(1893-1950) |
![]() |
Papazlık eğitimi gördükten sonra, Maksimov
St. Petersburg'a gitti, ve 1915 yılında Tarım Akademisi'nden tarım uzmanı
olarak mezun oldu.
Öğrenciyken devrimci harekete katıldı, aktif bir propagandacıydı; ve 1917 devriminden sonra Kızıl Ordu'ya katıldı. Bolşevikler Ordu'yu polisiye faaliyetlerde ve işçileri silahsızlandırmakta kullanmaya başlayınca, emirlere uymayı reddetti ve ölüm cezasına çarptırıldı. Ancak çelik işçileri birliğinin müdahalesi ve dayanışması sayesinde hayatını kurtarabildi. |
"Devrimin yanmakta olan ateşinin sönmemesi için, her namuslu bireyin çalışan kitleleri ateşlemesinin gerekli olduğuna inanıyorum. Aksine uyarılmış bir atiklik [halinde olarak], bağımsızlık ve özgür emek kurumlarının yaratılmasıyla bunların yörüngesi genişletilmelidir. Bunlar kapitalizmin yıkılmasının ertesinde işçilerin kendi ellerine geçirebilecekleri bir tarzda, onurlu emeğin adil prensiplerine dayanan özgür bir yaşamın örgütlenmesi ile olmalıdır." |
1918'de Maksimov anarşist-sendikalist Golos Truda (Emeğin Sesi), Navy Golos Truda (Emeğin Yeni Sesi) gazetelerinin editörlüğünü yapıyordu; NABAT [Uyarı]'ın (Voline tarafından örgütlenen Ukrayna Anarşist Örgütleri) önde gelen simalarından birisiydi; Anarko-İşçi Sendikaları Konfederasyonu sekreterliğini yapmaktaydı.
Kronştad ayaklanması sırasında, 8 Mart 1921'de diğer NABAT üyeleri ile beraber tutuklanarak, Moskova'daki Taganka Hapishanesine gönderildi. Dört ay sonra 10,5 gün sürecek açlık grevine başladı, ve Kızıl İşçi Sendikaları Enternasyonali Kongresi'ne katılmaya gelen Avrupa'lı Sendikalistlerin müdehalesi sonucunda yurtdışına sürgün kararı verilmesiyle açlık grevini sona erdirdi.
Voline ve diğerleriyle beraber sınırdışı edilen Maksimov Berlin'e giderek, sürgündeki Rus Sendikalistlerinin yayını olan Robotchi Put (Emeğin Yolu, ya da, İşçinin Yolu) adlı dergiyi düzenlemeye başladı; AIT'in (milyonlarca üyesi olan, Rudolf Rocker, Augustin Souchy ve Alexandre Schapiro'nun önderliğini yaptığı, 12 ülkenin --FORA, USI, SAC, FAUD, CNT, vb-- anarşist-sendikalistlerinin şemsiye örgütü) ve Rusya'da Hapsedilen Devrimcilerin Savunulması Komitesi'nin kurulmasına katıldı. |
|
Maksimov önce Paris'e, sonra da Chicago'ya yerleşeceği ABD'e gitti. Burada goblen [resim dokumalı duvar örtüsü] imalatçısı olarak çalıştı ve IWW'nin önde gelen sendikalist gazetecisi oldu. 16 Mart 1950'de ölümüne kadar, önce Golos Truzhanika (İşçinin Sesi), ve daha sonra ise Dielo Trauda-Probuzhdenie (Emeğin Uyanışı Davası) yayınlarının editörlüğünü yaptı.
![]() |