มองมุมลึก ประกวดวงโยธวาทิต ๒๕๔๗

กว่า ๒๐ ปีแล้วที่ผู้เขียน ได้เข้า-ออกสนามกีฬาแห่งชาติ หรือที่คนทั่วไปมักเรียกว่าสนามศุภฯ น้อยคนนักจะเรียกชื่อเต็มว่าสนามศุภชลาศัย ในช่วงวันเด็กของทุกๆปีผู้เขียนมักจะแวะเวียนไปที่สนามกีฬาแห่งนี้เป็นประจำ ทุกครั้งที่เดินมาถึงประตูไก่ รู้สึกได้ว่าหัวใจเต้นแรง ความตื่นเต้นกลับมาเยือนอีกครั้ง เสียงดนตรีที่ดังออกมาจากสนามศุภฯ เสียงดนตรีที่ดังออกมาโดยไม่มีเครื่องเสียงช่วยขยาย เสียงดนตรีของวงดนตรีที่บรรเลงออกมาสดๆ เสียงดนตรีที่ดังมาจากนักดนตรีไม่ต่ำกว่า ๔๐ คน พร้อมใจกันบรรเลงออกมาด้วยความตั้งใจอย่างยิ่งที่จะสร้างความประทับใจให้กับผู้ฟังทุกคน เสียงดนตรีนี้ทำให้ผู้เขียนคิดย้อนกลับไปเมื่อสมัยที่ยังเป็นเด็ก เป็นนักเรียนวงโยธวาทิตคนหนึ่ง ที่มีความใฝ่ฝันว่าสักวันจะต้องมาเหยียบสนามศุภฯ และได้เป็นส่วนหนึ่งของการประกวดวงโยธวาทิตชิงถ้วยพระราชทานฯ ความฝันนี้มีส่วนทำให้ผู้เขียนได้มายืนอยู่ในจุดที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ จุดที่อยากจะเห็นพัฒนาการของวงโยธวาทิตของประเทศไทยอย่างยั่งยืน อยากเห็นวงโยธวาทิตเป็นวงดนตรีของทุกๆคน

การประกวดวงโยธวาทิตนักเรียน นิสิต นักศึกษา ชิงชนะเลิศแห่งประเทศไทย และชิงถ้วยพระราชทานฯ ซึ่งจัดโดยสำนักงานพัฒนาการกีฬาและนันทนาการ กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา ร่วมกับ ธนาคารทหารไทย จำกัด ในปีนี้(๒๕๔๗)เป็นปีที่ ๒๓ มีวงเข้าร่วมประกวดทั้งสิ้น ๔๐ วง แบ่งเป็นประเภท ก ๖ วง ประเภท ข ๑๐ วง และประเภท ค ๒๔ วง

ผลการประกวดเป็นดังนี้

• ชนะเลิศรางวัลถ้วยพระราชทาน พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ได้แก่ โรงเรียนอรรถวิทย์พณิชยการ กรุงเทพฯ

• ชนะเลิศรางวัลถ้วยพระราชทาน สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ ได้แก่ โรงเรียนวินิตศึกษา ลพบุรี

• ชนะเลิศรางวัลถ้วยพระราชทาน สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ได้แก่ โรงเรียนอ่างทองปัทมโรจน์วิทยาคม อ่างทอง

วงโยธวาทิตโรงเรียนอรรถวิทย์พนิชยการ เป็นโรงเรียนอาชีวศึกษาหนึ่งในจำนวนหลายๆโรงเรียนอาชีวศึกษาที่มีวงโยธวาทิต ด้วยปัจจัยหลัก ได้แก่ ตัวนักเรียน ผู้ฝึกสอน ผู้บริหารโรงเรียน ผู้ให้การสนับสนุน ฯลฯ ซึ่งทุกคนให้การสนับสนุนในเรื่องของ วงโยธวาทิตอย่างเต็มที่ ทำให้วงโยธวาทิตประสบความสำเร็จในการประกวดทุกๆรายการ สร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนเป็นอย่างยิ่ง บุคคลที่มี่ส่วนสำคัญอย่างมากคือผู้บริหาร ผู้มีวิสัยทัศน์ ในเรื่องของกิจกรรมวงโยธวาทิตเป็นอย่างดี ไม่แน่ในอนาคตเราอาจจะได้เห็น โรงเรียนดนตรีอรรถวิทย์พณิชยการ

โรงเรียนวินิตศึกษา จังหวัดลพบุรี และโรงเรียนอ่างทองปัทมโรจน์ จังหวัดอ่างทอง ทั้งสองโรงเรียนเป็นโรงเรียน ซึ่งวงโยธวาทิตมีพัฒนาการทางดนตรีอยู่ในเกณฑ์ที่ดี ก่อนที่จะได้แชมป์ในครั้งนี้ทั้งสองโรงเรียนได้ส่งวงเข้าร่วมประกวดมาแล้วหลายรายการ นักเรียนได้มีโอกาสทางดนตรีที่ดี ซึ่งครูผู้สอนเป็นผู้หาโอกาสให้นักเรียน

หลายๆโรงเรียนที่เข้าร่วมประกวดฯ ในปีนี้มีพัฒนาการทางดนตรีที่ดีขึ้น เมื่อเทียบกับการบรรเลงในปีที่แล้ว สิ่งสำคัญที่สุดในการประกวดที่เกี่ยวข้องกับดนตรี คือเรื่องคุณภาพของเสียง วงฯที่เข้าประกวดหลายๆวง ควรให้ความสำคัญในเรื่องพื้นฐานทางดนตรีกับนักเรียนให้มากยิ่งขึ้น หลายวงเลือกเพลงที่เกินความสามารถของนักเรียนที่จะบรรเลงได้ดี เพราะนักเรียนไม่ได้มีการฝึกพื้นฐานอย่างถูกต้องและจริงจัง ปัจจัยสำคัญก็คือครูผู้สอน เป็นหน้าที่ของผู้สอนจะต้องวางรากฐานที่ดีให้กับนักเรียนวงโยธวาทิต หากครูขาดความรู้ ขาดประสบการณ์ก็ต้องแสวงหา การแสดงที่สวยงาม ยิ่งใหญ่อลังการ แต่บรรเลงไม่ดี ก็ไม่สมควรจะได้รางวัลใดๆ เพราะการประกวดดนตรีเรื่องของเสียงต้องมาอันดับแรก

๒๓ ปีที่ผ่านมากับการประกวดวงโยธวาทิตฯ มีหลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เริ่มเป็นสากลขึ้น มีคำถามจากอาจารย์บางท่านว่าเมื่อไรการประกวดวงโยธวาทิตฯ จะโกอินเตอร์(Go to international) หมายถึงเป็นรายการประกวดในระดับนานาชาติ หรือระดับโลก ประเทศต่างๆในโลกสามารถนำวงฯเข้ามาร่วมประกวดได้! คำถามนี้มีคำตอบอยู่ในใจของหลายๆคนแล้วโดยเฉพาะคณะกรรมการผู้จัดการประกวดฯ ผู้เขียนมีโอกาสได้สนทนากับอดีตกรรมการในยุคแรกเริ่ม ซึ่งเป็นผู้มีส่วนในการร่างระเบียบการประกวดฯ ท่านได้พูดว่า “การประกวดวงโยธวาทิตฯ ไม่สามาถที่จะพัฒนาไปเป็นการประกวดในระดับนานาชาติได้ เพราะต้องบรรเลงเพลงไทย”

หากจำไม่ผิดในปี พ.ศ. ๒๕๓๒ ในประเทศไทยได้มีการจัดการประกวดวงโยธวาทิต บรรเลงเพลงไทย ชิงถ้วยพระราชทานสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ จัดประกวดรอบชิงชนะเลิศที่โรงละครแห่งชาติ สมเด็จพระเทพฯ เสด็จมาทอดพระเนตร และพระราชทานรางวัลแก่วงที่ชนะเลิศ ในระดับมัธยมโรงเรียนที่ชนะเลิศ คือโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย บรรเลงเพลงโหมโรงมะลิเลื้อย มาร์ชบริพัตร อีกเพลงหนึ่งจำไม่ได้ แต่คิดว่าเป็นเพลงเขมรชมดง โน้ตเพลงเหล่านี้ยังมีต้นฉบับอยู่ที่หอสมุดแห่งชาติ ท่าวาสุกรี พูดถึงวงโยธวาทิตโรงเรียนสาวกุหลาบ เป็นวงฯแนวอนุรักษ์นิยม ต่างๆจากวงโยธวาทิตทั่วไป ประกวดวงโยธวาทิตครั้งแรกก็ได้แชมป์(พ.ศ.๒๕๒๔ ในสมัยนั้นเรียกว่าวงดุริยางค์) ประกวดวงโยธวาทิตเพลงไทยครั้งแรก ก็ได้แชมป์ ผู้เขียนยังประทับใจกับเสียงยูโฟเนียม ที่ Solo ในช่วงรัวประลองเพลงโหมโรงมะลิเลื้อย และเสียง Solo Piccolo ในเพลงมาร์ชบริพัตร ของวงฯโรงเรียนสวนกุหลาบได้จนถึงทุกวันนี้

การจัดประกวดวงโยธวาทิตนั่งบรรเลงเพลงไทยจัดขึ้นเป็นครั้งแรกและครั้งเดียว จากนั้นมาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะจัดขึ้นอีก เป็นน่าเสียดายอย่างยิ่ง การที่วงโยธวาทิตบรรเลงพลงไทยในโรงละครแห่งชาติในครั้งนั้น ทำให้ได้สัมผัส ความงดงามของเพลงไทยในสไตล์วงโยฯ ได้อย่างดียิ่ง ต่างจากการนั่งฟังเพลงไทยในสนามศุภฯ เป็นอย่างมาก การประกวดวงโยธวาทิตประเภท ก และ ข ในช่วงที่บรรเลงเพลงไทย ในที่นั่งคนดูจะวุ่นวายมาก เดินไปเดินมาพูดคุยกันเสียงดัง โดยเฉพาะในรอบชิงชนะเลิศ ทำให้คนที่ตั้งใจฟังเสียสมาธิ และอาจรวมไปถึงกรรมการผู้ให้คะแนนด้วย แสดงให้เห็นว่าผู้ชมหลายคนไม่ได้มีความซาบซึ้งกับการบรรเลงเพลงไทยในการประกวดวงโยธวาทิตเลย

ขอกลับมาเรื่องเดิม การประกวดวงโยธวาทิต ที่มีแนวโน้มจะ Go-inter ได้มากที่สุดคือ การประกวดวงโยธวาทิตประเภท ค ซึ่งแต่เดิมเป็นการประกวดที่มีระเบียบไม่ต่างจากประเภท ก และ ข มากนัก ต่างกันตรงที่ ประเภท ค เป็นวงหญิงล้วน ในสมัยก่อนคงมีความเชื่อว่านักเรียนหญิงไม่สามารถเล่นดนตรีได้เทียบเท่านักเรียนชาย เลยสงวนถ้วย ค ให้เป็นของวงหญิงล้วนเท่านั้น ในภายหลังความเชื่อนี้เริ่มเปลี่ยนไป ในปี พ.ศ. ๒๕๔๔ วงโยธวาทิตหญิงล้วน โรงเรียนเซนต์โยเซพคอนแวนต์ ได้แชมป์ ถ้วย ก และ วงโยธวาทิตโรงเรียนพระแม่มารีสาทร ซึ่งเป็นวงนักเรียนหญิงทั้งวงเช่นกัน ได้แชมป์ ถ้วย ข

การประกวดประเภท ค ในปัจจุบัน เป็นการประกวด วงฯนักเรียนหญิง หรือชายหญิงผสม ไม่มีการนั่งบรรเลง มีแต่ Marching กับ Display ไม่ต้องมีเครื่องดนตรีขอบสนาม (อาจารย์บางท่านเรียกว่าเฟอร์นิเจอร์) ผู้บรรเลง ๔๐ - ๔๕ คน ผู้แสดงประกอบไม่เกิน ๑๕ คน คทากร ๑ คน ผู้ช่วยคทากร ๑ คน

จากการประกวดที่ได้ชม อาจสรุปได้ว่า คทากร หมายถึงนักเรียนซึ่งไม่ได้เล่นเครื่องดนตรี แต่มีหน้าที่เป็นผู้นำวงฯ ในขณะเดิน Marching เข้ามาในสนามเพื่อเริ่มต้นการแปรขบวน แต่พอเริ่มการแปรขบวน (Display) ผู้นำวงคือผู้อำนวยเพลงซึ่งไปยืนบนแท่นให้สัญญาณทางดนตรีแก่นักดนตรีทั้งวง คทากรกลายไปเป็นส่วนหนึ่งของผู้แสดงประกอบ เพราะในการแปรขบวนสมัยใหม่การเคลื่อนแถว ไม่เหมือนกับการแปรขบวนแบบเก่าที่นักดนตรีทุกคนสามารถมองเห็น และปฏิบัติตามคำสั่งของคทากรได้ทุกคน จึงต้องอาศัยผู้อำนวยเพลงที่มายืนบนแท่นหน้าวง ในที่นี้ผู้อำนวยเพลงน่าจะหมายผู้ช่วยคทากร ตามระเบียบของการประกวด ระเบียบการประกวดฯหลายๆ ข้อยังคงเป็นที่สงสัยสำหรับหลายๆคน ที่เข้าร่วมประกวด และคนที่กำลังคิดจะเข้าร่วมประกวด

ระหว่างที่นั่งชมการประกวดผู้เขียนได้มีโอกาส สนทนากับอาจารย์จากหลายๆโรงเรียนที่มาชมการประกวดฯ หลายคนให้ความสนใจที่จะส่งวงเข้าร่วมประกวด ประเภท ค เพราะโรงเรียนส่วนใหญ่ไม่มีเครื่องคอนเสิร์ต ไม่มีเครื่องดนตรีขอบสนาม มีนักเรียนในวงฯไม่มากนัก มีงบประมาณที่จำกัด ภาพสะท้อนที่เห็นได้ชัดคือ ใน ๒ ปีที่ผ่านมา การประกวดประเภท ค ได้รับความสนใจอย่างมาก ในปีนี้มีถึง ๒๔ วง

สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไปจากในอดีตคือ วงโยธวาทิตไทยในปัจจุบัน ได้รับอิทธิพลจากวงฯในอเมริกาเป็นอย่างมาก หากจำไม่ผิดผู้ที่นำ Multiple Bass Drums มาใช้ในการประกวดวงแรกคือ โรงเรียนมงฟอร์ตวิทยาลัย ในครั้งนั้นบรรเลงเพลง Smoke On The Water ต่อจากนั้นมาหลายวงก็เริ่มเปลี่ยนแปลงมาเป็นวงโยธวาทิตสไตล์อเมริกัน Percussions มีบทบาทสำคัญอย่างมาก จึงเกิดผลตามมาจนถึงปัจจุบัน ครูดนตรีรุ่นใหญ่ที่คุ้นเคยกับเพลงมาร์ช ของ J.P. Sousa ใช้กลองใหญ่ กลองเทเนอร์ กลองสแนร์ อย่างละใบ ก็บรรเลงเป็นเพลงได้ ต้องมาเรียนรู้เรื่องของ Percussions marching สมัยใหม่ ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายนัก หลายคนถึงกับถอดใจ ตั้งวงโยธวาทิตแบบอนุรักษ์ บางวงเปลี่ยนไปเล่นคอนเสิร์ตอย่างเดียวไม่สนใจเพลง Marching ใหม่ๆเลย ผู้ที่มีความชำนาญเรื่อง Percussion marching ในเมืองไทยแทบจะนับคนได้ หากเป็นไปได้น่าจะมีการจัดอบรม Percussions marching อย่างต่อเนื่อง วงโยธวาทิต สไตล์อเมริกันสมัยใหม่ เหมาะสำหรับการแปรขบวน มากกว่า Marching งาน ๕ ธันวามหาราช ในทุกปีวงที่เดินนำหน้าขบวนต่างๆจะถูกข้อร้องให้ บรรเลงเพลงมาร์ชที่เป็นมาร์ชจริงๆ โดยเฉพาะวงที่เดินนำหน้ากระทรวงกลาโหม ซึ่งจัดให้ทหารมาเดินตามวงโยธวาทิต หากบรรเลงเพลงสมัยใหม่ ทหารจะเดินตามไม่ได้เลย เพราะฟังจังหวะไม่ออก

การประกวดเริ่มตั้งแต่วันที่ ๖ – ๑๐ มกราคม ๒๕๔๗ ผู้เขียนได้พบคนในแวดวง วงโยธวาทิตหลายคน ซึ่งคุ้นหน้า คุ้นตากันดี ในหนึ่งปีก็จะได้พบกันก็ในงานนี้แหละ เสียงสะท้อนจากครู จากนักเรียน รวมไปถึงผู้เข้าชมการประกวด หลายความเห็นน่าที่จะนำมาเสนอ หลายเสียงเป็นเพียงเสียงบ่นไปตามอารมณ์ ที่จะกล่าวถึงต่อไปนี้เป็นเพียงความคิดเป็นส่วนหนึ่งของบุคคลในวงการวงโยธวาทิต ที่ผู้เขียนได้มีโอกาสสนทนาด้วย บางความคิดเห็นอาจมีคำตอบในตัวเอง

• ใครได้อะไรบ้างจากการประกวดวงโยธวาทิต? ผู้ได้รับประโยชน์ตามที่ระบุในโครงการได้แก่ ผู้เข้าร่วมประกวดทุกๆคน รวมไปถึงผู้เข้าชมการประกวด แต่ที่ไม่มีระบุในโครงการคือ บริษัท ร้านค้าเครื่องดนตรีต่างๆ ซึ่งสามารถทำยอดขายได้มากกว่าปกติในช่วงฤดูการประกวดฯมาถึง รวมไปถึงร้านตัดชุด ตัดหมวก ตัดเครื่องแบบวงโยธวาทิต กลุ่มผู้รับจ้างสอนวงโยธวาทิต ฯลฯ
• พัฒนาการวงโยธวาทิตไทยใครเป็นผู้รับผิดชอบ? ตอบแบบกำปั้นทุบดิน ผู้ที่รับผิดชอบเรื่องของวงโยธวาทิต ก็คือครูวงโยธวาทิต คำตอบนี้ถูกต้องเพียงส่วนหนึ่ง เรื่องนี้ต้องเขียนกันยาวหากต้องการคำตอบจริงๆ วงโยธวาทิตทั้งหมดที่เข้าร่วมประกวดฯ เป็นวงดนตรีที่เกิดจากโรงเรียนในสังกัดกระทรวงศึกษาธิการ แต่กระทรวงศึกษาธิการไม่เคยมีความคิดที่จะพัฒนากิจกรรมนี้อย่างจริงจัง การประกวดฯที่จัดขึ้นโดยกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา กระทรวงศึกษาก็ไม่ได้ให้ความช่วยเหลือ หรือสนับสนุนแต่อย่างใด
• วงโยธวาทิตไทย Go-inter หรือ การประกวดวงโยธวาทิตแห่งประเทศไทย go-inter แบบไหนดีกว่ากัน? ผู้จัดการประกวดคือกระทรวงการท่องเที่ยวฯ นโยบายหลักคงอยากให้เงินตราต่างชาติ เข้ามา มากกว่าให้คนไทยนำเงินออกไปนอกประเทศ ทุกครั้งที่มีการจัดการประกวดวงโยธวาทิตโลก ประเทศไทยต้องสูญเสียเงินไปเป็นจำนวนมาก หากประเทศไทยสามารถจัดการประกวดวงโยธวาทิตในระดับนานาชาติได้เอง ในแต่ละปีเราจะได้เงินจากประเทศที่มาประกวดเป็นจำนวนมาก และยังไม่ต้องเสียเงินออกนอกประเทศในการนำวงไปประกวดที่ต่างประเทศ ประเทศไทยจัดงานใหญ่ๆมามากแล้ว สำนักงานพัฒนาการกีฬาและนันทนาการก็มีประสบการณ์ ในการจัดการประกวดวงโยฯ มากว่า ๒๐ ปี แล้ว คงไม่เป็นการยากที่ทำการประกวดให้เป็นระดับนานาชาติ
• อดีตแชมป์หายไปไหน? หากกิจกรรมการประกวดวงโยธวาทิตสามารถทำให้วงโยธวาทิตมีพัฒนาการทางดนตรีที่ดีและต่อเนื่องและยั่งยืน หลายวงที่เคยเข้าร่วมประกวด และบางวงที่เคยเป็นแชมป์หายไปไหน? ได้แชมป์แล้วยุบวงเลยหรือ? เครื่องดนตรีที่มีอยู่เอาไปทำอะไร? พอดังแล้วยุบวงเลยหรือ? ทำวงไว้เพื่อประกวดเท่านั้นเองหรือ? คำถามเหล่านี้หลายคนรู้คำตอบดีอยู่แล้ว เพราะเคยทำวงฯแบบนี้มาแล้ว การทำวงเพียงเพื่อเข้าร่วมประกวดแต่เพียงอย่างเดียว ไม่ใช่วัตถุประสงค์ตามโครงการประกวดวงโยฯ วงโยธวาทิตเป็นวงดนตรีของชุมชน เป็นวงดนตรีที่มีหน้าที่รับใช้สังคม ทำให้สังคมน่าอยู่ยิ่งขึ้น วงฯที่เอาแต่ประกวดเพียงอย่างเดียวโดยไม่มีกิจกรรมอื่นๆ ที่สร้างความสัมพันธ์ต่อชุมชุน บริการสังคม ก็ไม่ต่างกับคนที่ทำงานเพื่อตนเองเห็นแก่ตัว ใจแคบ คนแบบนี้มักจะอยู่ในสังคมอย่างไม่มีความสุข วงโยฯที่เป็นแบบนี้ไม่นานก็ต้องยุบวง เพราะไม่เป็นที่ต้องการของใครๆ การประกวดวงโยธวาทิตน่าจะมีรางวัลพิเศษสำหรับวงโยธวาทิตที่มีผลงานดีเด่น ในการให้ความช่วยเหลือสนับสนุนกิจกรรมของชุมชน ของสังคม ไปจนถึงให้การสนับสนุนกิจกรรมในระดับประเทศ เป็นการสนับสนุนคนดี ไม่ใช่สนับสนุนเฉพาะคนเก่งแต่เพียงอย่างเดียว
• ควรจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างหลังการประกวดเสร็จสิ้น? หลังจากที่ดูการประกวดวงสุดท้ายจบแล้ว ผู้เขียนก็เดินออกจากสนามศุภชลาศัย เพื่อที่จะไปขึ้นรถเมล์เดินทางกลับบ้าน โดยไม่ได้อยู่รอฟังการประกาศผลการประกวดฯ ซึ่งในใจก็คาดไว้แล้วว่าวงใดควรจะได้รับรางวัลชนะเลิศในแต่ละประเภท พอกลับถึงบ้านก็โทรศัพท์ถามลูกศิษย์ที่อยู่ในสนามศุภฯ ผลการประกวดเป็นไปตามที่คิดไว้ไม่มีพลิกล็อก วันรุ่งขึ้นได้มีโอกาสพบกับผู้ฝึกสอนวงโยธวาทิต ที่ได้เหรียญทองวงหนึ่ง ได้สนทนากัน สรุปใจความได้ว่า “ในปีหน้าอาจจะไม่ทำวงนี้แล้ว มีหลายๆโรงเรียนติดต่อมาให้ไปช่วยทำวงฯ เพราะประทับใจผลงานในปีนี้” เกิดคำถามขึ้นในใจว่าถ้าไม่ทำวงเดิมต่อแล้วเด็กๆจะเป็นอย่างไร? หลังการประกวดเสร็จสิ้นแล้วควรจะมีกิจกรรมให้วงโยธวาทิตทำอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะกิจกรรมที่ช่วยพัฒนาทักษะทางดนตรี วงที่เข้าร่วมประกวดฯกว่าครึ่งยังขาดพื้นฐานในการบรรเลงที่ดี หากผู้จัดการประกวดฯ อยากให้ทุกๆวงที่เข้าร่วมประกวดมีมาตรฐานในการบรรเลงที่ดี ควรที่จะมีโครงการต่อเนื่องหลังจากการประกวดฯ เช่น จัดอบรมเชิงปฏิบัติการเรื่องเทคนิคการฝึกซ้อมวงโยธวาทิต การจัดการเรื่องวงโยธวาทิต เทคนิคการออกแบบแปรขบวน พื้นฐานในการปฏิบัติเครื่องดนตรีวงโยธวาทิต ฯลฯ โดยจัดสำหรับครูและนักเรียนตามความเหมาะสม งบประมาณก็ทำเรื่องให้เบิกต้นสังกัดได้ เพราะเป็นเรื่องที่มีประโยชน์อย่างยิ่ง

ในการประกวดปีหน้า(พ.ศ.๒๕๔๘) เราอาจได้เห็นการประกวดวงโยธวาทิตนานาชาติ เกิดขึ้นในประเทศไทย ที่กล่าวแบบนี้หลายคนคงจะคิดว่าฝันกลางวัน เป็นไปไม่ได้ Impossible อย่าลืมว่าหลายๆสิ่งเริ่มจากความฝัน หลายๆความฝันก็มีวันที่จะเป็นจริงได้ หวังไว้ว่าสักวันฝันคงเป็นจริง

๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑