Dat weer wat vor us Kinner, faken keem dat jo nich vor, dat groote Lüüd um Hölp vun de Kinner froogten, meiss Tiet weer dat jo annersrüm. Bi’t weggahn meende Opa noch dat wi man all glieks in Arbeitstüch kamen schulln, denn kunn’t furn’s losgahn, mit de Arbeit.

Fröhmorgens up’n Sunnavend hulp Mudder us trecht, miene lüttje Süster un mi, un wi leepen na us Oma un Opa‘s Huus um Opa to hölpen. Use Vetter Gerold weer uk all dor, seet bi Oma inn’e Kök un drunk sien warme Mölk de Oma em vorsett harr. Wi kreegen uk furns een Glass Mölk vorschoven denn at Oma segg "ji möt jo eers maal wat warmet in’n Buuk hebbn, anners geiht jo nich." Oma’s Köter "Nelly" leeg bi’t Brotschapp un luurde up us, bold so at wenn he seggen wull "geiht dat nu bold los." Opa weer all up de tweete Wisch an rumwuurakken, at wi nu up em tokeemen, um em to begrööten, he freude sik dat wi keemen. "Dat is jo moi, dat ji mi all een beten mit hölpen willt, denn nehmt man de lüttjen Tacken hier un taagt se dor na denn grooten Hupen hen."

Wi dree leepen nu denn ganzen Morgen hen un her un harrn uk all teemlich veel tohoop sleppt, at up eenmaal mien Süster sä: " ik heff nu keen Lust mehr." Dor stund se un röögte sik nich vun Placken. "Sett di man dahl, hier up de olen Tunpohl un versnuff di een Tietlang" seggt Opa noch to er. Na een korte Tiet do meenden mien Vetter un ik uk dat dat nu woll genoog weer, wi harrn uk de Snut vull, vun all de Taageree, wi wulln us uk versnuven. At wi nu all tohoop dor rumseeten meende Opa dat wi us man een lüttjet Füür maaken schulln, denn kunnen wi us de Hannen warmen. All dree sussten wi los na’t Huus to um vun Oma Papier un Rietsticken to holen, se geev us uk noch jeden een Appel, dat wi us man glieks een Smorrappel maken schulln," wenn ji dat Füür eers in’ne Gang hebbt."

Dat duurde uk nich lang un Opa harr dat Füür an. Opa he kunn dat, he wuss wor dat maakt wurd, ole Tunpöle un Sprickels, un een scharpet Biel hörde dor uk mit to.

Mien Süster froogte Opa noch of dat hier nu uk een Oosterfür weer, " nä, nä" seggt Opa, " dit hier is man blots een Probefür, dat Oosterfüür dat maakt wi dor wor de groote Hupen is,"

"Over wenn de Oosterhaas dat nu seen deiht, dat wi all een Füür inne Gang hebbt, bringt he us denn uk noch wat to Oostern?" froogt de lüttje Sabbelsnut, - "maak di man kiene Sorgen," seggt Opa "he schall woll kamen."

At wi dor all tohoop rum stunnen un us de Hannen warmden un in’t Füür keeken, wull mien Vetter Gerold weten of Opa us woll even een Döntje vertelln kunn. "Jo, dat kann ik, denn hört man to," fung Opa an. "Dat weer glieks na'n Krieg, denn annern, - veertein, achtein.- Ik keem ut Gefangenschaft, ut Frankriek, ganz to Foot, harr kiene Schoh mehr an. Blots noch een Holschen un een Stevel, kien Socken un uk kien lange Unnerbüx, ik weer slank as een Bessensteel, mager Tiet weer dat damals, jo, dat weer’t. At ik nu so de Straaten endahl gung, do harr ik upmal ne goode Idee, dat ik jo veel gauer na Huus kamen kunn, wenn ik eenfach dör de Telephoneleitung kruupen de. De Idee weer jo goot, dach ik so to mi sülven, nix at rup up denn nächsten Pole un rin inne Leitung un af na Huus to. Ik harr all soon Schmacht up Oma eeren gooten Botterkoken, dat glövt Ji garnich," nu holde Opa an un prökelde dor wat in’t Füür rum, nüms seegt wat, Opa smeet noch een vun de verrotten Tunpole up’t Füür un dor fung Opa  woller an, to vertelln. "Dat gung jo uk all ganz moi bilangs, bit upmaal dor harr’k Malör, dor harr een de Leitung woll so an de teinmaal um een vun de Pöle wickelt un denn dor uk noch een Knutten inne Leitung sloan, wat harr ik ne Tiet dor dör to kamen, ik kunn denn Drei nich kriegen, dör denn Knutten, dor heff ik  uk dat Pech harrt mit mien Been. Heff dor jo vundagen noch mit to doon. Over na'n Tiet kem ik dor denn jo dör un do keem mi dor een Suldaat inne Möt, he wull uk na Huus, over wi kunnen eenfach nich an annern vorbi kamen, he weer to dick. Jo meende de Suldaat he kunn woll even een paar Pund afnehmen un denn kunnen wi dat jo nochmaal probeern. Wieldess wi dorup luurden dat he een paar Pund afnehmen de, hefft wi us de Tiet verdreven un Korten speelt, he harr welcke bi sik. Na soon Tiet seeg ik dat he noch sien Rucksack up harr, dor froogte ik em of he woll noch soon beten Wuss un Komissbrot bi sik harr, " nä",  sä he dat harr he woll nich, over een gooden Schnaps denn kunn ik woll hebben, nadem he sienen Rucksack afnahmen harr un wi us eers maal een nahmen harr’n,  kemen wi uk an annern vorbi." - "Hess de Korten noch?" wull mien Vetter Gerold weten, "nä, dat nich, over he geev mi sienen Handstock, dissen hier. Dor mit bin ik denn goot na Huus hen kamen, dat is uk de Bewies, dat ik dor in de Telephoneleitung weer."

"Middageten" reep Oma vun’t Huus her un dor weer’t vorbi mit de Döntje Vertelleree. Up’n Weg na Oma’s Huus to, segg mien Vetter noch "ik glöv he lüggt," "Quatsch" seggt mien Süster Opa lüggt nich, he hett doch sienen Handstock, hess doch sülvens seen, dat is doch sien Bewies."

Opa un Nelly kemen sinnig achteran.

Trüch na: 

Grandpa, could you tell us a story?