiographies of Augustine,Rousseau and Sartre.

Presented is an analysis of how philosophy and its practice changed the lives of 

these 3 philosophers. Chapter 2, 3, and 4 are respectively concerned with Augustine's

and Rousseau's Confessions, with Sartre's Words and other of these authors' main works. 

Its conclusion demonstrates that in contradistinction to psychoanalytical understandings

about continuity and consistency the philosophers mentioned attained unity and harmony

within themselves through their own way of practising philosophy.

In this dissertation, I develop a theory of philosophicalcounseling and teaching.

It is the outcome of my holding the tensionof my practical and theoretical viewing points.

Holding the tension isaterm which Maurice Friedman coined to counter the idea

of dichotomous either/or thinking and any attempt to synthesize thought into unity or fusion.

This dissertation focuses on Buber's notion of the dialogical,which implies

acknowledging the other's otherness. Buber's notion ofother is diametrically opposed

to the post-modern notion of other. Thedifference lies in the fact that Buber's notion of

the not-I is rooted in trust, whereas the post-modern notion of denial and exclusion is rooted

in distrust. This difference is of great importance, especially as itaffects fields like

counseling and teaching. In both counseling and teaching, it is important to be able

to acknowledge the other as other, and tobe able to meet the other while holding one's

own ground. Yet, one canonlydo so when one can trust the other's otherness through

an act of implicitly understanding his otherness. In any field which affects learning and

teaching, we deal with different styles of discourse. It is my contention that a topic-centered

discourse style distrusts what isimplicitly understood and requires that it be made explicit.

It cannot be relied upon for any kind of accuracy or coherence.Topic-associating, trusts

and relies on what is implicitly understood.

In my work as both philosophical counselor and teacher I try to restore the notion

of working on the basis of understood trust, andonthe basis of responding to

people's otherness. In this dissertation I present illustrations of my work as philosophical

counselor and as an instructor in the Upward BoundCollege Prep Academy at

the University of Illinois. These are examplesofactively bringing trust back into the

interaction between teacher/studentor counselor/counselee.

 

This dissertation critiques both the existing theoretical conceptions of philosophical

counseling and accounts of its practice.It alsocompares philosophical counseling with

psychotherapy in order to pointout the fallacy of the argument that philosophical

counseling is radicallyremoved from all forms of psychotherapy.

It then presents and defends a four-stage model ofphilosophical counselling that

captures the best conceptions and reports of practice,one that is more comprehensive,

more positive (as opposed to the more common characterization of what it is not)

more explicit, and more definitive in its conceptualization than any that have been

offered in the philosophical counseling literature thus far.

Furthermore, this model addresses more of the actual needs of potential clients as

they are highlighted in descriptive accounts and case studies, and conforms more

closely to justifiable normative criteria of what ought to constitute practice in

philosophical counselling than any of the currently existing models.

The final chapter highlights those areas in which philosophical counselling is

superior to approaches found in psychotherapy, and explores the benefits

of philosophical counselling over other forms of counseling.

 

Over de werkelijkheid van drie werelden:

Dit proefschrift gaat over een theorie die door de filosoof Karl Popper

in de periode tussen 1965 en ongeveer 1990 is uitgedachten beschreven.

Dit proefschrift bevat een weergave, maar vooral een bewerking en

uitbreiding van deze theorie. Met ditproefschrift wordt beoogd dat deze

theorie de waardering krijgenzal die zij verdient; zowel binnen als buiten

de filosofie. Het gaat om Poppers Driewereldentheorie en deze houdt

kortweg indat er eigenlijk drie verschillende werelden zijn met in elk

van die werelden allerlei objecten of zijnden, en dat die driewerelden

alle drie even echt bestaan en altijd van elkaar tescheiden zijn en dus

ook niet door elkaar gehaald moeten worden. De eerste wereld is die van

de dingen en wat daar bij hoort, vanalles waar de natuurwetenschappen

zich mee bezig houden. Deze wereld wordt meestal als de echte,

objectieve buiten-wereldgezien en is ook eigenlijk de gewoonste.

Ieder mens maakt, alslichaam, deel uit van en leeft in een deel van

deze wereld; nietieder mens leeft in dezelfde plaatsen en streken

van deze wereld.De tweede wereld is die van de ervaringen en

gewaarwordingen en belevingen en emoties en gedachten; de

binnenwereld van alleswat subjectief  is. Deze wereld bestaat

eigenlijk net zo echt alsde buitenwereld; mensen kunnen net zo min

negeren dat ze ervarenen voelen en denken als dat ze handen hebben

of in een huiswonen. Ook hier geldt dat ieder mens in een deel van

deze wereldleeft en dat niet ieder mens in dezelfde streken van deze

wereldleeft. De derde wereld is die van de concepten en van de inhouden

van opvattingen en ideen en abstracties: de wereld van de theoretische

zijnden. Ook deze bestaat echt; mensen kunnen nooitnegeren dat ze ideen

denken en de ene theorie meer waar vindendan de andere, en dat betekent

dus dat ze zich in hun gedachten( en dus vanuit hun plaats in wereld

2) tot die opvattingen (iets in wereld 3) kunnen verhouden,

net zoals ze dat ook tot voorwerpen  (iets in wereld 1) kunnen doen.

Wederom: ieder mensleeft in een deel van deze wereld en niet

iedereen leeft indezelfde streken (oftewel: niet iedereen kent en

gelooft indezelfde opvattingen).

Van deze drie is de laatste wereld het meest omstreden, ook in de filosofie,

maar in het proefschrift wordt betoogd dat deze derdewereld eigenlijk

net zo objectief is als de eerste: zoals we subjectief naar objectieve

dingen kunnen kijken, zo kunnen we analoog ook subjectief over

objectieve ideen nadenken en zebeschouwen. En eigenlijk kunnen we analoog

ook subjectief onze( objectieve ) binnenwereld in ogenschouw nemen.

In het proefschrift wordt deze metafysische theorie-over- alles uitgewerkt tot

een eigen verbeterde en uitgebreide versie van deze driewereldentheorie. (....)

Zo wordt aangetoond op hoeveelterreinen de theorie bruikbaar is.

Er zijn hoofdstukken en paragrafen over bijvoorbeeld de (geestelijke)

gezondheidszorg, maar ook de grondrechten van de mens in drie werelden.

Zo komen ook filosofische praktijken aan de orde. Een apart hoofdstuk gaat over

de bekende vraag naar de verhouding tussen lichaam en geest.

Steeds weer wordt gedemonstreerd dat het hier om een gebruiks vriendelijke,

handige en krachtige theorie gaat met tal van toepassings mogelijkheden

en met een maximale kans opzorgvuldigheid omdat niets vergeten of

overgeslagen kan wordenwat eigenlijk van belang is bij ons denken en handelen.

Daar mee is het ook een theorie waarin maximaal recht gedaan kan worden

aan de complexiteit van veel vraagstukken in het menselijkbestaan.

 

Het proefschrift is een uitgave van de Filosofische Consultatiepraktijk E.P.Veening.

Het proefschrift is te verkrijgen door overmaking van f 35 opgiro 4738948

t.n.v Filosofische Praktijk E.P.Veening te Groningen,Holland.

ondervermelding van 3Wt-R .(ISBN 90-6464-4412-8)