„Wat hebbt wi doch woller vor feine Kartüffeln, dor kann’s doch wenigstens ‘ne Fork rinsteeken, ohne dat se all ut’n annern fallt un schmecken do’t se jo uk", sä us Vadder bold jedet maal.

Mit dat Fleesch weer dat over soon eegen Saak. Soon paar Daag na’t Slachten, dat de Husslachter maaken de, kem de Wuss, de Speck un Schinken in Handwagen. Denn wurd dat moi to deckt un na de Röökerkaat henföhrt. Bi Fro Harms, dor wurd an jedet Stück Wuss or wat dor uk weer, mit’n Tüddelband een Zettel mit usen Nahm up, anbunnen. Denn wurd dat all moi neven annern unnern Wiem hungen. Bi all de annere Wuss un Speck vun all de annern Lüüd, de dor uk ehre Fleeschwaren henbringen den to’n röökern. All de annern Fleeschworen de nich röökert wurn, de weckte us Mudder in , in Glöös un de wurn in’n Keller upbewohrt.

Dor in usen Keller weer jo all’ns to finnen, wat överwintert weern moss, Kartüffeln, Wutteln, Röben, un denn all de Glöös vull, de Mudder inweckt harr mit Gemüse un Früchte, dor weer vun allen wat.

Manchmal wenn ik Sunnavendsnamiddag vun de Arbeit kem, denn segg us Mudder: „Du Jung, wenn Du noch glieks even na’n Frisör henföhrs, denn kiek doch uk noch even bi Fro Harms rin un hol mi dor soon beten wat to eten rut. Vor’t Wekenend un tokamen Week, ik bin all ‘n beten knapp bi Tiet, mit all mien Huusarbeit, do dat man even, denn bis uk leev." Wenn us Mudder so froogen de, denn kunns jo nich nä seggen, dat geiht jo nich, dor mit weer dat denn affdohn.

De Röökerkaat weer een vun de olen Fackwark Hüser mit een Reitdack. Lüttje witte Fenster, un uk een groote duppelte Huusdöör, wo de lüttje Huusdöör inboot weer. Ann’e Siet vun’t Huus dor weer de Swienskovendöör. Denn Rook kunns all Buten reeken, de beet een furns in’ne Näs, ik moss ümmer hoosten wenn ik dor inn’e Döör rinkem. Sehn kunns jo nich veel wiel all’ns verröökert un swatt at de Nacht weer. Over wenn de Huusdöör soon beten open lest, denn kunns all de Schinken un Wuss dor hängen sehn. Dör den Rook moss ik nu jo dör um na achtern in’t Huus to kamen, wo Oma Harms immer in’e Kök bi’t Fenster seet. Se seet dor in den Rook un weer an’t Kartüffeln scheelen, um er to froogen wo ehr Sweegerdochter weer. Sehn kunns over uk rein gornix, so duster weer’t dor in Huus. Se segg mi denn wo ik ehre Sweegerdochter finnen kunn un de kem den mit den langen Gaffhook un langt’e dormit unner’n Wiem um dat runner to holen wat us Mudder heppen wull. Se sneed den hier wat aff un dor wat aff, wat immer uk dor up’n Zettel stahn harr, denn Mudder mi mitgeben harr. „Een Mahltiet hangt dor noch , kann’s Mudder man seggen, denn geiht Smachten woller los", meende se noch . Ik kunn’t dor nich mehr utholen, dor up de Dahl, ik moss dor rut, nix at rut ann’e frische Luft. Se wull noch mit eere Frogeree anfangen, se wuss jo över all de Lüüd bescheed, de dor kamen deen. Ik weer all ut de Döör un weer dorbi, dat all moi into wickeln un in miene Inkooptasch to packen. At se mi inholde, do seeg ik dat se vundaagen just so utseeg at ehr Sweegermudder, mit den Tüt dor achtern up’n Kopp. Dat seet over veel beter bi ehr at bi ehr Sweegermudder. Se harr uk een swatted Kleed un een Schört um. Holschen mit Stroh in harrn beide an, dat kunns furns sehn, keek dor jo noch achtern rut. Ik froogte ehr noch of de Rook ehr uk so plaagen de? „Och wat Jung , dor moss nix vun weten" dor mit weer’t affdohn.

Fro Harms, see harkte ehr’n Vorgorrn jo meiss jeden Daag, all’ns seeg akrot ut bi er. Dat Huus leeg soon beten trüg, wieter vun de Straat aff, at de annern neen Hüser, de se dor umto boot harrn. De Lüüd seggen jo, dat se woll noch ümmer up eeren Mann töven de, de jo woll noch in Gefangenschaft weer. So dat wenn he mal woller kem, uk furns sehn kunn, dat noch all’ns up de Reeg weer, just so at fröher. Jo de ganze lange Weg weer an beide Sieten harkt un in’e Midde dor weer de Footpadd un Radweg, „Föhrs mi over nich dör’t geharkte, nich ?" segg se noch at ik weg föhrde, nä, dat dee ik nich, trietzen wull ik er nich, wi verstunnen us ganz goot. Se wull uk noch weten wo dat denn nu utseeg, of ik denn woll all een Bruut harr, „ bis jo noch’n jungen Kerl, nich?" Nu geiht de Froogeree all woller los, man nix at up’t Rad un na Huus , „over nich dör’t geharkte!" Reep se mi noch na, just at ik „Tschüüs" ropen dee.