Usaha beliau yang paling diingati masyarakat Malaysia dan antarabangsa adalah ketika membawa Malaysia
keluar dari Krisis Kewangan Asia 1997 dimana beliau telah menolak cadangan dan juga dana bantuan dari IMF
yang beliau sifatkan akan memburukkan lagi krisis. Langkah-langkah radikal yang diambil[6]
dikiritik hebat ketika
itu oleh banyak pihak termasuk IMF sendiri.
Malah, usaha tersebut turut dikecam walaupun lama selepas kemelut
berakhir[7] dimana beliau menyatakan kecaman dan pujian adalah norma ahli politik dan terserah kepada penilaian
mana-mana pihak[8].
Beliau merupakan seorang tokoh politik yang bersifat vokal berhubung
isu-isu antarabangsa sehingga ada yang mencetuskan
kontroversi. Beliau
menyokong "Sistem Ekonomi Pasaran" terkawal[9] sebagai alternatif kepada "Sistem Ekonomi Persendirian"
dan secara amnya menolak "Pasaran Bebas" (laissez-faire)[10].
Gaya pemerintahan Dr. Mahathir juga sering kali dikritik dengan dilabelkan sebagai autokratik oleh pelbagai pihak termasuk
badan dan media antarabangsa (contohnya, tajuk artikel tentang persaraan beliau oleh The New York Times menyimpulkan
sifat autokratik beliau sepanjang karier politiknya[11]) terutama berhubung Akta Keselamatan Dalam Negeri
yang beliau
terangkan sebagai tindakan pencegahan yang hanya diambil
atas desakan semasa (penjelasan beliau diterima dan ditolak
pembaca
dengan pelbagai hujah)[12]. Selain itu, beliau tidak dapat lari dari tuduhan kronisme seperti pemimpin-pemimpin
lain di dunia.