De Lehrtiet weer all’n poor Joahr achter mi un us Mudder plegde to seggen „Jung de Lehrjoahr de hess woll achter Di, over dit sünd nu noch nich de Herren Joahre, bill di man noch nix in, dat kummt laater an int Leben, wenn Du it to wat brocht hest,"

Avers de Tieten weern uk nich grod to mien Vordeel, so dat ik dat uk to wat bringen kunn, dat seeg to wielen so ut, at wenn de ganze Wilt gegen mi an gung.

De Grübele maal wat anner’s to don, maal wat vun de Wilt to seen, nich jeden Daag ann’e Hobelbank to stahn un denn Stoff Eten, de leet mi nich los.

So ganz wiet weg weer ik uk noch nich wesen, de ole Snack , "Kann’s sowiet gahn, dat uk noch denn Karkturn sehn kann’s, dar nah muß woller nah Huus," de leeg mi inn’e Knocken, meist so, at wenn he dar inkarft weer.

Avends at wi in Kroog seeten bi een Glass Beer, dar wurrn denn so allerhand Pläne tohoop bruuht. Wor schall dat hengahn, wat wull’t maaken, woveel Gild kann’s dar woll verdeenen, annere Spraaken, annere Deern up jeden Fall. All disse Saaken de wurn dar dörkaut, ---un denn---, eenes gooden Daags, keem de Nahricht dat weer so wiet, allens weer klor.

Mien lüttjen Broder keem nah use Warkstä mit Rad anjogen, rein ut ‘n Aam weer he, he bröcht mi denn Breef ut Ameriko, vun miene Verwandten, de de dat möglich maakt harrn, dat ik utwannern kunn. Deensdaag morgen schull ik man eben vun Hamborg ut mit ‘n Flugzeug, mit een vun de Super Constallations, dat weer to de Tiet een vun de gröötern Maschinen, nah Ameriko fleegen. Minsch, wat een Upreegung.

At ik denn Breef dreemaal lesen harr, -up’t Klo-, harr mi uk eers noch eene anstickt, so dat ik uk woller to Verstand kem. Dar weer dat anne Tiet, denn Meester dar wat vun to vertelln, wiel ik jo „Kündigen" moss, dat gehörde sick jo so. Mien Meester de keek mi rein verdutzt an un wuss nich of he lachen or blarrn schull, --" Du, --nah Ameriko?, Du bis jo woll rein maal wurn in Kopp wa?, wo wullst Du dar woll hen kamen ? harrs jo man glieks nahn Mond henföhren kunnt, jo dat steiht di woll to, nu seeg man to, dat dien Arbeit proat kriegs un sla di de Spökeree ut’n Kopp."

Aver ditmaal kunn ik woller trüg lachen un em verkloren, dat dit keene Spökeree weer, denn in veer Daag weer ik nich mehr hier. Ik kunn’t sülben’s kum glöven, kunn ik mien eegen Oogen troen?. De Meester, de haalt een vun de annern Gesellen her, een vun de Gelehrten, een de Englisch kunn, he schull doch maal eben denn Breef lesen un översetten, over so, dat een dat uk glöven kann un nich wat wiesmaaken. Jo un do wuss de ganze Warkstä jo Bescheed. -"He, de lüttje Snotterbuck dar, dat harr’ck em nich to troht,"- „worum wull‘t dar denn hen?" - „wat wull’t dar denn maaken?". So gung dat , jo un do moss de „Ole" sick rein versnuben, at em dat to Verstand keem, dat dit nu doch woll wahr weer, do meende he „dat is nu ober nich so eenfach, man so affhaun, hier nix un dar nix, nee, nee, nix darvun," segg he, „dar mööt een up stahn" „Een Fat Beer un Du kanns hen gahn wor Du wullt, un wenn Du uk denn Düvel sülben’s besöken wullt."

Denn Hobel harr ik dar furns dahl leggt un bün den man so Hals över Kopp nahn Kroog hensust um een Fat Beer to bestell’n. Over de Wirt de meende wi schull’n dar man all herkomen dat weer jo Gemütlicher bi em, at dar bi us up de olen Hobelbänke to sitten un us dar een ansuupen, ne, dat gung beter bi em.

Jo mit de Arbeit, dat weer nu vorbi de „Ole" geve mi, just so at anners uk, wenn wi maal „einen Zuch durch die Gemeinde machen," at he to seggen pleegte, een Stück Sperrholt, so dat ik upschrieven kunn, wat wi dar bi’n Wirt vertehrt, „denn de bedröögt us sonst," meende de „Ole". - „he lüggt," - denn dar in Kroog, dar wurd „up Konto" sopen.

Jo un denn wurd Affscheed fiert un ik weer free un, -- jo, ik kann’t nu jo ruhig seggen, ik weer so blau, blau at ne Kornbloom.

Denn nächsten Daag bie’t Danzen, wat weer ik slegg,- je oh je,- mien Kopp de kelde noch vun vergonnen Nacht un denn dit Affscheed nehmen, all de Lüüd de ik kennde, de wulln denn noch gau een ut geben so vor „goot Glück" at se seggen deen,- „un dat us over uk maal schrieven deis, dar ganz vun Ameriko!"

Vun’t wollerkomen wull’n de meisten Lüüd nix weten, wiel ik jo noch dar weer, over ick segg to all miene Kumpels, dat ik in Fief Joahr woller dar weer, „Ehrenwort," over so lang wull ik dat ut halen un up „Wanderschaft" blieven.

Un nu weer dar man noch een Sunndaag, de weer dar, denn Kater to plegen, oh, wat weer ik krank denn Daag. Mondaag moss ik all de Popiere up de Reeg bringen un Deensdaag morgen, dar bröchten miene Kumpels mi nahn Boahnhoff. At wi dar up’n Boahnsteeg stunn un över dat vergonnen Weekenend lachen den, dar kem mi up maal to Kopp, dat us Mudder doch de meist Tiet dar stahn harr un sick de Oogen dröögt harr un ik wuss nich recht off se nu froh weer dat ik ut’n Huus kem, or of se all Mitleed harr mit mi , ik bün dar nie nich achter kamen.

„In Fief Joahr bün ik woller dar, glövt mi dat man," segg ik noch ut dat open Kuppe Fenster, at de Tog afföhrde. In Hamborg harr ik noch noog Tiet mi mit mien Süster to droopen, see bröchte mi denn uk bit nahn Flughoven un eer ik wuss wat passerd weer dar seet ik in Flugzeug un weer up mien Weg nah Ameriko, un dar bün ik noch, nah dreeunveertig Joahr.

[email protected]

Mien Gästebook

Mien Heimaat Siet