SACERDOS ab Ordinario delegatus, rite confessus, aut
saltem corde peccata sua detestans, peracto, si commode fieri possit, Sanctissimo
Missæ sacrificio, divinoque auxilio piis precibus implorato, superpelliceo
et stola violacea indutus, et coram se habens obsessum ligatum, si sit periculum,
eum, se et astantes communiat signo crucis, et aspergat aqua benedicta, et genibus
flexis, aliis respondentibus, dicat Litanias ordinarias usque ad Preces exclusive.
Postem dicat:
Ant. Ne reminiscáris,
Dómini, delicta nostra, vel paréntum nostrórum: neque vindíctam
sumas de peccátis nostris.
Pater noster secreto usque ad
Deus, in nómine tuo salvum me fac,
et virtúte tua age causam meam. *
Deus, audi oratiónem meam; *
áuribus pércipe verba oris mei.
Nam supérbi insurréxunt contra
me, et violénti quasiérunt vitam meam; *
non proposuérunt Deum ante óculos
suos.
Ecce, Deus ádjuvat me, *
óminus susténtat vitam meam.
Retórque malum in adversários
meos, *
et pro fidelitáte tua déstrue
ilos.
Voluntárie sacrificábo tibi,
*
celebrábo nomen tuum, Dómine,
quia bonum est.
Nam ex omni tribulatióne eripuit me,
*
et inimícos meos confúsos vidit
óculos meus.
Glória Patri.
V, Salvum (-am) fac servum tuum (ancillam tuam).
R. Deus meus, sperántem
in te.
V. Esto ei, Dómini, turris
fortitúdinis.
R. A fácie inimíci.
V. Nihil proficiat inimicus in
eo (ea).
R. Et fílius iniquitátis
non appónat nocére ei.
V. Mitte ei, Dómine, auxilium
de sancto.
R. Et de Sion tuére eum
(ea)
V. Dómine, exaudi oratiónem
meam.
R. Et clamor meus ad te véniat.
V. Dóminus vobíscum.
R. Et cum spírito tuo.
Orémus Oratio
DEUS, cui próprium est miseréri semper
et párcere: súscipe deprecatiónem nostram; ut hunc fámulum
tuum, quem (hanc fámulam tuam, quam) delictórum caténa constríngit,
miserátio tuæ pietátis cleménter absólvat.
DÓMINE sancte, Pater omnípotens, ætérne
Deus, Pater Dómini nostri Jesu Christi, qui illum réfugam tyránnum
et apóstatam gehénnae ígnibus deputásti, quique Unigénitum
tuum in hunc mundum misísti, ut illum rugiéntem contéret: velóciter
atténdem accélera, ut erípias hóminem ad imáginem
et similitúdinem tuam creátum, a ruína et dæmónio
meridiáno. Da, Dómine, terrórem tuum super béstiam,
quæ extérminat vineam tuam. Da fidúciam servis tuis contra nequíssimum
dracónem pugnáre fortíssime, ne contémnat sperántes
in te, et ne dicat, sicut in Pharaóne, qui jam dixit: Deum non novi, nec
Israël dimítto. Urgeat illum déxtera tua potens discédere
a fámulo tuo N. (a fámula tua N.) +, ne
diútius præsúmat captívum tenére, quem tu ad imáginem
tuam fácere dignátus es, et in Fílio tuo redemísti:
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti Deus, per ómnia
sæcula sæculórum.
Deinde praecipiat daemoni hunc
in modum:
PRAECÍPIO tibi, quicúmque es, spíritus
immúnde, et ómnibus sóciis tuis hunc dei fámulum (hanc
dei fámulam) obsidéntibus: ut per mystéria incarnatiónis,
passiónis, resurrectiónis et ascensiónis Dómini nostri
Jesu Christi, per missiónem Spíritus Sancti, et per advéntum
ejúsdem Dómini nostri ad judicium, dicas mihi nomen tuum, die et horam
éxitus tui, cum áliquo signo: et ut mihi Dei minístro licet
indígno, prorsus in ómnibus obédias: neque hanc creatúram
Dei, vel circunstántes, aut eórum bona ullo modo offéndas.
Deinde legantur super obsessum
haec Evangelis, vel saltem unum.
Hæc dicens, signat se et obsessum in fronte, ore et pectore.
IN ILLO témpore: Dixit Jesus discípulis
suis: Eúntes in mundum univérsum, prædicáte Evangélium
omni creatúræ. Qui credíderit, et baptizátus fuérit,
salvus erit: qui vero non credíderit, condemnábitur. Signa autem eos,
qui credíderint, hæc sequéntur: In nómine meo dæmónia
ejícient: linguis loquéntur novis: serpéntes tollent: et si
mortíferum quid bíberint, non eius nocébit: super aegros manus
impónent, et bene habébunt.
IN ILLO témpore: Revérsi sunt septuagínta
duo cum gáudio, dícentes at Jesum: Dómine, étiam dæmónia
subjiciúntur nóbis in nómine tuo. Et ait illis: Vidébant
sátanam sicut fulgur de cælo cadéntem. Ecci dedi vobis potestátem
calcándi supra serpéntes, et scorpiónes, et super omnem virtútem
inimíci: et nihil vobis nocébit. Verumtamen in hoc nolíte gaudére,
quia spíritus vobis subjiciúntur: gaudéte autem, quod nómina
vestra scripta sunt in cælis.
IN ILLO témpore: Erat Jesus ejíciens daemónium,
et illud erat mutum. Et cum ejecísset daemónium, locútus est
mutus, et admirátæ sunt turbæ. Quidam autem ex eis dixérunt:
In Beélzebub príncipe dæmóniorum éjicit dæmónia.
Et álii tentántes, signum de cælo quærébant ab
eo. Ipse autem ut vidit cogitatiónes eórum, dixit eis: Omne regnum
in seípsum divísum desolábitur, et domu supra domum cadet.
Si autem et sátanas in seípsum divísus est, quómodo
stabit regnum eius? Quia dícitis, in Beélzebub ejício dæmónia.
Si autem ego in Beélzebub ejício dæmónia, filii vestri
in quo ejíciunt? Ideo ipsi júdices vestri erunt. Porro si in dígito
Dei ejício dæmónia: profécto pervénit in vos regnum
dei. Cum fortis armátus custódit átrium suum, in pace sunt
ea, quæ póssidet. Si autem fórtior eo supervéniens vícerit
eum, univérsa arma ejus áuferet, in quibus confidébat, et spólia
ejus distribuet.
V. Dómine, exaudi oratiónem
meam.
R. Et clamor meus ad te véniat.
V. Dóminus vobíscum.
R. Et cum spírito tuo.
Orémus Oratio
OMNÍPOTENS Dómine, Verbum dei Patris, Christe
Jesu, Deus et Dóminus univérsæ creatúræ: qui sanctis
Apóstolis tuis dedísti potestátem calcándi super serpéntes
et scorpiónes: qui inter cétera mirabílium tuórum præcépta
dignátus es dícere: Dæmones effugáte: cujus virtúte
motus tamquam fulgur de cælo sátanas cécidit: tuum sanctum nomen
cum timóre et tremóre supplíciter déprecor, ut indigníssimo
mihi servo tuo, data vénia ómnium delictórum meórum,
constantem fidem, et potestátem donáre dignéris, ut hunc crudélem
dæmonem, brácchii tui sancti munítus poténtia, fidéliter
et secúrus aggrédiar: per te, Jesu Christe, Dómine Deus noster,
qui ventúrus es judicáre vivos et mórtuos, et sæculum
per ignem.
Deinde muniat se et obsessum
signo crucis, imponat extremam partem stolæ collo ejus, et dextera manu sua capiti ejus imposita,
constanter et magna cum fide dicat ea quae sequuntur:
V. Ecce Crucem Dómini,
fúgite, partes advérsæ.
R. Vicit leo de tribu Juda, radix
David.
V. Dómine, exaudi oratiónem
meam.
R. Et clamor meus ad te véniat.
V. Dóminus vobíscum.
R. Et cum spírito tuo.
Orémus Oratio
Deus, et Pater Dómini nostri Jesu Christi, invoco
nomen sanctum tuum, et cleméntiam tuam supplex expósco: ut advérsus
hunc, et omnem immúndum spíritum, qui vexat hoc plasma tuum, mihi
auxilium præstáre dignéris. Per eúmdem Dóminum.
EXORCIZO te, immundíssime spíritus, omnis
incúrsio adversárii, omne phantasma, omnis légio, in nómine
Dómini nostri Jesu+Christi eradicáre, et effugáre ab hoc
plásmate Dei+. Ipse tibi ímperat, qui te de supérnis
cæaelórum in inferióra terræ demérgi præcépit.
Ipse tibi ímperat, qui mari, ventis et tempestátibus imperávit.
Audi ergo, et time, sátana, inimice fidei, hostis géneris humáni,
mortis addúctor, vitæ raptor, justítiæ declinátor,
malórum radix, fomes vitiórum, sedúctor hóminum, próditur
géntium, incitátor invídiæ, origo avaritiæ, causa
discórdiæ, excitátor dolórum: quid stas, et resistis,
cum scias, Christum Dóminum vias tuas pérdere? Illum métue,
qui in Isaac immolátus est, in Joseph venúndatus, in agno occísus,
in hómine crucifixus, deinde inférni triumphátor fuit. Sequentes crucis fiat in fronte obsessi. Recéde ergo in nómine Pa +
tris, et Fí + lii, et Spíritus + Sancti:
da locum Spirítui Sancto, per hoc signum sanctæ +
Crucis Jesu Christi Dómini nostri: Qui cum Patre et eódem Spíritu
Sancto vivit et regnat Deus, per ómnia sæcula sæculórum.
V. Dómine, exaudi oratiónem
meam.
R. Et clamor meus ad te véniat.
V. Dóminus vobíscum.
R. Et cum spírito tuo.
Orémus Oratio
DEUS, cónditor et defénsor géneris
humáni, qui hómine, ad imáginem tuam formásti: réspice
super hunc fámulum tuum N., qui (hanc famulam tuam N., quæ) dolis immúndi
spíritus appétitur, quem vetus adversárius, antíquus
hostis terræ, formídinis horróre circúnvolat, et sensum
mentis humánae stupóre defígit, terróre contúrbat,
et metu trépidi timóris exágitat. Reppéle, Dómini,
virtútem diáboli, fallacésque ejus insídias ámove:
procul ímpius tentátor aufúgiat: sit nóminis tui signo
+ (in fronte) fámulus tuus munítus (fámula
tua muníta) et in ánimo tutus (-a) et córpore. (Tres cruces sequentes fiant in pectori
dæmoniaci). Tu péctoris +
hujus intérna custódias. Tu víscera +
regas. Tu + cor confirmes. In ánima adversatrícis
potestátis tentaménta evanéscant. Da, Dómini, ad hanc
invocatiónem sanctíssime nóminis tui grátiam, ut, qui
hucúsque terrébat, térritus aufúgiat, et victus abscédat,
tibíque possit hic fámulus tuus (hæc fámula tua) et corde
firmátus (-a) et mente sincérus (a), débitum præbére
famulátum. Per Dóminum.
ADJÚRO TE, serpens antíque, per júdicem
vivórum et mortuórum, per factórem tuum, per factórem
mundi, per eum, qui habet potestátem mitténdi te in gehénnam,
ut ab hoc fámulo Dei N., qui (ab hac fámula Dei N., quæ) ad
Ecclésiæ sinum recúrrit, cum metu, et exército furóris
tui festínus discédas. Adjúro te íterum +
(in fronte), non mea infirmitáte, sed virtúte Spíritus Sancti,
ut éxeas ab hoc fámulo Dei N., quem (ab hac fámula Dei N.,
quam) omnípotens Deus ad imáginem suam fecit. Cede ígitur,
cede non mihi, sed minístro Christi. Illius enim te urges potéstas,
qui te Cruci suæ subjugávit. Illíus bráchium contremísce,
qui, devíctis gemítibus inférni, ánimas ad lucem perdúxit.
Sit tibi terror corpus hóminis + (in pectore), sit tibi formido imágo Dei +
(in fronte). Non resístas nec moréris discédere ad hómine
isto, quoniam complácuit discédere ab hómine isto, quóniam
complácuit Christo in hómine habitáre. Et ne contemnéndum
putes, dum me peccatórem nimis esse cognóscis. Imperat tibi Deus +.
Imperat tibi majéstas Christi +. Imperat tibi Deus Pater +, ímperat
tibi Deus Fílius +, ímperat tibi Deus Spíritus Sanctus +.
Imperat tibi sacramentum crucis +. Imperat tibi fides sanctórum Apostolórum
Petri et Pauli, et ceterórum Sanctórum +. Imperat
tibi Mártyrum sanguis +. Imperat tibi continéntia Confessórum
+. Imperat tibia pia Sanctórum et Sanctárum
ómnio intercéssio +. Imperat tibi christiánæ fidei misteriórum
virtus +. Exi ergo, transgréssor. Exi, sedúctor,
plene omni dolo et fallácia, virtútis inimici, innocéntium
persecútor. Da locum, diríssime, da locum, impiíssime, da locum
Christo, in quo nihil invenísti de opéribus tuis: qui te spoliávit,
qui regnum tuum destrúxit, qui te victum ligávit, et vasa tua dirípuit:
qui te projécit in ténebras exterióres, ubi tibi cum minístris
tuis érit præparatus intéritus. Sed quid truculéntis
renitéris? Quid temerári e detréctas? Reus es omnipoténti
Deo, cujus státua transgressus es. Reus es Fílio ejus Jesu Christo
Dómino nostro, quem tentáre ausus es, et crucifígere præsumpsísti.
Reus es humáno géneri, cui tuis persuasiónibus mortis venénum
propinásti.
Adjuro ergo te, draco nequíssime,
in nómine Agni + immaculáti, qui ambulávit super áspidem
et basiliscum, qui conculcávit leónem et dracónem, ut discédas
ab hoc hómine + (fiat signum crucis in fronte), discédas ab
Ecclésia Dei + (fiat signum crucis super circunstantes): contremísce,
et éffuge, invocáto nómini Dómini illíus, quem
ínferi tremunt: cui virtútes cælórum, et Potestátes,
et Dominatiónes subjéctæ sunt: quem Chérubim et Sérphim
indeféssis vócibus laudant, dícentes: Sanctus, sanctus, sanctus
Dóminus Deus Sábaoth. Imperat tibi Verbum + caro
factum. Imperat tibi natus + ex Vírgine. Imperat tibi Jesus +
Nazarénus, qui te, cum discípulos ejus contémneres, elísum
atque prostrátum exíre præcépit ab hómine: quo
præsénte, cum te ab hómine separásset, nec porcórum
gregem íngredi præsumébas. Recéde ergo nunc adjurátus
in nómine ejus + ab hómine, quem ipse plasmávit. Durum
est tibi velle resístere +. Durum est tibi contra stímulum calcitráre
+. Quia quanto tárdius exis, tanto magis tibi
supplícium crescit, quia non hómines contémnis, sed illum,
qui dominátur vivórum et mortuórum: Qui ventúrus est
judicáre vivos et mórtuos, et sæculum per ignem.
V. Dómine, exaudi oratiónem
meam.
R. Et clamor meus ad te véniat.
V. Dóminus vobíscum.
R. Et cum spírito tuo.
Orémus Oratio
Deus cæli, Deus terræ, deus Angelórum,
Deus Archangelórum, deus Prophetárum, Deus Apostolórum, Deus
Mártyrum, Deus Vírginium, Deus, qui potestátem habes donáre
vitam post mortem, réquiem post labórem: quia non est álius
Deus præter te, nec esse póterit verus, nisi tu, Creátor cæli
et terrae, qui verus Rex es, et cujus regni non erit finis; humíliter majestáti
glóriæ tuæ súpplico, ut hunc fámulum tuum (hanc
fámulam tuam) de immúndis spíritibus liberáre dignéris.
Per Christum Dóminum nostrum.
ADJÚRO ergo te, omnis immundíssime spíritus,
omne phantásma, omnis incúrsio sátanæ, in nómini
Jesu Christi + Nazaréni, qui post lavácrum Joánnis
in desértum ductus est, et te in tuis sédibus vicit: ut, quem ille
de limo terræ ad honórem gloriæ suæ formávit, tu
désinas impugnáre: et in hómine miserábili non humánam
fragilitátem, sed imáginem omnipoténtis Dei contremíscas.
Cede ergo Deo +, qui te , et malítiam tuam in Pharaóne,
et in exércitu ejus per Moysen servum suum in abýssum demérsit.
Cede Deo +, qui te per fidelíssimum servum suum David de
rege Saule spirituálibus cánticis pulsus fugávit. Cede Deo
+, qui te in Juda Iscarióti proditóre damnávit.
Ille enim te divínis + verbéribus tangit, in cujus conspéctu
cum tuis legiónibus tremens et clamans dixísti: Quid nobis es tibi,
Jesu, Fili Dei altíssii? Venísti huc ante tempus torquére nos?
Ille te perpétuis flammis urget, qui in fine témporum dictúrus
est impiés: Discédite a me, maledícti, in ignem ætérnum,
qui parátus est diábolo et ángelis ejus. Tibi enim, ímpie,
et ángelis tuis vermes erunt, qui nunquam moriéntur. Tibi, et ángelis
tuis inextinguíbile præparátur incendium: quia tu es prínceps
maledícte homicídii, tu auctor incéstus, tu sacrilegórum
caput, tu actiónum pessimárum magister, tu hæreticórum
doctor, tu tortius obsc£nitatis invéntor. Exi ergo +,
ímpie, exi +, sceleráte, exi cum omni fallácia tua:
quia hóminem templum suum esse vóluit Deus. Sed quid diútius
moráris hic? Da honórem Deo Patri + omnipoténti,
cui omne genu fléctitur. Da locum Dómino Jesu +
Christo, qui pro hómine sánguinem suum sacratíssimum fudit.
Da locum Spíritui + Sancto, qui per beátum Apóstolum suum
Petrum te maniféste stravit in Simóne mago; qui falláciam tuam
in Ananía et Saphíra condemnávit; qui te in Heróde rege
honórem Deo non dante percússit; qui te in mago Elyma per Apóstolum
suum Paulum cæcitátis calígine pérdidit, et per eúndem
de Pythonissa verbo ímperans exíre præcépit. Discéde
ergo nunc +, discéde +, sedúctor.
Tibi erémus sedes est. Tibi habitátio serpens est: humiliáre,
et prostérnere. Jam non est différendi tempus. Ecce enim dominátor
Dóminus próximat cito, et ignis ardébit ante ipsum, et præcédet,
et inflammábit in circúitu inimícus ejus. Si enim hómines
fefélleris. Deum non póteris irridére. Ille te ejécit,
cujus óculis nihil occúltum est. Ille te expéllit, cujus virtúti
univérsa subjécta sunt. Ille te exclúdit, qui tibi, et ángels
tuis præparávit ætérnam gehénnam; de cujos ore
exíbit gládius acútus: Qui ventúrus est judicáre
vivos et mórtuos et sæculum per ignem.
Prædicta omnia, quatenus opus sit, repeti possunt, donec
obsessus sit omnino liberatus.
Juvabi praeterea plurimum super
obsessum sæpe repetere Pater noster, Ave Maria et Credo, atque
hæc,
quæ
infra notantur, devote dicere.
Canticum Magníficat, ut
supra; in fine Glória Patri.
Canticum Benedíctus, ut
supra: in fine Glória Patri.
Quicúmque
vult salvus esse,
ante ómnia opus est, ut téneat
cathólicam fidem:
Quam
nisi quisqui íntegram inviolatámque serváverit,
absque dúbio in ætérnum
períbit.
Fides
autem cathólica hæc est:
ut unum Deum in Trinitátem in unitáte
venerémur.
Neque
confundéntes persónas,
neque substántiam separántes.
Alia
est enim persóna Patris, ália Fílii,
ália Spíritus Sancti:
Sed
Patris, et Fílii, et Spíritus Sancti una est divínitas,
æquális glória, coætérna
majéstas.
Qualis
Pater, talis Fílius,
talis Spíritus Sanctus.
Increátus
Pater, increátus Filius,
increátus Spíritus Sanctus.
Imménsus
Pater, imménsus Fílius,
imménsus Spíritus Sanctus.
ætérnus Pater, ætérnus Fílius,
ætérnus Spíritus Sanctus.
Et
tamen non tres ætérni,
sed unus ætérnus.
Sicut
non tres increáti, nec tres imménsi,
sed unus increátus, et unus imménsus.
Simíliter
omnípotens Pater, omnípotens Fílius,
omnípotens Spíritus Sanctus.
Et
tamen non tres omnipoténtes,
sed unus omnípotens.
Ita Deus Pater, Deus Fílius,
Deus Spíritus Sanctus.
Et
tamen non tres Dómini:
sed unus est Dóminus.
Quia,
sicut singillátim unamquánque persónam Deum ac Dóminum
confitéri christiána veritáte compéllimur:
ita tres Deos aut dóminus dícere
cathólica religióne prohibémur.
Pater
a nullo est factus:
nec creátus, nec génitus.
Fílius
a Patre solo est:
non factus, nec creátus, sed génitus.
Spíritus
Sanctus a Patre et Fílio:
non factus, nec creátus, nec génitus,
sed procédens.
Unus
ergo Pater, non tres Patres: unus Fílius, non tres Fílii:
unus Spíritus Sanctus, non tres Spíritus
Sancti.
Et
in hac Trinitáte nihil prius aut postérius, nihil majus aut minus:
sed
totæ tres persónæ coaetérnæ
sibi sunt et coæquáles.
Ita
ut per ómnia, sicut iam supra dictum est,
et únitas in Trinitáte, et Trínitas
in unitáte veneránda sit.
Qui
vult ergo salvus esse,
ita de Trinitáte séntiat.
Sed
necessárium est ad ætérnam salútem,
ut Incarnatiónem quoque Dómini
nostri Jesu Christi fidéliter credat.
Est
ergo fides recta, ut credámus et confiteámur,
quia Dóminus noster Jesus Christus,
Dei Fílius, Deus et homo est.
Deus
est ex substántia Patris ante sæcula génitus: et homo est ex
substántia matris in sæculu natus.
Perfectus
Deus, perféctus homo:
ex ánima rationále et humana
carne subsístens.
æquália Patri secúndum divinitátem:
minor Patre secúndum humanitátem.
Qui,
licet Deus sit et homo,
non duo tamen, sed unus est Christus.
Unus
autem non conversióne divinitátis in carnem;
sed assumptióne humanitátis in
Deum.
Unus
omníno, non confusióne substántiæ,
sed unitáte persónæ.
Nam
sicut ánima rationális et caro unus est homo:
ita Deus et homo unus est Christus.
Qui
passus est pro salúte nostra: descendit ad inferos:
tertia die resurréxit a mórtuis.
Ascendit
at cælos, sedet ad dexteram Dei Patris omnipoténtis:
inde ventúrus est judicáre vivos
et mórtuos.
Ad
cujus advéntum omnes hómines resúrgere habent cum corpóribus
suis:
et redditúri sunt de factis própriis
ratiónem.
Et
qui bona egérunt, ibunt in vitam aetérnam:
qui vero mala, in ignem ætérnum.
Hæc
est fides cathólica,
quam nisi quisque fidéliter firmitérque
credíderit, salvus esse non póterit.
Glória
Patri.
Ps. 90 Qui degis in praesídio
Altíssimi, ut supra (Psalterium).
Exsúrgit Deus, dissipántur inimíci
ejus, *
et fúgiunt qui odérunt eum, a
fácie ejus.
Sicut dispérgitur fumus, dispérguntur,
sicut díffluit cera ante ignem, *
sic péreunt peccatóres ante Deum.
Justi autem lætántur, exsúltant
in conspéctu Dei, *
et delectántur in lætítia.
Cantáte Deo, psállite nómini
ejus; *
stérnite viam ei qui véhitur
per desértum,
Cui nomen est Dóminus, *
et exsultáte coram eo.
Pater orphanórum et tutor viduárum
*
Deus est in habitáculo sancto suo.
Deus domum parat derelíctis, edúcit
captivos ad prosperitátem: *
rebélles tantum degunt in tórrida
terra.
Deus, cum exíres ante pópulum
tuum, *
cum incéderes per desértum,
Terra mota est, cæli quoque stillárunt
ante Deum, *
trémuit Sinai ante Deum, Deum Israël.
Plúviam copiósam demisísti,
Deus, in hereditátem tuam, *
et fatigátam tu refecísti.
Grex tuus habitávit in ea, *
parásti eam in bonitáte tua páuperi,
Deus.
Dóminus profert verbum; *
læta nuntiántium multitúdo
est magna:
"Reges, exercítuum fúgiunt,
fúgiunt; *
et incolae domus dívidunt prædam.
Dum quiescebátis inter caulas gregum,
alæ colúmbæ nitébant argénto, *
et pennæ ejus flavóre auri.
Dum Omnípotens illic dispergébat
reges, *
nives cecidérunt in Salmon!"
Montes excélsi sunt montes Basan, *
clivósi montes sunt montes Basan:
Cur invidiósi aspícitis, montes
clivósi, montem in quo habitáre plácuit Deo, *
immo in quo habitábit Dóminus
semper?
Currus Dei myríades sunt, mille et mille:
*
Dóminus de Sinai in sanctuárium
venit.
Ascendísti in altum, duxísti
captívus, accepísti in donum hómines, *
vel eos qui nolunt habitáre apud Dóminum
Deum.
Benedíctus Dóminus per síngulos
dies: *
portat ónera nostra Deus, salus nostra!
Deus noster est Deus qui salvat, *
et Dóminus Deus dat evasiónem
a morte.
Profécto, Deus confríngit cápita
inimicórum suórum, *
vérticem capillátum ejus qui
ámbulat in delíctis suis.
Dixit Dóminus: "Ex Basan redúcan,
*
redúcam e profúndo maris,
Ut intíngas pedem tuum in sánguine,
*
ut linguis canum tuórum sit pórtio
ex inimícis".
Vident ingressum tuum, Deus, *
ingressum Dei mei, regis mei, in sanctum:
Præcédunt cantóres, postrémi
sunt citharoédi, *
in médio puéllæ týmpana
sonant.
"In coétibus festívis benedícite
Deo. *
Dómino vos, ex Israël nati".
Ibi est Benjamin, mínimus natu, præcédens
eos, príncipes Juda cum turmis suis, *
príncipes Zabulon, príncipes
Néphtali.
Exsere, Deus, poténtiam tuam, *
poténtiam, Deus, qui operáris
pro nobis.
Propter templum tuum, quod est in Jerúsalem,
*
tibi ófferant reges múnera!
Increpa feram arúndinis, *
turmam taurórum cum vítulis populórum,
Prostérnat se cum láminis argénti:
*
dissipa gentes quæ bellis lætántur.
Véniant magnátes ex Ægýpto,
*
Æthiópia exténdat manus
suas ad Deum.
Regna terræ, cantáte Deo, psállite
Dómino, *
qui véhitur per cælus, cælos
antíquos!
Ecce, edit vocem suam, vocem poténtem:
*
"Agnóscite poténtiam Dei!"
Super Israël majéstas ejus, *
et poténtia ejus in núbibus.
Timéndus est Deus e sancto suo, Deus
Israël; ipse poténtiam dat et robur pópulo suo: *
benedictus Deus:
Glória Patri.
Ps. 69 Páceat tibi, Deus,
ut erípias me , ut supra; Ps. 53 Deus, in nómine tuo, ut supra; Ps.
117 Grátias ágite Dómino, ut supra (Psalterium).
Certa, Dómine, contra certántes mecum,
*
impúgna impugnántes me.
Apprehénde clípeum et scutum,
*
et exsúrge in auxilium meum.
Vibra lánceam et cóibe persequéntes
me, *
dic ánimæ meæ: "Salus
tua ego sum".
Confundántur et erubéscant qui
quarunt vitam meam, *
cedant retrórsum et afficiántur
pudóre qui cógitant mihi mala.
Sint velut pálea ante ventum, *
cum ángelus Dómini pellet eos.
Sit via illórum tenebrósa et
lúbrica, *
cum ángelus Dómini insectábitur
eos.
Nam sine causa tetendérunt mihi rete
suum, *
sine causa fodérunt fóveam vitæ
meæ.
Véniat illis intéritus improviso,
et rete, quod tetendérunt, cápiat ipsos; *
in fóveam, quam fodérunt, ipsi
cadant.
Anima autem mea exultábit in Dómino,
*
lætábitur de auxílio ejus.
Omnes vires meæ dicent: "Dómine,
quis símilis tibi,
Qui éripis míserum a præpoténte,
*
míserum et páuperem a prædatóre".
Surrexúnt testes violénti: *
quorum non eram cónscius, a me quærébant.
Retribuébant mihi mala pro bonis: *
desolatiónem ánimæ meæ.
Ego autem, cum illi ægrotárent,
induébar cilício, affligébam jejúnio ániman meam
*
et preces intra me fundébam.
Velut pro amíco, fratre meo, incedébam
tristis, *
velut qui luget matrem, maestus incurvábar.
Sed cum vacillárem ego, lætáti
sunt et convenérunt, *
convenérunt contra me percutiéntes
inopinántem.
Dilaniábant me neque cessabánt,
tentábant me, irridébant mihi *
frendéntes contra me déntibus
suis.
Dómine, quámdiu aspícies?*
Éripe ánimam meam a rugiéntibus,
a leónibus vitam meam.
Grátias agam tibi in cîtu magno,*
in pópulo multo te laudábo.
Ne gáudeant de me inimíci mei
injústi:*
ne óculis ánnuant qui me odérunt
sine causa.
Neque enim quae pacis sunt loquúntur,*
et contra quiétu terrae fraudes meditántur.
Et dilátant contra me os suum,*
dicunt:Vah! Vah! Óculis nostris vídimus!"
Vidísti, Dómine! Noli silére,*
Dómine, noli esse procul a me!
Exspergícere et evígila ad defensiónem
meam,*
Deus meus et Dóminus meus, pro causa
mea!
Júdica me secúndum justítiam
tuam, Dómine;*
Deus meus, ne læténtur de me!
Ne cógitent in corde suo: "Vah!
Quod desiderávimus!"*
ne dicant: "Devorávimus eum".
Confundántur et erubéscant omnes
símul,*
qui lætántur de malis meis;
Induántur confusióne et ignomínia,*
qui se extóllunt contra me.
Exsúltent et læténtur qui
favent causæ meæ,*
et dicam semper:
"Magnificétur Dóminus,*
qui favet salúti servi sui".
Et lingua mea enuntiábit justítiam
tuam,*
perpétuo laudem tuam.
Glória Patri.
Ad te, Dómine, confúgio: ne confúndar
in ætérnum;*
in justítia tua libera me!
Inclína ad me aurem tuam,*
festína, ut erípas me.
Esto mihi petra refúgii,*
arx muníta ut salves me.
Nam tu es petra mea e arx mea,*
et propter nomen tuum dedúces me et
díriges me.
Edúces me e reti quod abscondérunt
mihi,*
quia tu es refúgium meum.
In manus tuas coméndo spíritum
meum:*
liberábis me, Dómine, Deus fidélis.
Odísti eos qui colunt idóla vana;*
ego autem in Dómino confido.
Exsultábo et aletábor de miseratióne
tua, quóniam respexísti misériam meam,*
adjuvísti in angústiis ánimam
meam,
Nec tradidísti me in manum inimíci,*
sed statuísti in loco spatióso
pedes meos.
Miserére mei, Dómine, quia in
angústiis sum;*
mæróre tabéscit óculus
meus, ánima mea et corpus meum.
Etenim aerúmnâ consúmitur
vita mea,*
et anni mei gémitu.
Defécit in afflictióne robur
meum,*
et ossa mea tabuérunt.
Omnibus inimícis meis factus sum oppróbrium,
vicinis meis ludibrium, et terror notis meis;*
qui foris vident me, aufúgiunt a me.
Oblivióne éxcidi ex corde, quasi
mórtuus,*
factus tamquam vas confráctum.
Etenim audívi síbilum multórum
- terror est úndique!*
conveniéntes simul contra me, vitam
meam auférre meditáti sunt.
Ego autem in te confido, Dómine;*
dico: Deus meus es tu.
In mano tua sortes meæ:*
éripe me de manu inimicórum meórum
et a persequéntibus me.
Serénum præbe vultum tuum servo
tuo,*
salva me in misericórdia tua.
Dómine, ne confúndar, quia invocávi
te;*
confundántur ímpii, conticéscant,
acti ad ínferos.
Muta fiant lábia mendácia, *
Quæ loquúntur contra justum insolénter
in supérbia et contémptu.
Quam magna est bónitas tua, Dómine,*
quam reservásti timéntibus te,
Quam præstas confugiéntibus ad
te,*
in conspéctu hóminum.
Prótegis eos protectiónes vultus
tui*
a conspiratióne virórum,
Occúltas eos in tentório*
a júrgio linguárum.
Benedíctus Dóminus, quia mirábilem
præbuit mihi*
misericórdiam suam in urbe muníta.
Ego autem dixi in trepidatióne mea:*
"Abscíssus sum a conspéctu
tuo".
Tu vero audísti vocem obsecratiónis
meæ,*
cum clamárem ad te.
Dilígite Dóminum, omnes sancti
ejus!*
fidéles consérvat Dóminus.
Sed retríbuit abundánter*
agéntibus supérbe.
Confortámini et roborétur cor
vestrum*
omnes, qui sperátis in Dómino.
Glória Patri.
Deus meus, deus meus, quæ me dereliquísti?*
Longe abes a précibus, a verbis clamóris
mei.
Deus meus, clamo per diem, et non exáudis,*
et nocte, et non atténdis ad me.
Tu autem in sanctuário hábitas,*
laus Israël.
In te speravérunt patres nostris,*
speravérunt et liberásti eos;
Ad te clamavérunt et salvi facti sunt,*
in te speravérunt et non sunt confúsi.
Ego autem sum vermis et non homo,*
oppróbrium hóminum et despéctio
plebis.
Omnes vidéntes me derídent me,*
didcúnt lábia, ágitant
caput:
"Confídit in Dómino: líberet
eum,*
erípiat eum, si díligit eum".
Tu útique duxísti me inde ab
útero;*
secúrum me fecísti ad úbera
matris meæ.
Tibi tráditus sum inde ab orti,*
ab útero matris meæ Deus meus
es tu.
Ne longe stéteris a me, quónian
tríbulor;*
prope esto: quia non est adjútor.
Circúmstant me juvénci multi,*
tauri Basan cingunt me.
Apériunt contra me os suum,*
sicut leo rapax et rúgiens.
Sicut aqua effúsus sum,*
et disjúncta sunt ómnia ossa
mea;
Factum est cor meum tamquam cera*
liquéscit in viscéribus meis.
Aruit tamquam testa guttur meum et lingua mea
adhæret fáucibus meis,*
et in púlverem mortis deduxísti
me.
Etenim circúmstant me canes multi,*
catérva male agéntium cingit
me.
Fodérunt manus meas et pedes meos,*
dinumeráre possunt ómnia ossa
mea.
Ipsi vero aspíciunt et vidéntes
me lætántur; dívidunt sibi induménta mea, *
et de vesta mea mittunt sortem.
Tu autem, Dómine, ne longe stéteris:*
auxílium meum, ad juvándum me
festina.
Eripe a gládio ánimam meam,*
et de manu canis vitam meam;
Salva me ore leónis*
et me míserum a córnibus bubalórum.
Enarrábo nomen tuum frátribus
meis,*
in médio cîtu laudábo te.
"Qui timétis Dóminum, laudáte
eum; univérsum semen Jacob, celebráte eum:*
timéte eum, omne semen Israël.
Neque enim sprevit nec nec fastidívit
misériam míseri; neque abscóndit fáciem suam ab eo*
et, dum clamávit ad eum, audívit
eum".
A te venit laudátio mea in cîtu
magno,*
vota mea reddam in conspéctu timéntium
eum.
Edent páuperes et saturabúntur;
laudábunt Dóminum, qui quærunt eum:*
"vivant corda vesta in sæcula".
Recordabúntur et converténtur
et ad Dóminum*
univérsi fines terræ;
Et procúmbent in conspéctu ejus*
univérsæ famíliæ
géntium,
Quóniam Dómini est regnum,*
et ipse dominátur in géntibus.
Eum solum adorábunt omnes qui dórmiunt
in terra,*
coram eo curvabúntur omnes, qui descéndunt
in púlverem.
Et ánima mea ipse vivet*
semen meum sérviet ei,
Narrábit de Dómino generatióni
ventúræ,*
et annuntiábunt justítiam ejus
pópulo, qui nascétur: "Hæc fecit Dóminus".
Glória Patri.
Dómini, quam multi sunt qui tríbulant me,*
multi insúrgunt advérsum me!
Multi sunt qui de me dicunt:*
"Non est salus ei in Deo".
Tu autem, Dómine, clípeus meus
es,*
glória mea, qui érigis caput
meum.
Voce mea ad Dóminum clamávi,*
et exaudívit me de monte sancto suo.
Ego decúbui et obdormívi:*
exsurréxi, quia dóminus susténtat
me.
Non timébo mília pópuli,*
Quæ in circúitu contra me consístunt.
Exsúrge, Dómine!*
Salvum me fac, Deus meus!
Nam maxíllam percussísti ómnium
adversántium mihi,*
dentes peccatórum confregísti.
Penes Dóminum est salus:*
Super pópulum tuum sit benedíctio
tua!
Glória Patri.
Ad Dóminum confúgio; quómodo dícitis
ánimæ meæ:*
"Tránsvola in montem sicut avis!
Ecce enim peccatóres tendunt arcum,
ponunt sagíttam suam super nervum, *
ut sagíttent in obscúro rectos
corde.
Quando fundaménta evertúntur,
*
justus quid fácere valet?"
Dóminus in templo sancto suo; *
Dóminus in cælo sedes ejus.
Oculi ejus respíciunt, *
pálpebræ ejus scrutántur
fílios hóminum.
Dóminus scrutátur justum et ímpium;
*
qui díligit iniquitátem, hunc
odit ánima ejus.
Pluet super peccatóres carbónes
ignítos et sulphur; *
ventus æstuans pars cálicis eórum.
Nam justus est Dóminus, justítia
díligit;
recti vidébunt fáciem ejus. *
Glória Patri.
Quoúsque, dómine, obliviscéris mei
omníno?*
quoúsque abscóndes fáciem
tuam a me?
Quoúsque volvam dolóres in ánima
mea,*
mærórem in corde meo cotídie?
Quoúsque se extóllet inimícus
meus super me?*
réspice, exáudi me, Dómine,
Deus meus!
Illústra óculos meos, ne obdórniam
in morte,*
ne dicat inimícus meus: "devíci
eum";
Ne exsúltent adversárii mei,
quod corrúerim:*
cum confísus sim in misericórdia
tua.
Exsúltet cor meum de auxílio
tuo;*
cantem Dómino, qui bona tríbuit
mihi.
Glória Patri.
ORÁMUS te, Deus omnípotens, ut spíritus
iniquitátis ámplius non hábeat potestátem in hoc fámulo
tuo N. (hac fámula tua N.), sed ut fúgiat, et non revertátur:
ingrediatur in eum (eam), Dómine, te jubénte, bónitas et pax
Dómini nostri Jesu Christi, per quem redémpti sumus, et ab omni malo
non timeámus, quia Dóminus nobiscum est: Qui tecum vivit et regnat
in unitáte Spíritus Sancti Deus, per ómnia sæcula sæculorum.
Amen.
Sequens exorcismus recitari potest
ab Episcopis, nec non a Sacerdotibus, qui ab Ordinariis suis ad id auctoritatem
habeant.
PRINCEPS gloriosíssime, cæléstes
milítiæ, sancte Michaël Archángele, defénde nos
in prælio adversus príncipes et potestátes, advérsus
mundi rectóres tenebrárum harum, contra spirituália nequítiæ,
in celéstibus. Veni in auxilium hóminum; quos Deus ad imágines
similitúdines suæ feceit, et a tyránnide diáboli emit
prétio magno. Te custódem et patrónum sancta veneratur Ecclésia;
tibi trádidit Dóminus ánimas redemptórum in supérna
felicitáte locándas. Deprecáre Deum pacis, ut cónterat
sátanam sub pédibus nostris, ne ultra váleat captivos tenére
hómines, et Ecclésia nocére. Offer nostras preces in conspéctu
Altíssimi, ut cito antícipent nos misericórdiæ Dómini,
et apprehéndas dracónem, serpéntem antíquum qui est
diábolus et sátanas, et ligátum mittas in abyssum, ut nun sedúcat
ámplius gentes.
IN
NÓMINE Jesu Christi Dei et Dómini nostri, intercedénte immaculáta
Vírgine Dei Genetrice María, beáto Michaéle Archángelo,
beátis Apóstolis Petro et Paulo et ómnibus Sanctis, et sacra
ministérii nostri auctoritáte confisi, ad infestatiónes diabólicæ
fraudis repelléndas secúri aggrédimur.
EXSÚRGAT Deus, et dissipéntur inimici ejus,
et fúgiant qui odérunt eum, a fácie ejus.
Sicut déficit fumus, deficiant:
sicut fluit cera a fácie ignis, sic péreant peccatóres a fácie
Dei.
EXORCIZÁMUS te, omnis immúnde spíritus,
omni satánica potéstas, omnis incúrsio infernális adversárii,
omnis légio, omnis congregátio et secta diabólica, in nómini
et virtúte Dómini nostri Jesu + Christi, eradicáre et effugáre a Dei
Ecclésia, ab animábus ad imáginem Dei cónditis ac pretióso
divíni Agni sánguini redémptis +. Non ultra áudeas, serpens callidíssime,
decípere humánum genus, Dei Ecclésiam pérsequi, ac Dei
electos excútere et cribráre sicut tríticum +. Imperat
tibi Deus altíssimus +, cui in magna tua supérbia te símililem
habéri adhuc præsúmis; qui omnis hómines vult salvos
fíeri, et ad agnitiónem veritátis veníre. Imperat tibi
Deus Pater +; ímperat tibi Deus Fílius +;
ímperat tibi Deus Spíritus Sanctus +. Imperat tibi Christus, ætérnum Dei Verbum
caro factum +, qui pro salúte géneris nostri tua invídia
pérditi, humiliávit semetípsum factus obédiens usque
ad mortem; qui Ecclésiam suam ædificávit supra firmam petram
et portas ínferi advérsus eam numquam esse prævalitrúras
edixit, cum ea ipse permansúrus ómnibus diébus usque ad consumatiónem
sæculi. Imperat tibi sacraméntum Crucis +, omniúnque christiánæ fídei
Mysteriórum virtus +. Imperat tibi excélsa Dei Génetrix Virgo
Maria +, quæ superbíssimum caput tuum a primo
instánti immaculátæ suæ Conceptiónis in sua humilitáte
contrivit. Imperat tibi fides sactórum Apostolórum Petri et Pauli
ceterorúnque Apostolórum +. Imperat tibi Mártyrum sanguis, ac pia Sanctórum
et Sanctárum ómnium intercéssio +.
Ergo, draco maledicte et omnis
légio diabólica adjurámus te per Deum + vivum,
per Deum + verum, per Deum + sanctum, per Deum, qui sic diléxit mundum, ut
Filium suum unigénitum daret, ut omnis, qui credit in eum, non péreat,
sed hábeat vitam ætérnæ: cessa decípere humánas
creatúras, eisque æternæ perditiónis venénum propináre:
désine Ecclesiæ nocére et ejus libertáti láqueos
injícere. Vade, sátana, invéntor et magister omnis fallaciæ,
hostis humánæ salútis. Da locum Christo, in quo nihil invenísti
de opéribus tuis; da locum Ecclesiæ uni, sanctæ, cathólicæ,
et Apostólicae, quam Christus ipse acquisívit sánguine suo.
Humiliáre sub potenti manu Dei; contremísce et éffuge, invocato
a nobis sancto et terríbili Nómini Jesu, quem ínferi tremunt,
cui Virtútis cælórum et Potestátes et Dominatiónes
subjéctæ sunt; quem Chérubim et Séraphim indeféssis
vócibus laudant, dicéntes: Sanctus, Sanctus, Sanctus Dóminus
Deus Sábaoth.
Orémus Oratio
Deus cæli, Deus terræ, Deus Angelórum,
Deus Archangelórum, Deus Patriarchárum, Deus Prophetárum, Deus
Apostolórum, Deus Mártyrum, Deus Confessórum, Deus Virginum,
Deus qui potestátem habes donáre vitam post mortem, réquiem
post labórem: quia not est Deus præter te, nec esse potest nisi tu,
créator ómnium visibílium et invisibílium, cujus regni
non erit finis: humíliter majestati glóriæ tuæ suplicámus,
ut ab omni infernálium spirítuum potestáte, láqueo deceptióne
et nequítia nos poténter liberáre, et incólumes custodíre
dignéris. Per Christum Dóminum nostrum.
Ab insídiis diáboli,
libera nos, Dómine.
Ut Ecclésiam tuam
secúra tibi fácias libertáte servire, te rogámus,
audi nos.
Ut inimícus sanctæ
Ecclésiae humiliáre dignéris, te rogámus, audi
nos.
Et aspergatur locus aqua
benedicta.
+